Wskazanym w ustawie celem jest „ochrona dziedzictwa przyrodniczego I kulturowego typowych i unikatowych lasów, bagien i krajobrazów wybrzeża wschodniej Estonii”. Nowy park położony jest w pn.-wsch. narożniku kraju, na pn. od wybrzeża jeziora Pejpus, na zach. od rzeki Narwa stanowiącej granicę z Rosją, a na pd. od zdegradowanych obszarów eksploatacji łupków bitumicznych w Auvere. Pierwsze propozycje utworzenia tu dużego obszaru chronionego formułował w latach 20-tych XX w. estoński botanik i konserwator zabytków Gustav Vilbaste. Dopiero jednak po prawie stu latach idea ta została zrealizowana. Park obejmuje wielki kompleks lasów iglastych i torfowisk wysokich (m. in. torfowiska Muraka, Selisoo, Agusalu i Puhatu - jedne z największych torfowisk w Europie, choć też jedne z nielicznych, których kopułę można przeciąć... wąską ale asfaltową szosą do Vasknarvy), kompleks starorzeczy i torfowisk niskich nad Narwą, wydmy śródlądowe w Smolnicy i Agusalu, kompleks jezior polodowcowych w Kurtnej, unikatowe lasy łęgowe w Poruni. Jest to ostoja m. in. orła przedniego, pardwy mszarnej (gniazduje tu 90% estońskiej populacji), polatuchy (ostatni pozostały obszar występowania w Estonii), niedźwiedzia, głuszca.
Estonia obchodzi w tym roku 100-lecie niepodległości. Obwieszczając o utworzeniu nowego parku, estoński minister środowiska Siim-Valmar Kiisler określił go jako „piękny prezent dla całej Estonii z okazji tego jubileuszu”.
Tekst estońskiej ustawy (w tym tłumaczenie angielskie), w § 26 wymieniający parki narodowe, wśród których dodano Alutaguse:
www.riigiteataja.ee/en/eli/ee/Riigikogu/act/515112018002/consolide
Informacja prasowa (ang.):
news.err.ee/879814/alutaguse-established-as-estonia-s-sixth-national-park
Brzeg jeziora Pejpus, fot. J. i P. Pawlaczykowie
Brzeg jeziora Pejpus, fot. J. i P. Pawlaczykowie
Selisoo, tysiące ha borów bagiennych z Chamaedaphne calyculata, fot. J. i P. Pawlaczykowie
Selisoo, scieżka na torfowisku, fot. J. i P. Pawlaczykowie
Prawosławny klasztor w Kuremae, fot. J. i P. Pawlaczykowie 
