Klub Przyrodników

W kwartalniku Ornis Polonica (dawniej Notatki Ornitologiczne), ukazała się praca „Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012” autorstwa Tomasza Chodkiewicza, Lechosława Kuczyńskiego, Arkadiusza Sikory, Przemysława Chylareckiego, Grzegorza Neubauera, Łukasza Ławickiego i Tadeusza Stawarczyka (56, 2015: 149–189).
Przedstawiono w niej oceny liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012, oparte na najnowszych źródłach publikowanych i niepublikowanych oraz informacjach od ekspertów. Większość danych pochodzi z czterech źródeł - Monitoringu Ptaków Polski, danych Komisji Faunistycznej, opracowań specjalistycznych oraz ocen regionalnych.
W latach 2008 - 2012 gniazdowało w Polsce 230 gatunków ptaków. Liczba par poszczególnych gatunków gnieżdżących się w kraju wahała się w szerokich granicach: od jednej do kilkunastu milionów. Łączna liczebność wszystkich ptaków lęgowych w Polsce to około 94 mln par (ocena 84 - 106 mln par). Najliczniejszym gatunkiem był skowronek, którego liczebność oceniono na 11,1 – 13,6 mln par. Liczebność żadnego innego gatunku nie przekracza 10 mln par.
W grupie ptaków skrajnie nielicznych (1 - 300 par) znalazło się 46 gatunków, przy czym 24 z nich można uznać za szczególnie rzadkie, gdyż ich krajowe populacje nie przekraczają 20 par. Do kategorii bardzo nielicznych (301 - 3.000 par) zaliczono 42 gatunki. Jako gatunki nieliczne (3.001 - 30.000 par) uznano 39 taksonów, 52 sklasyfikowano jako średnio liczne (30.001 - 300.000 par), a 44 jako liczne (300.001 - 3.000.000 par). Jedynie 7 gatunków uzyskało status „bardzo liczny” (3.000.001 - 30.000.000 par), ale ilościowo stanowiły one niemal połowę wszystkich ptaków lęgowych w Polsce.
Polska ma szczególne znaczenie dla 45 gatunków lęgowych w Europie i aż 106 gatunków gniazdujących w krajach Unii Europejskiej – kraj nasz zasiedla ponad 5% ich populacji lęgowych (odpowiednio na kontynencie lub w krajach Unii). Wyniki zaprezentowane w pracy jednoznacznie wskazują na bardzo wysokie znaczenie Polski dla populacji wielu gatunków o wysokich priorytetach ochronnych w skali kontynentu. Powinny one także stanowić podstawę planowania ochrony ptaków lęgowych w kraju.