Ostoja Kosobudki to działka o powierzchni 12,5 ha, która została zakupiona w ramach projektu LIFE11 NAT/PL/423 pn. "Ochrona torfowisk alkalicznych w młodoglacjalnym krajobrazie Polski północnej". Ostoja została powołana w 2017 roku zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim jako rezerwat przyrody. Obejmuje on także inne tereny nie stanowiące własności Klubu Przyrodników. Rezerwat znajduje się w dolinie Pliszki na zachód od miejscowości Kosobudki. Jest otoczony lasami, na stokach sosnowymi, natomiast od innych mokradłowych terenów otwartych w dolinie oddzielają go łęgi olszowe. Granice biegną po granicach działki ewidencyjnej, w przybliżeniu po granicy lasu otaczającego rezerwat.
Największą powierzchnię reprezentują tu torfowiska niskie wypełniające dno doliny. Pokłady torfu o miąższości kilku metrów przykrywają znacznej miąższości złoża osadów jeziornych - gytii organicznej i organiczno-wapiennej. Torfowisko niskie jest więc zarazem torfowiskiem pojeziornym. W sąsiedztwie krawędzi mineralnych, w warunkach oddziaływania wód gruntowych, głównie na złożach torfów niskich w kolejnych etapach rozwoju wytworzyły się torfowiska soligeniczne przepływowe. Lokalnie, na torfowiskach soligenicznych można zaobserwować znaczący wpływ wód opadowych zmieniających charakter torfowisk. Zaistnienie takiej sytuacji było możliwe dzięki naturalnym procesom pionowego wzrostu torfowisk. Jego efekt to powolne zmniejszanie oddziaływania, najpierw wód powierzchniowych pochodzących z zalewów rzecznych, później wód gruntowych napływających z krawędzi mineralnych przy jednoczesnym wzroście udziału wód opadowych.
Najbliżej krawędzi spotkać można soligeniczne torfowiska źródliskowe. Zachowały się one w dolinie Pliszki w szczątkowej postaci.W trakcie prowadzenia badań terenowych na obszarze rezerwatu stwierdzono 186 gatunków roślin.
O bogactwie flory na terenie rezerwatu zadecydowało duże zróżnicowanie środowiska przyrodniczego zwłaszcza, obecność tak szczególnych siedlisk jak źródliska, mechowiska i lasy bagienne. Wśród stwierdzonych roślin, na obszarze projektowanego rezerwatu znalazło się 5 gatunków pod ochroną ścisłą. Wśród tej grupy roślin do najliczniejszych należy kruszczyk błotny. Do walorów rezerwatu należy również liczne występowanie kukułki Fuchsa. Spośród bogactwa występującej flory wiele gatunków to gatunki objęte ochroną częściową. W tej grupie znalazło się 14 gatunków. Szereg gatunków to taksony zagrożone wyginięciem. Wśród nich na szczególne podkreślenie zasługuje występowanie licznej populacji reliktowych mchów. Są to: Paludella squarosa, Tomentypnum nitens, Helodium blandowii. Populacje tych gatunków należą do największych na obszarze Ziemi Lubuskiej.
Na obszarze projektowanego rezerwatu występuje bogata populacja nasięźrzała pospolitego, situ tępokwiatowego, narecznicy grzebieniastej i turzycy obłej - gatunków roślin naczyniowych znajdujących się na liście gatunków zagrożonych wyginięciem.
|
Helodium blandowii |
Tomenthypnum nitens |
Paludella squarosa |
