Klub Przyrodników

Krótka charakterystyka ZASKROŃCA ZWYCZAJNEGO:

1) Maksymalna długość wyjątkowo wyrośniętych osobników to około 130-140 cm, przeciętnie 50-90 cm, świeżo wyklute mierzą około 17-20 cm.

2) Po obu stronach tylnej części głowy występują jaskrawo-żółte, pomarańczowo-żółte bądź zielonkawo-żółte plamy, z tyłu odgraniczone ciemniejszą obwódką; u młodych osobników plamy są jaskrawe, z wiekiem tracą na wyrazistości, jednakże są zawsze obecne.

3) Ubarwienie tułowia i ogona jest na ogół zielonkawe (w różnych odcieniach), rzadziej zielonkawo-szare, brzuszna część ciała jest zazwyczaj ciemna z dużymi, jaśniejszymi plamami, ciągnącymi się przez całą powierzchnię tej części ciała. Ubarwienie młodocianych osobników w zasadzie nie odbiega od ubarwienia okazów dorosłych.

4) Zaskroniec jest pospolity w całej Polsce. Natomiast głównie w południowo-wschodniej części kraju (być może i w zachodniej części Polski, jednak dotychczas tego nie stwierdzono) niekiedy spotyka się unikalną, ciemną odmianę tego gatunku węża. Takie okazy nie mają ani żółtych plam, ani zielonkawego tułowia i niektóre z nich są bardzo ciemno ubarwione, niemalże czarne.

5) Zaskroniec zasiedla różnorodne środowiska, jednak najchętniej przebywa w bezpośrednim otoczeniu środowiska wodnego, wilgotnego, na torfowiskach, bagnach, moczarach rzadziej spotykany jest z dala od wody (w tym wyjątkowo również w suchych borach sosnowych).

6) Poza ucieczką, jego jedyną bronią jest wyrzucanie z kloaki cuchnącej cieczy, którą uwalnia na ogół podczas chwytania węża. Jest gatunkiem o bardzo spokojnym usposobieniu.