Czarne Bagno (Karolinki).
Województwo pomorskie, gmina Nowa Wieś Lęborska, nadleśnictwo Lębork.
Silnie przekształcone przez eksploatację torfowisko w pradolinie Łeby. Pierwotna powierzchnia jego kopuły wynosiła 226 ha, a miąższość torfu dochodziła do 8 m, z czego około 1,5 m stanowił mszarny torf wysoki. W efekcie ponad stuletnich melioracji odwadniających, początkowo ekstensywnego, a następnie również przemysłowego wydobywania torfu, licznych pożarów, planowych zalesień i spontanicznej sukcesji drzew obecna roślinność torfowiska w znacznej części ma charakter wtórny. W centralnej części wierzchowiny zachowało się dystroficzne jeziorko Czarne, wokół którego rozwijają się roślinność szuwarowa i przejściowotorfowiskowa. Pozostałą nieleśną część zajmują skąpogatunkowe zbiorowiska wrzosowiskowe na osuszonym torfie wysokim, natomiast torfortwórcze mszary utrzymują się wyłącznie w bardzo nielicznych torfiankach. Dominującym typem roślinności jest w różnym stopniu zniekształcony bór bagienny oraz wtórne zbiorowiska wrzosowiskowe na przesuszonym torfie.
Mimo znacznego przeobrażenia warunków siedliskowych na torfowisku utrzymują się stanowiska kilku bardzo cennych gatunków roślin. Najważniejsze z nich to grążel drobny (Nuphar pumila) i malina moroszka (Rubus chamaemorus), umieszczone w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin, a także wrzosiec bagienny, modrzewnica pospolita, wełnianeczka darniowa, woskownica europejska, rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne.
Koniecznym elementem ochrony torfowiska będzie prowadzenie zabiegów ochrony czynnej, przede wszystkim zatamowanie odpływu wody z kopuły oraz częściowe usunięcie drzew. Umożliwi to utrzymanie specyficznej flory oraz polepszenia warunków rozwoju roślinności torfowiskowej. W zdegradowanych partiach torfowiska planuje się także eksperymenty ze stymulacją regeneracji roślinności torfowiskowej.
Planuje się uznanie w najbliższym czasie torfowiska za rezerwat przyrody oraz zgłoszenie go do sieci Natura 2000 w ramach potencjalnego Obszaru o Znaczeniu Wspólnotowym "Łebskie Bagna".
