Trybunał Sprawiedliwości UE o przedsięwzięciach ingerujących w wody

Szczegóły
Kategoria: Informacje
1 lipca 2015 r. Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok w tzw. „sprawie rzeki Wezera” (C-461/13), rozstrzygając pytanie prawne niemieckiego sądu. Sprawa dotyczyła planów pogłębienia toru wodnego na rzece na trzech odcinkach, w celu zwiększenia dostępności dla żeglugi, co jest „inwestycją celu publicznego”, ale będzie oddziaływać na przepływy i stany wód rzeki zwłaszcza przy stanach wysokich i niskich, oraz na mieszanie się wód słodkich i słonych w ujściu rzeki. Sprawa przed sądem niemieckim, z pozwu ekologicznej NGO (Bund for Umwelt and Naturschutz), oparła się i przepisy Ramowej Dyrektywy Wodnej UE (RDW), o których interpretacji rozstrzygnął Trybunał.

Trybunał orzekł, że:

1. Z RDW wynika, że państwa członkowskie są zobowiązane – z zastrzeżeniem przyznania odstępstwa dopuszczalnego na podstawie art. 4.7 RDW – do odmowy zgody na konkretne przedsięwzięcie w przypadku, gdy może ono spowodować pogorszenie się stanu części wód powierzchniowych lub gdy zagraża uzyskaniu dobrego stanu wód powierzchniowych lub dobrego potencjału ekologicznego i dobrego stanu chemicznego takich wód w dacie przewidzianej w tej dyrektywie. Odstępstwo z art. 4.7 to możliwość zezwolenia na takie przedsięwzięcie, jeśli wynika z koniecznych przyczyn nadrzędnego interesu publicznego, nie ma korzystniejszych środowiskowo alternatyw, zostały podjęte wszystkie możliwe środki ograniczające negatywne oddziaływanie i zostało to przewidziane w planie gospodarowania wodami w dorzeczach.

W tym aspekcie wyroku Trybunał potwierdził regułę, która w polskim prawie jest transponowana przez art. 81 ust 3 ustawy ooś.

2. Pojęcie „pogorszenia [...] stanu części wód powierzchniowych”, o którym mowa w RDW, należy interpretować w ten sposób, że pogorszenie zachodzi od momentu, gdy przynajmniej jeden z elementów jakości ulega obniżeniu o jedną klasę, nawet jeżeli to pogorszenie nie wyraża się w ogólnej zmianie zaklasyfikowania części wód powierzchniowych. Niemniej jednak, jeśli dany element jakości w rozumieniu tego załącznika znajduje się już w najniższej klasie, każde pogorszenie tego elementu stanowi „pogorszenie stanu" części wód powierzchniowych.

Ten aspekt wyroku będzie mieć znaczenie, także w Polsce, w konkretnych postępowaniach, w których rozważane będzie oddziaływanie inwestycji na stan wód, narzucając interpretację w sprawach dotychczas rozmaicie interpretowanych przez różne organy.

Pełna treść wyroku na www.curia.eu (sprawa C-461/13).