Jednym z obiektów wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO są „"Pierwotne lasy bukowe Karpat i stare lasy bukowe Niemiec", obejmujące 15 obiektów na Ukrainie, w Rumunii i w Niemczech. Powstała inicjatywa, by rozszerzyć ten wpis na całą sieć najcenniejszych lasów bukowych w Europe, pod nazwą "Pierwotne lasy bukowe Karpat i innych regionów Europy". Taki zbiorowy obiekt Światowego Dziedzictwa Ludzkości miałby się składać z 82 fragmentów naturalnych, ściśle chronionych buczyn w 11 krajach, o łącznej powierzchni blisko 100 tys. ha. W 20015 r. został złożony wstępny wniosek, a w styczniu 2016 r. – wniosek nominacyjny.

 

Dokumentacja jest dostępna na: www.e-c-o.at/down/upload/euwe/DRAFT_nomination_dossier_160224.pdf
We wniosku znajdują się m. in. cztery fragmenty lasów bukowych w polskim Bieszczadzkim Parku Narodowym – buczyny w Paśmie Granicznym i dol. Górnej Solinki, na zboczach Połoniny Wetlińskiej i Smereka, w dolinie Terebowca i w dolinie Wołosatki, o łącznej powierzchni ok. 3300 ha.

Bieszczadzki Park Narodowy do końca grudnia prowadzi konsultacje społeczne proponowanego wpisu:
www.bdpn.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1879&Itemid=182

Stanowisko Polski w sprawie wpisania bieszczadzkich buczyn na listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości nie jest jednak całkiem jasne. Według Bieszczadzkiego Parku Narodowego „Polska wstrzymała na razie swój udział w projekcie z uwagi na konieczność przeprowadzenia konsultacji społecznych”. Jednak, międzynarodowa Europejska Sieć Lasów Bukowych w grudniu b.r., w ramach szerszej tzw. deklaracji z Vilm’ 2016, wyraża ubolewanie z powodu wycofania się aktualnych władz Polski z procesu nominacyjnego:
wilderness-society.org/vilm-resolution-2016-of-the-european-beech-forest-network/