Łebskie Bagno.
Województwo pomorskie, gmina Nowa Wieś Lęborska, nadleśnictwo Lębork.
Torfowisko to zajmuje powierzchnię około 150 ha. Jego kopuła jest bardzo wyraźnie wysklepiona i w najwyższych partiach ma wysokość około 1,5 m. Od strony zachodniej przylega ona do stoku doliny Łeby, przez co ma nieco asymetryczny kształt.
Warunki siedliskowe Łebskiego Bagna zostały znacznie zmienione: kopułę torfowiska otaczają głębokie rowy opaskowe, ponadto jest ona rozcięta kilkoma płytszymi rowami. Dodatkowo, na przeważającej części złoża była prowadzona ręczna eksploatacja torfu. Mimo naruszenia równowagi ekologicznej torfowiska zachowało ono wiele walorów typowych dla torfowisk bałtyckich, dlatego też zostało uznane za godne ochrony rezerwatowej i równocześnie zaproponowane do ochrony w ramach sieci Natura 2000.
Niemal płaska wierzchowina kopuły w znacznej części porośnięta jest przez zbiorowiska torfotwórcze: w miejscach gdzie nie było prowadzone wydobycie torfu jest to mszar wyróżniający się licznym udziałem wrzośca bagiennego, natomiast w dobrze uwodnionych potorfiach są to różne stadia regeneracyjne z bujnie rozwijającymi się torfowcami, wełnianką pochwowatą, rosiczką okrągłolistną i przygiełką białą. Na zboczach kopuły torfowej występuje przede wszystkim bór bagienny - w sąsiedztwie otwartej części wierzchowinowej, w górnych partiach zboczy kopuły oraz w najstarszych potorfiach z XIX w. jest z reguły dobrze zachowany, natomiast w dolnej części zboczy i na groblach rozdzielających najstarsze wyrobiska silnie przesuszony. W tym samych położeniach miejscami występuje brzezina bagienna.
Torfowisko bezwzględnie wymaga ochrony czynnej. Jej podstawą jest maksymalne ograniczenie odpływu wody poprzez budowę zastawek piętrzących.
Planuje się uznanie w najbliższym czasie torfowiska za rezerwat przyrody oraz zgłoszenie go do sieci Natura 2000 w ramach potencjalnego Obszaru o Znaczeniu Wspólnotowym "Łebskie Bagna".
