Klub Przyrodników

Szczegóły

Kategoria: Węże

• Kingsnake - angielski portal herpetologiczny

Szczegóły

Kategoria: Węże

• Doprowadzić do objęcia ochroną prawną w formie użytków ekologicznych lub ochroną w formie społecznych ostoi przyrody najcenniejszych biotopów węży na Ziemi Lubuskiej, szczególnie stanowisk najsilniej zagrożonego i ginącego gniewosza plamistego. Konieczne jest także zapewnienie "niezmienialnego" charakteru biotopu; może to wymagać np. powstrzymywania sukcesji.
• Realizować czynną ochrona biotopów na stanowiskach tego wymagających, polegającą między innymi na powstrzymaniu sukcesji roślinności, tworzeniu sztucznych kryjówek itp. W ramach naszego projektu ochrony węży rozpoznane i zabezpieczone zostaną także stanowiska zastępcze, sąsiadujące z istniejącymi stanowiskami, umożliwiające migrację lub przeniesienie osobników (oczywiście tylko w przypadku uzyskania odpowiedniego zezwolenia Ministerstwa Środowiska) w przypadku zagrożenia. Wypracowane i sprawdzone zostaną metody skutecznej ochrony węży, możliwe do rozpropagowania w skali kraju. Zostaną one upowszechnione w formie publikacji "Węże - zwierzęta ginące".
• Prowadzić akcję uświadamiającą w szerokich kręgach społeczeństwa, ale także wśród odpowiedzialnych decydentów, przełamanie stereotypów w myśleniu o wężach, wskazanie roli jaką pełnią w przyrodzie oraz zagrożenia ich populacji w skali regionu, kraju i Europy. Bezpośredni udział w projekcie przedstawicieli administracji pozwoli wypracować kompromisy pomiędzy działalnością gospodarczą a potrzebami wynikającymi z konieczności ochrony tej ginącej grupy zwierząt.

Wszystkich którzy znają stanowiska ginących gatunków węży lub chciałyby pomoc w ich czynnej ochronie - zapraszamy do współpracy. Będziemy wdzięczni za wszelkie dane dotyczące nawet pojedynczych obserwacji gniewosza lub żmii. O pracach podejmowanych w projekcie, a także możliwości udziału członków Klubu w czynnej ochronie stanowisk informować będziemy na bieżąco na łamach "Boćka".

Szczegóły

Kategoria: Węże

Krótka charakterystyka ŻMII ZYGZAKOWATEJ:

1. Przeciętna długość około 40-70 cm, rzadziej do 75-80 cm, noworodki mierzą około 14-23 cm.
2. Oko zaopatrzone jest w pionową, soczewkowatą źrenicę.
3. Znane są trzy podstawowe odmiany barwne żmii zygzakowatej. Pierwsza z nich, to odmiana srebrna bądź popielata, którą charakteryzują się na ogół dorosłe samce. Na ich jasnym grzbiecie jest wówczas wyraźnie zaznaczony ciemniejszy, często czarny zygzak. Samice i młodociane okazy są na ogół brunatne, brązowe, rdzawe w bardzo różnych odcieniach, i w takich przypadkach zygzak na ogół jest nieco słabiej zaznaczony. Trzecią i zarazem najrzadszą jest odmiana czarna, u której zygzak w ogóle nie jest zaznaczony. W naszym województwie ostatnia z odmian jest wyjątkową rzadkością.
4. Wrodzona ostrożność tego węża oraz paniczny strach przed człowiekiem powoduje, że o ile ma taką możliwość, zawsze schodzi" mu z drogi. Ponieważ jest to zwierzę ociężałe, a tym samym stosunkowo powolne - w przypadku zaskoczenia - jad pozostaje jej jedyną bronią. Dla człowieka jad żmii może być również niebezpieczny, ale tragiczne wypadki zdarzają zupełnie wyjątkowo. Przypadki pokąsania są spowodowane na ogół nieostrożnością lub brawurą człowieka.
5. Żmija zygzakowata zamieszkuje różnorodne, zarówno suche, jak i wilgotne środowiska, czasem także w pobliżu domostw ludzkich, gdzie znajduje obfitą bazę pokarmową, m.in. w postaci myszy, norników, nornic i szczurów.