ZAPYTANIE OFERTOWE

w ramach projektu LIFE17 NAT/BE/445  

Green Valleys connecting habitats’ conservation with long term biomass management and multistakeholder approach

Przyłączenie pieca CO na biomasę wraz ze zbiornikiem akumulacyjnym do istniejącej instalacji CO budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników w Owczarach

 

Na podstawie zasad udzielania zamówień, dla których szacunkowa wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro


Świebodzin, 30 sierpnia 2023 r.

 

I. Zamawiający

 

Klub Przyrodników

Owczary 17, 69-113 Górzyca

NIP: 927-15-06-791, REGON: 970002060, KRS: 0000022399

 

II. Opis przedmiotu zamówienia i warunków jego realizacji

 

Przedmiot zamówienia obejmuje kompleksowe wykonanie zadania tj.:

  1. Przeprowadzenie wizji lokalnej na miejscu budowy przedmiotowej kotłowni wraz z przeprowadzeniem oceny zaawansowania prac.
  2. Zapoznanie się z dokumentacją projektową, decyzjami i innymi obowiązującymi dokumentami (niezbędna dokumentacja znajduje się w biurze Klubu Przyrodników – Owczary 17).
  3. Dokończenie niezbędnych prac  hydraulicznych, których celem jest przyłączenie nowej kotłowni wraz z piecem i zbiornikiem akumulacyjnym do budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników w Owczarach, gm. Górzyca zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i uzyskanymi niezbędnymi pozwoleniami.  
  4. Wymianie lub instalacji nowego komina.
  5. Uzyskanie niezbędnych, wymaganych przepisami warunków, opinii, zgód, uzgodnień, pozwoleń i zwolnień dotyczących instalacji hydraulicznej.
  6. Przeprowadzenie niezbędnych prób, badań i odbiorów oraz przekazania do użytkowania przedmiotu zamówienia Zamawiającemu.
  7. Wykonanie niezbędnej dokumentacji powykonawczej oraz kompleksowej instrukcji eksploatacji kotłowni.

 

  1. Zamawiający wymaga kompleksowego skoordynowania całego układu kotłowego polegającego na:
  • dokończeniu niezbędnych prac  hydraulicznych, których celem jest przyłączenie nowej kotłowni wraz z piecem i zbiornikiem akumulacyjnym do budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników w Owczarach, gm. Górzyca zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i uzyskanymi niezbędnymi pozwoleniami.
  • powiązaniu dwóch układów grzewczych – istniejącego z kotłem ATMOS, znajdującego się w budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników z projektowanym układem z kotłem EKOPAL.
  • Wymianie lub instalacji nowego komina

 

  1. Zamawiający wymaga kompleksowego uporządkowania całego układu kotłowego tak, aby oba kotły (ATMOS oraz nowy kocioł na biomasę w nowej kotłowni) funkcjonowały prawidłowo i bezpiecznie dla obsługi i użytkowników. W istniejącym budynku ze względu na kolejne rozbudowy układu grzewczego i układu ciepłej wody użytkowej, następowało kolejne dokładanie osprzętów i orurowania. Włączenie zasilania nowej kotłowni powoduje dalsze dokładanie osprzętów i rur.
  2. Zamawiający wymaga od Wykonawcy doboru odpowiedniego systemu kominowego, dedykowanego do kotła EKOPAL. Zmiana uzasadniona jest wymogami dokumentacji Techniczno-Ruchowej kotłów EKOPAL RM. Wskazane jest ( na stronie 8 i 14), podłączenie kotła do komina, pod kątem 45 stopni, a tym samym zastosowanie trójnika kominowego również około 45 stopni odnoga. Ze względu na istniejące posadowienie kotła EKOPAL, zasadne wydaje się zamontowanie komina zewnętrznego z płaszczem izolowanym termicznie.
  3. Wykonawca uwzględni rozwiązania techniczne tak aby temperatura zasilającej wody grzewczej wynosiła od 80—90 stopni C (według instrukcji str.16). Zawór mieszający wody powracającej minimum 55 stopni C. Wraz z rosnącą temperaturą wody powracającej do kotła, spada ilość kwaśnych kondensatów oraz substancji smolistych1 co zapewnia dłuższą żywotność kotła, tym samym należy wyeliminować częste rozpalanie i wygasanie kotła, bowiem w tych sytuacjach powyższe warunki temperaturowe nie są spełnione i działają szkodliwie na płaszcz stalowy kotła EKOPAL.
  4. W przypadku koniecznych zmian w stosunku do istniejącego projektu technicznego Wykonawca dokona niezbędnych czynności w celu uzyskania niezbędnych uzgodnień z projektantem kotłowni.
  5. Wykonawca uzyska wszelkie niezbędne, wymagane przepisami warunki, opinie, zgody, uzgodnienia, pozwolenia i zwolnienia.
  6. Wykonawca przeprowadzi niezbędne próby, badania i odbiory oraz przekaże do użytkowania przedmiot zamówienia Zamawiającemu.
  7. Wykonawca przeprowadzi niezbędne szkolenia z zakresu obsługi kotłowni personelu Zamawiającego
  8. Wykonawca sporządzi i przekaże Zamawiającemu Dokumentację Powykonawczą w 3 egz. papierowych i 3 egz. w wersji elektronicznej
  9. Wykonawca sporządzi i przekaże Zamawiającemu Instrukcję Eksploatacji kotłowni w 4 egz. Papierowych i 4 egz. w wersji elektronicznej

