10 maja 2023 WSA w Gdańsku wyrokiem w sprawie II SA/Gd 89/23 uchylił rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Pomorskiego z 25.11.2022 r., w którym wojewoda stwierdzał nieważność uchwały Sejmiku Województwa Pomorskiego z 24.10.2022 ustanawiającej plan ochrony Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego.
Nie znamy jeszcze uzasadnienia wyroku, ale sama jego sentencja jest istotna, a sprawa budziła duże zainteresowanie społeczne. Jako przesłankę nieważności wojewoda wskazywał, że plan ochrony nie zawiera stref ochrony krajobrazów zidentyfikowanych w ramach audytu krajobrazowego, ponieważ dla województwa pomorskiego (podobnie jak dla innych województw) audytu jeszcze nie wykonano. Wojewoda wywiódł z tej podstawy nieważność planu ochrony, mimo że kilka miesięcy wcześniej, w sprawie II OSK 516/18, NSA orzekł, że brak audytu krajobrazowego nie czyni planu ochrony parku krajobrazowego nieważnym. Część społeczeństwa Trójmiasta postrzegała rozstrzygnięcie wojewody jako „blokowanie ochrony przyrody w lasach TPK”, co wyrażano m.in. w petycji grupy gdańskich przyrodników oraz petycjopodobnym apelu inicjatywy Lasy i Obywatele. Rozstrzygnięcie wojewody poparła w oświadczeniu dyrekcja RDLP w Gdańsku, deklarując przy okazji, że jej zdaniem zawarte w planie zapisy dotyczące lasów nie będą skuteczne. Odpowiadał jej Pomorski Zarząd Parków Krajobrazowych, wskazując na przypisy wymagające uwzględnienia zapisów planu ochrony w planie urządzenia lasu – co jest o tyle ważne, że prace nad planem urządzenia lasu dla nadleśnictwa Gdańsk na lata 2025-2034 są właśnie w początkowej fazie. Dyskusja merytoryczna w tej sprawie była jednak bezprzedmiotowa, dopóki uchwała ustanawiająca plan ochrony nie obowiązywała.
Mimo nieprawomocności wyroku WSA, oznacza on – w świetle art. 152 p.p.s.a. oraz istniejącego orzecznictwa (np. II OSK 1555/20) – że plan ochrony TPK powrócił do mocy prawnej, z wyjątkiem tylko załącznika 2, tj. Wykazu obiektów o istotnym znaczeniu historycznym i kulturowym, który powróci do mocy prawnej po uprawomocnieniu się wyroku.
