Polsko-niemiecka strefa przygranicza należała w okresie powojennym do obszarów, które zarówno po stronie niemieckiej, jak i polskiej nie podlegały silnym naciskom gospodarczym. Stan ten umożliwił zachowanie interesujących, z punktu widzenia przyrodniczego, terenów. Klasycznymi przykładami są obszary Dolnej Odry i Ujścia Warty, dolin Pliszki i Ilanki.
Zmiany polityczne w Europie Środkowej i Wschodniej zapoczątkowały procesy w strefie przygranicznej, które z punktu widzenia ekologii i gospodarki przestrzennej skłaniają do głębszych rozważań i mogą wywoływać niepokój. Częstokroć bowiem planowanie przestrzenne i planowanie inwestycji odbywało się bez uwzględnienia aspektów przyrodniczych lub opierało się na nieaktualnych danych. Z drugiej strony, dysproporcje w dostępności środków finansowych na badania tworzące przyrodniczą bazę dla rozwoju gospodarczego, spowodowały różnice w stopniu rozpoznania wartości przyrodniczych po obu stronach granicy polsko-niemieckiej.
Z tego powodu inwentaryzacje przyrodnicze po stronie niemieckiej były znacznie bardziej zaawansowane, niż po stronie polskiej. Dotyczyło to także stopnia zaawansowania prac nad tworzeniem koncepcji ochrony przyrody. Wprawdzie istnieje wiele koncepcji rozwoju gospodarczego terenów przygranicznych, lecz wspólne planowanie ochrony przyrody należało i należy nadal do rzadkości.
Powyższe przyczyny doprowadziły do powołania projektu WWF "Zielona Wstęga Odra-Nysa". Po stronie polskiej projekt obejmuje (zobacz mapę) obszar 33 gmin od Cedyni do Bogatyni wzdłuż granicy polsko-niemieckiej, na szerokość 2 gmin, w ówczesnych województwach: szczecińskim (gminy: Cedynia, Mieszkowice, Moryń), gorzowskim (gminy: Boleszkowice, Dębno, Górzyca, Kostrzyn, Ośno, Rzepin, Słońsk, Słubice, Witnica), zielonogórskim (gminy: Bobrowice, Brody, Cybinka, Gozdnica, Gubin, Krosno Odrzańskie, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Łęknica, Maszewo, Przewóz, Torzym, Trzebiel, Tuplice, Wymiarki) oraz jeleniogórskim gminy: Pieńsk, Węgliniec, Zgorzelec, Bogatynia, Sulików, Zawidów). Po stronie niemieckiej na szerokość 20-30 km od granicy.
Z powodu różnic w zaawansowaniu prac, projekt ma charakter asymetryczny, tzn. ciężar prac przeniesiony jest przede wszystkim na stronę polską, w celu wyrównania stanu rozpoznania wiedzy o funkcjonowaniu środowiska po obu stronach granicy. Jest to warunkiem nawiązania współpracy transgranicznej. Jednym z priorytetów projektu "Zielonej Wstęgi" jest ochrona ginących ekosystemów łąkowych w dolinach rzecznych i na ich obrzeżach. Działania podejmowane w dolinach Warty i Odry, poprzez aktywną ochronę zmierzają do zachowania dla przyszłych pokoleń całego bogactwa przyrody tych ginących środowisk. W ramach projektu - oprócz opracowań dokumentacyjnych i działań ochronnych - powstały liczne publikacje.