 

Szczegółowy opis przedmiotu zamówienia stanowią załączniki:

  1. Projekt budowlany budynku gospodarczego (kotłownia)
  2. Decyzja Starosty Słubickiego nr 191/2020 z dnia 15.06.2020 z aneksem z dnia 21.09.2021r.

 

 

Jeżeli okazałoby się, że jest to niezbędne dla osiągnięcia celu zamówienia, Zamawiający dopuszcza możliwość zmiany specyfikacji technicznej lub lokalizacji poszczególnych elementów, a jeśli zmiany takie wpłyną na kalkulację kosztów Wykonawcy i na uzasadniony wniosek Wykonawcy – odpowiednią zmianę wynagrodzenia.   

 

  1. Kody CPV:

45211350-7 Roboty budowlane w zakresie budynków wielofunkcyjnych

45453000-7 Roboty remontowe i renowacyjne

45223200-8 Roboty konstrukcyjne

45262520-2 Roboty murowe

 

 

  1. Postanowienia ogólne:
    1. Wykonawca zrealizuje niezbędne czynności i poniesie wszelkie koszty związane z realizacją zadania tj. wynikające wprost z opisu przedmiotu zamówienia, dokumentacji projektowo technicznej, jak również związane z organizacją, utrzymaniem i późniejszą likwidacją placu montażowego oraz inne koszty towarzyszące np.: robót przygotowawczych, materiałów niezbędnych do wykonania umowy (odpowiednie ubrania ochronne, narzędzia), transportu.
    2. Wykonawca ponosi pełną odpowiedzialność za szkody spowodowane przez własnych pracowników i/lub na skutek nieprzestrzegania przepisów BHP.
    3. Wykonawca przyjmuje odpowiedzialność za wszelkie szkody wyrządzone przez jego pracowników, osoby działające na jego zlecenie, w tym za przypadki uszkodzenia ciała lub mienia wyrządzone działaniem lub zaniechaniem przy realizacji przedmiotu umowy, w zakresie przewidzianym przez kodeks cywilny.
    4. Wykonawca wystawi gwarancję rzetelności wykonanych prac. Długość gwarancji jest jednym z kryteriów oceny ofert.

 

II.Termin wykonania zamówienia, dostawa i płatność

  1. Zamawiający oczekuje wykonania całości zamówienia do dnia 20 października 2023 r.
  2. Płatność nastąpi przelewem na konto bankowe Wykonawcy, realizowanym w ciągu 30 dni od daty wystawienia prawidłowej faktury, poprzedzonej podpisanym przez obie strony protokołem zdawczo – odbiorczym.
  3. UWAGA! Wykonawca zadba, aby wystawiona faktura posiadała bezpośrednie odniesienie do projektu, z którego zamówienie jest współfinansowane poprzez wprowadzenie do treści faktury co najmniej określenia: „wykonano w ramach projektu LIFE17 NAT/BE/445.

