22 czerwca Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok w „sprawie słowackiego głuszca” tj. w sprawie C‑661/20, dotyczącej zagrożeń dla głuszca w obszarach Natura 2000 desygnowanych dla jego ochrony, powodowanych przez gospodarkę leśną. Pełna treść wyroku jest dostępna na www.curia.eu
Trybunał orzekł, że:
- Plany urządzenia lasu, zmiany tych planów, cięcia sanitarne realizowane poza planem urządzenia lasu, działania ochrony lasu przed szkodnikami, działania polegające na usuwaniu skutków gradacji i katastrof naturalnych – są „przedsięwzięciami” o których mowa w art. 6.3 dyrektyw siedliskowej, tj. każde z nich potencjalnie może wymagać oceny oddziaływania na obszar Natura 2000. Systemowe wyłączenie takich planów lub działań z obowiązku oceny stanowi naruszenie dyrektywy.
- Jakakolwiek działalność prowadzona na obszarze Natura 2000 jest zgodna z art. 6.2 dyrektywy siedliskowej tylko wtedy, gdy jest zapewnione, że nie powoduje ona niepokojenia mogącego oddziaływać w istotny sposób na cele tej dyrektywy, w szczególności na jej cele w zakresie ochrony. Naruszenie art. 6.2 powstaje już przez istnienie możliwości lub ryzyka, że działalność taka powoduje poważne niepokojenie gatunku będącego przedmiotem ochrony w obszarze Natura 2000, a nie dopiero wtedy gdy niezbicie wykaże się taki wpływ. W tym kontekście, Republika Słowacka uchybiła obowiązkom wynikającym z art. 6.2 dyrektyw siedliskowej, gdyż akceptowała prowadzenie w obszarach Natura 2000 wyznaczonych dla głuszca gospodarki leśnej, nie zapewniając by ta gospodarka nie powodowała pogorszenia się stanu siedlisk głuszca oraz niepokojenia mogącego w istotny sposób oddziaływać zapewnienie ochrony tego gatunku.
- Poprzez brak podjęcia specjalnych środków ochrony mających zastosowanie do siedliska głuszca w OSO wyznaczonych dla ochrony tego gatunku, w celu zapewnienia jego przetrwania i reprodukcji na obszarze jego występowania), Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 4 ust. 1 dyrektywy ptasiej.
