Klub Przyrodników

Położenie: 2 km na południowy wschód od miejscowości Sarbinowo (gm. Dobiegniew)
Dane ewidencyjne: Nadl. Smolarz, obręb 2, wydz.: 172k, 173f, 202c
Proponowana powierzchnia: 9,79 ha
Kluczowe przedmioty ochrony, siedliska i gatunki: 7140 (70%)

Stosunkowo duże i zróżnicowane torfowisko. Centralna część to torfowisko wysokie budowane przez mszar torfowca magellańskiego Andromedo- Sphagnetum magellanici z luźną, karłowatą sosną. Mszar ten okolony jest bardzo silnie uwodnionymi, kępowymi mszarami wełniankowo- torfowcowymi Sphagno recurvi-Eriophoretum vaginati. W północnej części występują także dywanowe, silnie uwodnione przejściowotorfowiskowe mszary turzycowo-torfowcowe Sphagno-Caricetum rostratae o charakterze trzęsawiska. We wschodniej części obiektu, w pobliżu krawędzi torfowiska, jeszcze ok. 2006 r. znajdował się niewielki płat szuwaru kłociowego Cladietum marisci, który jednak zanikł.
Interesująca jest stratygrafia złoża. Miąższość budującej wierzchnią warstwę torfowiska warstwy torfu wełniankowo-torfowcowego mieści się w przedziale 100-175 cm. Interesującym elementem profilu stratygraficznego jest obecność osadów gytii organicznej na głębokości 175-190 cm, pomiędzy pokładami torfów wysokich, co może oznaczać gwałtowną zmianę stosunków wodnych w historii torfowiska. Spąg złoża zbudowany jest przez gytię organiczną o galaretowatej konsystencji i barwie szaro-brunatnej z nielicznymi przewarstwieniami koloru szaro-różowego. Miąższość gytii organicznej często przekracza 6 m, w zależności od głębokości rynny. Pomiary poziomu wody w torfowisku w latach 2011- 2014 wykazały niezwykłą stabilność uwodnienia. Poziom wody w tym okresie nie zmieniał się więcej niż o 5 cm, niezależnie od pór roku, roztopów, okresów deszczowych i suchych itp.
Istnieje również koncepcja znacznie większego rezerwatu Sarbinowo (93 ha), obejmującego opisywane torfowisko oraz dobrze wykształcone grądy Galio sylvatici-Carpinetum ze stanowiskiem brekinii Sorbus torminalis, stare drzewostany dębowe formujące kwaśne dąbrowy Fago-Quercetum z występowaniem m. in. Genista germanica, w których notowano kozioroga dębosza Cerambyx cerdo oraz interesującą kózkę Clythus tropicus, występującą tu na północnej granicy jej zasięgu w Polsce.