Klub Przyrodników

W kwartalniku Ornis Polonica (dawniej Notatki Ornitologiczne), ukazała się praca „Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012” autorstwa Tomasza Chodkiewicza, Lechosława Kuczyńskiego, Arkadiusza Sikory, Przemysława Chylareckiego, Grzegorza Neubauera, Łukasza Ławickiego i Tadeusza Stawarczyka (56, 2015: 149–189).
Przedstawiono w niej oceny liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012, oparte na najnowszych źródłach publikowanych i niepublikowanych oraz informacjach od ekspertów. Większość danych pochodzi z czterech źródeł – Monitoringu Ptaków Polski, danych Komisji Faunistycznej, opracowań specjalistycznych oraz ocen regionalnych.
W latach 2008–2012 gniazdowało w Polsce 230 gatunków ptaków. Liczba par poszczególnych gatunków gnieżdżących się w kraju wahała się w szerokich granicach: od jednej do kilkunastu milionów. Łączna liczebność wszystkich ptaków lęgowych w Polsce to około 94 mln par (ocena 84–106 mln par). Najliczniejszym gatunkiem był skowronek, którego liczebność oceniono na 11,1–13,6 mln par. Liczebność żadnego innego gatunku nie przekracza 10 mln par.
W grupie ptaków skrajnie nielicznych (1–300 par) znalazło się 46 gatunków, przy czym 24 z nich można uznać za szczególnie rzadkie, gdyż ich krajowe populacje nie przekraczają 20 par. Do kategorii bardzo nielicznych (301–3.000 par) zaliczono 42 gatunki. Jako gatunki nieliczne (3.001–30.000 par) uznano 39 taksonów, 52 sklasyfikowano jako średnio liczne (30.001–300.000 par), a 44 jako liczne (300.001–3.000.000 par). Jedynie 7 gatunków uzyskało status „bardzo liczny” (3.000.001–30.000.000 par), ale ilościowo stanowiły one niemal połowę wszystkich ptaków lęgowych w Polsce.
Polska ma szczególne znaczenie dla 45 gatunków lęgowych w Europie i aż 106 gatunków gniazdujących w krajach Unii Europejskiej – kraj nasz zasiedla ponad 5% ich populacji lęgowych (odpowiednio na kontynencie lub w krajach Unii). Wyniki zaprezentowane w pracy jednoznacznie wskazują na bardzo wysokie znaczenie Polski dla populacji wielu gatunków o wysokich priorytetach ochronnych w skali kontynentu. Powinny one także stanowić podstawę planowania ochrony ptaków lęgowych w kraju.