Olszanka - Wilcze Uroczysko - Święta.
Województwo zachodniopomorskie, gminy Stepnica i Goleniów, nadleśnictwo Goleniów.
Dwa rozdzielone rzeką Świętą olbrzymie, lecz silnie przekształcone torfowiska wysokie. Niemal w całości objęte są przez kompleks trzech rezerwatów przyrody - "Olszanka" (utw. 1998 r.), "Uroczysko Święta" (1973 r.) i "Wilcze Uroczysko" (1985 r.), zajmujących łącznie ponad 1350 ha. Przygotowywane jest dodatkowo znaczne powiększenie rezerwatu "Uroczysko Święta".
Olbrzymie (jak na polskie warunki) torfowisko Olszanka, leżące na pn. od rzeki Świętej, jeszcze w I połowie XIX wieku było - jak świadczą sprawozdania ówczesnych florystów - zachowane w stanie niemal naturalnym, z rozległą, bezleśną i zajętą przez mszary torfowcowe centralną częścią kopuły. Około 1850 r. przeprowadzono kompleksową meliorację odwadniającą i zalesiono torfowisko sosną sadzoną na podsypce mineralnej. Mimo to obiekt pozostawał wciąż bardzo cenny przyrodniczo: z zalesień sosnowych powstał rozległy kompleks borów bagiennych, a oprócz zachowanej flory torfowiskowej na początku XX w. istniały tu obfite populacje woskownicy europejskiej (Myrica gale), bażyny czarnej (Empetrum nigrum) i wrzośca bagiennego (Erica tetralix). Zniszczenie torfowiska przyniosła dopiero II połowa XX wieku: w latach 60-tych pogłębiono i uzupełniono rowy, a w latach 70-tych rozpoczęto użytkowanie borów bagiennych 4-hektarowymi zrębami zupełnymi. W latach 1978-1985 bory, niszczone przez zanieczyszczenia powietrza z pobliskich Zakładów Chemicznych w Policach, cięto już wielkopowierzchniowymi zrębami zupełnymi. Ewenementem techniki leśnej było zastosowanie tu do zrywki drewna kolejki linowej (koncentryczna zrywka linami podwieszonymi do wysokich masztów) - powstałe wówczas zniszczenia powierzchni torfowiska są widoczne po dziś dzień. Niepowodzenia w odnawianiu powierzchni po zrębach przypieczętował wielki pożar, który strawił ponad 300 ha torfowiska w 1989 r. Dziś kopułę torfowiska zajmują głównie zapusty brzozy i traworośla trzęślicy, z niewielkimi tylko fragmentami mszarów i boru bagiennego, a na zboczach kopuły rosną olsy torfowcowe.
Na pd. od rzeki Świetej leży mniejsze torfowisko kopułowe, o mieszanej stratygrafii. W początkach XX wieku w jego centralnej części dominowały bory i brzeziny bagienne. Dziś cały kompleks jest zajęty przez łęgi olszowe, olsy i olsy torfowcowe.
Choć silnie przekształcony, kompleks torfowisk nadal stanowi cenny przyrodniczo obiekt. Ze względu na wielkość, genezę i stratygrafię torfowiska są unikatowym "dokumentem przeszłości geologicznej regionu". Kompleks gromadzi jedną z największych w Polsce populacji długosza królewskiego (Osmunda regalis). Jest to też miejsce największego w Polsce i w Europie zagęszczenia gniazd bielika (Haliaethus albicilla).
Trudna dostępność kompleksu dla gospodarki leśnej i niepowodzenia w prowadzeniu gospodarki w borach bagiennych na torfowisku wysokim sprawiły, że znaczne części kompleksu udało się objąć ochroną rezerwatową. Również gospodarka w bagiennych lasach, które nie weszły dotąd w skład rezerwatów, jest bardzo ekstensywna. W rezultacie ten położony 15 km od centrum Szczecina obszar o łącznej powierzchni ponad 2 tys. ha, to jedno z najdzikszych i najciekawszych przyrodniczo miejsc w całej Zachodniej Polsce.
Obecnie trwają prace nad opracowaniem planów ochrony rezerwatów. Ze względu na dotychczasowe tradycje ochrony, a także ze względu na konieczność zapewnienia spokoju bielikom, obiekt będzie podlegał raczej ochronie biernej.
Obiekt jest projektowany do zgłoszenia do sieci Natura 2000 jako potencjalny Obszar o Znaczeniu Wspólnotowym "Uroczyska w Lasach Stepnickich".
