Główne cele:

  • podtrzymanie związków pomiędzy rolnictwem i ochroną przyrody,
  • wymiana doświadczeń,
  • rozwinięcie pakietów rolno-środowiskowych na obszarach parków krajobrazowych.
Długoterminowe
  • wypracowanie modelowego sposobu zarządzania terenami pozostającymi w zarządzie Skarbu Państwa ze szczególnym uwzględnieniem relacji pomiędzy użytkowaniem gospodarczym a gospodarką wodną,
  • inicjowanie praktycznych działań na dużych obszarach torfowisk dotąd nieużytkowanych poprzez demonstracyjne działania pilotażowe prezentujące konkretne rozwiązania w ramach racjonalnego zarządzania ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb ochrony przyrody,
  • budowa świadomości społecznej na temat właściwego zarządzania torfowiskami w kontekście ich różnorodności biologicznej, jako element lokalnej i regionalnej polityki rozwoju,
  • promocja właściwej praktyki zarządzania torfowiskami gwarantującej długoterminową ochronę walorów przyrodniczych zagrożonych ekosystemów torfowiskowych, zapewniającej jednocześnie opłacalność prowadzonej działalności gospodarczej,
  • przywrócenie rolniczego użytkowania ekosystemów zasilanych wodami podziemnymi,
  • wprowadzenie zwyczaju zarządzania zasobami wodnymi, uwzględniającego nie tylko potrzeby gospodarcze ale też potrzeby ochrony przyrody,
  • podniesienie kwalifikacji zarządzających mokradłami oraz wodami (zarówno prywatnych właścicieli jak też instytucje i urzędy administracji lokalnej i rządowej) w ramach spotkań i szkoleń.
Krótkoterminowe
  • stworzenie sieci współpracujących ze sobą naukowców i pracowników organizacji pozarządowych zdolnych do rozwijania strategii i planowania na obszarach chronionych,
  • rozwój wzorcowych planów ochrony przyrody i zarządzania zasobami wodnymi, które stworzą możliwość wielofunkcyjnego użytkowania korzystnego zarówno dla ochrony przyrody jak i pozyskiwania zasobów przyrody na małą skalę (rolnicy, małe firmy, produkcja wody pitnej, turystyka),
  • wyszkolenie pracowników organizacji pozarządowych oraz administracji ochrony przyrody,
  • przekazanie wiedzy eko-hydrologicznej niezbędnej do przygotowania i wdrożenia projektów renaturyzacji zdegradowanych obszarów torfowiskowych,
  • wspieranie rozwoju spójnych planów, polityki i legislacji dla ochrony bioróżnorodności i zarządzania wodą,
  • wdrożenie programów monitoringowych,
  • upowszechnianie nowych metod renaturyzacji torfowisk (np. usuwanie wierzchniej warstwy zmineralizowanego torfu w kontekście lokalnych warunków i perspektyw jego gospodarczego wykorzystania).