 

III. Opis sposobu przygotowania oferty

 

  1. Oferent może złożyć jedną ofertę.
  2. Zamawiający nie dopuszcza złożenia ofert częściowych.
  3. Cena powinna obejmować wszystkie elementy świadczonej usługi.
  4. Oferta musi być sporządzona w języku polskim, z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności. Każdy dokument składający się na ofertę powinien być czytelny.
  5. Na ofertę składają się następujące dokumenty i załączniki:
    1. Formularz ofertowy –  wg wzoru załącznika nr 1; Formularz musi zawierać:
      1. Pełną nazwę, adres lub siedzibę dostawcy numer telefonu oraz numer NIP i REGON (jeśli dotyczy).
      2. Cenę za realizację zamówienia przedstawioną jako cenę brutto, zawierającą podatek VAT, który wykonawca jest zobowiązany obliczyć zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zawierać wszelkie koszty związane z realizacją zamówienia wg. formularza oferty stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszego zapytania.
      3. Datę sporządzenia oferty
      4. Podpis Wykonawcy
    2. Kosztorys ofertowy wg wzoru z załącznika nr 2
    3. Oświadczenie o spełnianiu warunków udziału w postępowaniu, o których mowa w punkcie V.1.a, c, d, e – załącznik nr 3;
    4. Wykaz wykonanych usług o zbliżonym charakterze i zakresie, o których mowa w punkcie VII.1.b – załącznik nr 4;
    5. Załączniki dokumentujące spełnianie warunków udziału w postępowaniu.

 

IV.Warunki udziału w postępowaniu

  1. O udzielenie zamówienia mogą się ubiegać Wykonawcy, którzy spełniają łącznie warunki, dotyczące:
  1. posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania – weryfikacja na podstawie oświadczenia Wykonawcy.
  2. posiadania wiedzy i doświadczenia –

Zamawiający wymaga aby Wykonawca posiadał wiedzę i doświadczenie w wykonaniu (zakończeniu) w okresie ostatnich pięciu lat przed upływem terminu ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy, w tym okresie, min. dwóch zadań inwestycyjnych, które obejmowały swym zakresem budowę jak w nin. zamówieniu.

  1. Osób skierowanych przez Wykonawcę do realizacji zamówienia tj.
  • Kierownika Budowy legitymującego się odpowiednimi, wymaganymi uprawnieniami budowlanymi. 
  • Kierownika robót sieci sanitarnych legitymującego się odpowiednimi, wymaganymi uprawnieniami budowlanymi. 

 

Zamawiający wymaga, aby osoby zgłoszone przez Wykonawcę były zaangażowane w realizację Przedsięwzięcia, poprzez obecność tych osób, na placu budowy.

 

Wymóg posiadania uprawnień do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie bez ograniczeń w danej specjalności, należy rozumieć jako wymóg stawiany w niniejszym postępowaniu Wykonawcom i osobom, który weryfikowany będzie przez Zamawiającego dopiero na etapie realizacji usługi.

 

W celu potwierdzenia spełnienia warunku wykonawca winien wykazać się zrealizowaniem w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie – należycie co najmniej 3 prac obejmujących roboty z zakresu instalacji CO.

Weryfikacja spełnienia tego kryterium nastąpi na podstawie wykazu takich prac, (wg załącznika nr 3) wraz z podaniem ich rodzaju, daty i miejsca wykonania oraz załączeniem dowodów określających, czy prace zostały wykonane w sposób należyty i prawidłowo ukończone. Jeśli prace zostały wykonane na rzecz Zamawiającego nie ma obowiązku przedstawiania takich dowodów wraz z ofertą.

  1. dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym oraz osobami zdolnymi do wykonania zamówienia – weryfikacja na podstawie oświadczenia Wykonawcy.
  2. sytuacji ekonomicznej i finansowej – weryfikacja na podstawie oświadczenia Wykonawcy.
  3. braku podstaw do wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia:
    • z żadnej z przyczyn analogicznych do przyczyn wymienionych w art. 24 ust. 1 ustawy prawo zamówień publicznych
    • za udział w organizacji przestępczej, zgodnie z definicją takiej organizacji zawartą w art. 2 ust. 1 wspólnego działania Rady 98/733/WSiSW;
    • za korupcję, zgodnie z definicją zawartą odpowiednio w art. 3 aktu Rady z dnia 26 maja 1997 r. oraz art. 3 ust. 1 wspólnego działania Rady 98/742/WSiSW;
    • za oszustwo w rozumieniu art. 1 Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich;
    • za udział w praniu pieniędzy, zgodnie z definicją art. 1 dyrektywy Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy

 – weryfikowane na podstawie oświadczenia Wykonawcy.

