Trybunał Sprawiedliwości UE o przedsięwzięciach ingerujących w wody
- Szczegóły
- Kategoria: Informacje
Trybunał orzekł, że:
1. Z RDW wynika, że państwa członkowskie są zobowiązane – z zastrzeżeniem przyznania odstępstwa dopuszczalnego na podstawie art. 4.7 RDW – do odmowy zgody na konkretne przedsięwzięcie w przypadku, gdy może ono spowodować pogorszenie się stanu części wód powierzchniowych lub gdy zagraża uzyskaniu dobrego stanu wód powierzchniowych lub dobrego potencjału ekologicznego i dobrego stanu chemicznego takich wód w dacie przewidzianej w tej dyrektywie. Odstępstwo z art. 4.7 to możliwość zezwolenia na takie przedsięwzięcie, jeśli wynika z koniecznych przyczyn nadrzędnego interesu publicznego, nie ma korzystniejszych środowiskowo alternatyw, zostały podjęte wszystkie możliwe środki ograniczające negatywne oddziaływanie i zostało to przewidziane w planie gospodarowania wodami w dorzeczach.
W tym aspekcie wyroku Trybunał potwierdził regułę, która w polskim prawie jest transponowana przez art. 81 ust 3 ustawy ooś.
2. Pojęcie „pogorszenia [...] stanu części wód powierzchniowych”, o którym mowa w RDW, należy interpretować w ten sposób, że pogorszenie zachodzi od momentu, gdy przynajmniej jeden z elementów jakości ulega obniżeniu o jedną klasę, nawet jeżeli to pogorszenie nie wyraża się w ogólnej zmianie zaklasyfikowania części wód powierzchniowych. Niemniej jednak, jeśli dany element jakości w rozumieniu tego załącznika znajduje się już w najniższej klasie, każde pogorszenie tego elementu stanowi „pogorszenie stanu" części wód powierzchniowych.
Ten aspekt wyroku będzie mieć znaczenie, także w Polsce, w konkretnych postępowaniach, w których rozważane będzie oddziaływanie inwestycji na stan wód, narzucając interpretację w sprawach dotychczas rozmaicie interpretowanych przez różne organy.
Pełna treść wyroku na www.curia.eu (sprawa C-461/13).