Traszka grzebieniasta (Triturus cristatus) jest również starym gatunkiem, którego przodkowie żyli już 40 mln lat temu. Jest płazem ogoniastym i zewnętrznie przypomina ciemno ubarwioną jaszczurkę. Jej skóra jest chropowata, na brzuchu pomarańczowa, z charakterystycznymi czarnymi, nieregularnymi plamami. Jest to jeden z naszych najpiękniejszych, największych i najbardziej tajemniczych płazów, którego widzieli nieliczni. Jego nazwa pochodzi od dużego grzebienia skórnego, który w okresie godowym wykształca się u samców na grzbiecie i ogonie.
Grzebień pełni dwie podstawowe funkcje: przywabianie samicy oraz zwiększenie powierzchni skóry, przez którą u płazów zachodzi wymiana gazowa. Podobne grzebienie mają samce częściej spotykanej traszki zwyczajnej, jednak u traszki grzebieniastej jest on przerwany u nasady ogona, a u zwyczajnej nie jest przerwany. Traszki grzebieniaste są - po salamandrze plamistej - naszymi największymi płazami i osiągają 16 cm długości. Traszki zwyczajne są dużo mniejsze, jaśniej ubarwione i mają gładką skórę.
Okres życia wodnego trwa u traszek grzebieniastych nawet 2-3 miesiące, dłużej niż u innych traszek. Na miejsca rozrodu wybierają zbiorniki małe i średnie, z dobrze rozwiniętą roślinnością wodną. Jaja składają pod wodą, zwykle w zagięciach blaszek liściowych, co zapewnia ich larwom dopływ tlenu i stanowi ich naturalną ochronę przed drapieżnikami. Późnym latem traszki opuszczają wodę i żyją w lasach liściastych, zaroślach. W tym czasie prowadzą bardzo skryty tryb życia i trudno jest je zauważyć. Zimują na lądzie, w podobnych miejscach jak kumak nizinny. Również rodzaje zagrożeń są tu zbliżone, gdyż obydwa płazy żyją często w tych samych zbiornikach.
