Położenie: 3 km na południowy wschód
od Trzemeszna Lubuskiego (gm. Sulęcin)
Dane ewidencyjne: Nadl. Sulęcin, obręb 1, wydz.: 183n, o, 221j, 222a, b, c, d, f, g, h, i, j, k, 223a, b, c, d, f, g, h, i, 224a, b, i, 261a-01, a-99, 1b, c, d, f, g, h, i, 262a, b, c, d, g, 297c, d, f, h, i, j, gm. Sulęcin, obręb Wielowieś, dz.: 411 (część)
Proponowana powierzchnia: 179,48 ha
Kluczowe przedmioty ochrony, siedliska i gatunki: 3150 (15%), 91E0 (5%), 9110 (40%), 9130 (30%)
Dane ewidencyjne: Nadl. Sulęcin, obręb 1, wydz.: 183n, o, 221j, 222a, b, c, d, f, g, h, i, j, k, 223a, b, c, d, f, g, h, i, 224a, b, i, 261a-01, a-99, 1b, c, d, f, g, h, i, 262a, b, c, d, g, 297c, d, f, h, i, j, gm. Sulęcin, obręb Wielowieś, dz.: 411 (część)
Proponowana powierzchnia: 179,48 ha
Kluczowe przedmioty ochrony, siedliska i gatunki: 3150 (15%), 91E0 (5%), 9110 (40%), 9130 (30%)
Proponowany rezerwat obejmuje zbocza wzgórza Gorajec, sąsiadującego
z najwyższą kulminacją Ziemi Lubuskiej - Bukowcem, oraz
jezioro Buszenko. Zaproponowany do ochrony przez prof. Stanisława
Króla w końcu ubiegłego wieku (Król 1995), a planowany od roku
2001, kiedy na zlecenie ówczesnego Wojewody Lubuskiego opracowano
dokumentację projektową (Jermaczek i in. 2001). Ostatecznie, w
wyniku negatywnej opinii Nadleśnictwa Sulęcin oraz komendy Poligonu
Wędrzyn, rezerwatu nie utworzono, choć ciągle posiada on większość
swoich wysokich walorów przyrodniczych.
Granice rezerwatu obejmują dobrze zachowany kompleks siedlisk chronionych składający się z jeziora Buszenko oraz otaczających go buczyn, ekosystemów źródliskowych i torfowisk przejściowych. Wyjątkowo zróżnicowana rzeźba terenu cechuje się bardzo stromymi spadkami - różnica wysokości między najwyższym punktem rezerwatu, a dnem jez. Buszenko przekracza 100 m. Jezioro Buszenko o pow. 27,9 ha i głębokości maksymalnej 20 m jest jeziorem eutroficznym, jednak o niewielkiej trofii, wąskim pasie szuwarów i stromych brzegach. Występuje w nim autochtoniczna populacja sielawy Coregonus albula. Otaczające jezioro buczyny mają zróżnicowany charakter, od kwaśnych po żyzne. Ich wiek miejscami przekracza 150 lat. W kilku zagłębieniach zalegają głębokie na ponad 6 m pokłady torfu porośnięte przez roślinność mszarną o charakterze przejściowotorfowiskowym z brzozą omszoną Betula pubescens i turzycą bagienną Carex limosa.
W liczącej ponad 50 gatunków, bardzo zróżnicowanej awifaunie charakterystyczne są: gniazdujący tu w liczbie kilkunastu par siniak Columba oenas oraz muchołówka mała Ficedula parva.
Granice rezerwatu obejmują dobrze zachowany kompleks siedlisk chronionych składający się z jeziora Buszenko oraz otaczających go buczyn, ekosystemów źródliskowych i torfowisk przejściowych. Wyjątkowo zróżnicowana rzeźba terenu cechuje się bardzo stromymi spadkami - różnica wysokości między najwyższym punktem rezerwatu, a dnem jez. Buszenko przekracza 100 m. Jezioro Buszenko o pow. 27,9 ha i głębokości maksymalnej 20 m jest jeziorem eutroficznym, jednak o niewielkiej trofii, wąskim pasie szuwarów i stromych brzegach. Występuje w nim autochtoniczna populacja sielawy Coregonus albula. Otaczające jezioro buczyny mają zróżnicowany charakter, od kwaśnych po żyzne. Ich wiek miejscami przekracza 150 lat. W kilku zagłębieniach zalegają głębokie na ponad 6 m pokłady torfu porośnięte przez roślinność mszarną o charakterze przejściowotorfowiskowym z brzozą omszoną Betula pubescens i turzycą bagienną Carex limosa.
W liczącej ponad 50 gatunków, bardzo zróżnicowanej awifaunie charakterystyczne są: gniazdujący tu w liczbie kilkunastu par siniak Columba oenas oraz muchołówka mała Ficedula parva.
Wróć do PROJEKTOWANE I PROPONOWANE REZERWATY - Województwo lubuskie
