Klub Przyrodników

Sprawy środowiskowej nie można ostatecznie rozstrzygnąć przed prawomocnym sądowym rozstrzygnięciem wniosku organizacji ekologicznej o przyznanie jej w tej sprawie prawa strony – orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-273/15 z 8 listopada 2016 r., interpretując w ten sposób art. 9.2 i 9.4 Konwencji z Aarhus oraz art. 47 Europejskiej Karty Praw Podstawowych. Tj. nie można, w czasie oczekiwania na rozstrzygnięcie w sprawie dopuszczenia organizacji ekologicznej do postępowania – zakończyć postępowania głównego nie dając w ten sposób organizacji ekologicznej możliwości przedstawienia swoich argumentów i w razie potrzeby zainicjowania sądowej kontroli rozstrzygnięcia.

Mimo że spraw dotyczących „oddziaływania na Naturę 2000” nie wymieniono wprost w konwencji z Aarhus, to są one „innymi sprawami mogącymi mieć znaczące oddziaływanie na środowisko” o których mowa w tej dyrektywie, co oznacza że organizacjom ekologicznym musi, co do zasady, przysługiwać możliwość inicjowania sądowej kontroli rozstrzygnięć w takich sprawach – potwierdził Trybunał.

Ten i inne wyroki TSUE są dostępne (także po polsku) na www.curia.eu

Konwencja z Aarhus to Konwencja o Dostępie do Informacji, Udziale Społeczeństwa w Podejmowaniu Decyzji oraz Dostępie do Sprawiedliwości w Sprawach Dotyczących Środowiska, podpisana 25 czerwca 1998 w Aarhus w Danii, ratyfikowana w 2001 r. także przez Polskę. Została podpisana przez ówczesną Wspólnotę Europejską i następnie zatwierdzona decyzją 2005/370, dlatego też na podstawie art. 216 ust. 2 Traktatu o Funkcjonowaniu UE, stanowi integralną część porządku prawnego Unii, co uprawnia Trybunał Sprawiedliwości UE do jej interpretacji i stosowania w zakresie regulowanym prawem UE.