Janiewickie Bagno.
Województwo zachodniopomorskie, gmina Darłowo, nadleśnictwo Sławno.
Torfowisko to zajmuje obszar około 160 ha, a jego kopuła tworzy lokalny wododział na styku dolin rzek Grabowej i Reknicy. Złoże torfu wysokiego zostało rozcięte głębokim rowem odwadniającym już w końcu XVIII w, a później otoczone rowem opaskowym. Naruszenie naturalnej hydrologii spowodowało, że obecnie tylko niewielka część wierzchowiny ma jeszcze nieleśny charakter, lecz proces przyrostu torfu został tu całkowicie zahamowany. Głównym składnikiem nieleśnych fitocenoz jest wełnianka pochwowata i karłowata sosna, okresowo obficie rozwija się także przygiełka biała. Na pozostałej części przeważa bór bagienny, który w bezpośrednim sąsiedztwie głębokich rowów oraz zboczach kopuły jest silnie zdegenerowany i opanowywany przez trzęślicę modrą.
Najcenniejszym składnikiem flory Janiewickiego Bagna jest malina moroszka (Rubus chamaemorus), która do niedawna miała tu najobfitsze stanowisko na Pomorzu. Dla jej ochrony w 1962 r został powołany rezerwat. Postępujące odwodnienie torfowiska i bierny sposób ochrony spowodowały, że wielkość populacji moroszki wyraźnie się zmniejszyła. Nadal jednak torfowisko pozostaje bardzo cennym obiektem przyrodniczym.
W 2003 r. opracowano plan ochrony rezerwatu, a w 2005 r., wykonując jego zalecenia, staraniem Klubu Przyrodników zbudowano zastawki blokujące odpływ wody z kopuły. Torfowisko zostało zgłoszone do sieci Natura 2000 jako potencjalny Obszar o Znaczeniu Wspólnotowym.
