Klub Przyrodników

We wtorek 26 kwietnia wykorzystaliśmy wiosenną pogodę na kontynuację eksploracji Borów Kujańskich. Tym razem chcieliśmy przyjrzeć się lasom dębowo-sosnowym na wschodnim brzegu Jeziora Borowno. Obszar znajduje się na terenie Specjalnej Ostoi Siedlisk Natura 2000 Uroczyska Kujańskie. Najcenniejszym walorem obiektu jest starodrzew dębowo-sosnowy, którego wiek przekracza 250 lat. Wśród gatunków, które występują we wspomnianym lesie na szczególną uwagę zasługują chrząszcze związane ze starymi drzewami, w tym pachnica dębowa oraz rzadkie gatunki porostów m.in. złociszek żółty Chrysothrix candelaris, trzonecznica otrębiasta Chaenotheca furfuracea oraz liczni przedstawiciele rodzaju włostkaBryoria, brodaczaka Usnea, otwornica Pertusaria. W trakcie krótkiej wizyty terenowej stwierdziliśmy niestety postępująca degradację chronionych siedlisk. Drzewa powalone wichurami są usuwane z lasu. W ten sposób został zniszczony m. in. dąb z próchnowiskiem zasiedlonym przez pachnicę.

Interesująca jest historia kompleksu leśnego w okolicach Kujana. Tak zwane Bory Kujańskie to największy zwarty kompleks leśny Pojezierza Krajeńskiego. Do II wojny światowej wchodził w skład dóbr Hohenzollernów, służąc m. in. jako teren polowań. Szczególny charakter lasów pozwolił na zachowanie starodrzewi, jakich nie sposób znaleźć w innych rejonach ziemi pilskiej. Na uwagę zasługuje też historia badań przyrodniczych Borów Kujańskich. W XIX w. były badane przez J. Casparyego, który zginął w 1887 r. w trakcie badań terenowych w okolicach Iłowa, ok. 10 km na wschód od Jeziora Borowno. Na opisywany kompleks leśny od XIX w. uwagę zwracali także inni znani przyrodnicy, m. in. Hugo Conwentz, Johannes Abromeit i Richard Frase.