Status. Poczwarówka bezzębna uważana jest za gatunek pospolicie występujący w Polsce i nie jest chroniona prawem.
Zasięg. Gatunek eurosyberyski, sięgający do Kaukazu i Azji Środkowej (Wiktor 2004).
Morfologia muszli. Poczwarówka bezzębna ma charakterystyczną, cylindryczną muszlę, której wysokość waha się granicach 2,68- 3mm, a szerokość 1,4-1,5mm (Pokryszko 1999). Otwór skorupki pozbawiony jest przydatków i w stosunku do jej wysokości, jest niewielki, kształtem zbliżony do kwadratu (czasem do okręgu). Powierzchnia muszli jest błyszcząca, odcinają się na niej nieregularne prążki. Szew jest względnie płytki, a dołek osiowy - otwarty i głęboki.
Siedlisko i biologia. Columella edentula jest gatunkiem siedlisk wilgotnych, tym niemniej zróżnicowanych. Ślimaka odnaleziono w lasach liściastych, mieszanych i iglastych (w tych ostatnich jest mniej częsty), a także w bagnistych olsach. Egzystuje również w obrębie bardziej otwartych siedlisk, takich jak: łąki i nadrzeczne ziołorośla. Poczwarówka bezzębna osiąga największe zagęszczenie na siedliskach wilgotnych, ukształtowanych na podłożu wapiennych (Pokryszko 1999).
W obrębie torfowisk niskich w północno- zachodniej Polsce odnajdowana jest głównie w strefie ekotonu: między lasem, a pasem turzyc. Po deszczu zwykle wspina się po roślinach (na przykład po pokrzywie zwyczajnej Urtica dioica). Pełza również wśród wilgotnego detrytusu. Raczej nie spotykana w miejscach okresowo podtapianych.
Literatura:
- Pokryszko BM. 1999. The Vertiginidae of Poland (Gastropoda: Pulmonata: Vertiginidae)- a systematic monograph. Annales Zoologici, Warsaw, 43: 133-257.
- Wiktor A. 2004. Ślimaki lądowe Polski. Wydawnictwo Mantis, Olsztyn, p.302.
Tekst i foto: Zofia Książkiewicz
