Pierwotnie na listę Światowego Dziedzictwa wpisany został w 2007 r. obszar „Pierwotne Lasy Bukowe Karpat” obejmujący 6 obiektów na Ukrainie i 4 na Słowacji, o łącznej powierzchni 29,3 tys. ha. W 2011 r. rozszerzono go do obszaru „Pierwotne lasy bukowe Karpat i stare lasy bukowe Niemiec” o łącznej powierzchni 33,7 tys. ha, dodając 5 nizinnych obiektów niemieckich (Jasmund, Serrahn, Grumsin, Hainich, Kellerwald). Obecny wpis jest kolejnym rozszerzeniem.
Ciekawostką jest, że rozszerzenia (podobnie jak poprzedniego) dokonano wbrew opinii naukowej IUCN, która sugerowała odłożenie decyzji i dalsze ulepszenie propozycji. IUCN krytykowała niejednolite kryteria wybrania obiektów (oczekując raczej mniejszej liczby większych obiektów o lepszej jakości, w pełni spełniających kryterium pierwotności lub naturalności), niewystarczające zaproponowanie stref buforowych i niedostatecznie zagwarantowany reżim ochrony. IUCN wytknęła też, że propozycja jest nie w pełni reprezentatywna dla buczyn Europy, ponieważ brakuje w niej przykładów z niektórych krajów ważnych dla buczyn, np. Polski. Jak wcześniej informowaliśmy (listy.eko.org.pl/cgi-bin/mailman/private/wiadomoscikp/2017-February/000716.html), w ramach „Pierwotnych Lasów Bukowych Karpat i innych regionów Europy” znaleźć się miały także cztery ściśle chronione fragmenty buczyn w Bieszczadzkim Parku Narodowym (w Paśmie Granicznym i dol. Górnej Solinki, na zboczach Połoniny Wetlińskiej i Smereka, w dolinie Terebowca i w dolinie Wołosatki, o łącznej powierzchni ok. 3300 ha, jednak władze polskie w 2016 r. wycofały je z propozycji przedkładanej do UNESCO. Publicznie podawanym powodem wycofania były negatywne opinie Rad Gmin Cisna i Lutowiska wyrażone w konsultacjach społecznych na przełomie 2016 i 2017 r., jednak obecne dokumenty ujawniają, ze list wycofujący te buczyny wpłynął do UNESCO już 28 czerwca 2016 r., a więc znacznie przed ogłoszeniem konsultacji.
Oprócz buczyn, na listę Światowego Dziedzictwa zostały wpisane (whc.unesco.org/en/newproperties/):
- Krajobrazy Daurii (Mongolia / Rosja, krajobrazy stepowe),
- Park Narodowy Los Alceros (Argentyna, krajobraz polodowcowy),
- Qinghai Hoh Xil (Tybet, płaskowyż wysokogórski – wniosek władz chińskich, podnoszone były kontrowersje że sprzyja on dyskryminującej polityce wobec Tybetańczyków),
- W-Arly-Pendjari Complex (Benin, Burkina Faso – rozszerzenie wcześniejszego obszaru W National Park of Niger w Nigrze, sawanna z typową fauną afrykańską)
W ramach dziedzictwa kulturowego Komitet, mimo demonstracyjnych sprzeciwów Izraela, wpisał w trybie „emergency” na listę Światowego Dziedzictwa i równocześnie na listę Dziedzictwa Zagrożonego Stare Miasto w Hebronie, oraz wpisał na listę Dziedzictwa Zagrożonego centrum Wiednia (ze względu na forsowane plany nowych inwestycji niezgodnych z historycznym charakterem miasta).