 

V.Kryteria wyboru oferty i ich znaczenie

 

  1. Cena ofertowa - znaczenie kryterium – 70%
  2. Termin wykonania – znaczenie kryterium – 30%,

 

Punkty zostaną obliczone wg. wzoru: a + b (wynik działania zostanie zaokrąglony do 2 miejsc po przecinku) osobno dla każdej części zamówienia, gdzie:

 

        cena najniższa spośród badanych ofert

  1. liczba uzyskanych punktów =  ___________________________________________________________________________  x 0,7

         cena badanej oferty 

 

skrócony termin oferowany (liczba tygodni)

  1. liczba uzyskanych punktów = ______________________________________________________________                  x 0,3

                                                        najkrótszy oferowany termin (liczba tygodni) 

 

 

Jako najkorzystniejsza zostanie wybrana oferta Wykonawcy, która w bilansie kryterialnym uzyska najwyższą liczbę punktów.

 

Jeżeli nie będzie można dokonać wyboru najkorzystniejszej oferty ze względu na to, że zostały złożone oferty dające w bilansie kryterialnym taką samą ilość punktów, Zamawiający wezwie wykonawców, którzy złożyli te oferty, do złożenia w terminie określonym przez Zamawiającego ofert dodatkowych. Wykonawca składając oferty dodatkowe, nie może zaoferować wyższych niż zaoferowane w złożonych ofertach elementów podlegających ocenie. 

 

VI. Miejsce oraz termin składania ofert

 

  1. Podpisana oferta powinna być dostarczona do siedziby Klubu Przyrodników (Owczary 17, gm. Górzyca). do dnia 7 września 2023 r. godz. 12:00.
  2. Wyniki i wybór najkorzystniejszej oferty zostanie upubliczniony na stronie www zamawiającego.
  3. Oferty złożone po terminie nie będą rozpatrywane.
  4. Oferent może przed upływem terminu składania ofert zmienić lub wycofać swoją ofertę.
  5. W toku badania i oceny ofert Zamawiający może żądać od oferentów wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert.
  6. Zamawiający zastrzega sobie prawo do zamknięcia procesu bez dokonania wyboru Wykonawcy.

 

VII.Termin związania ofertą

 

Oferent zgadza się na bycie związanym oferta przez okres 30 dni od terminu składania ofert.

 

VIII.Dodatkowe informacje

 

Do kontaktu z oferentami upoważniony jest p. Robert Stańko, 696029760; e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Zapytanie ofertowe przeprowadzane jest w ramach projektu LIFE17 NAT/BE/445

“Green Valleys connecting habitats’ conservation with long term biomass management and multistakeholder approach” na podstawie pkt. II Zasad udzielania zamówień obowiązujących w Klubie Przyrodników wprowadzonych Zarządzeniem Prezesa Klubu Przyrodników z dnia 1.07.2014 r. (Zasady udzielania zamówień, dla których szacunkowa wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro). Oferenci mają prawo wglądu w ww. dokument.

 

IX.Informacja o terminie i miejscu podpisania umowy:

 

Informacja o terminie i miejscu podpisania umowy zostanie przekazana telefonicznie albo drogą e-mailową, wykonawcy, którego ofertę wybrano.

 

X.Załączniki

 

Załącznik 1. Wzór formularza ofertowego

Załącznik 2: Oświadczenia Wykonawcy

Załącznik 3: Zestawienie wykonanych prac dokumentujących doświadczenie Wykonawcy

 

 

Wydarzenie Karczma sądowa: Sudecka Stacja Terenowa Klubu Przyrodników i Akademia Zaciekawienia

Karczma sądowa: sudecka stacja terenowa Klubu Przyrodników w Uniemyślu

Czas trwania: 5 godz. 30 min

Publiczne, udział bezpłatny

Jak powoli kończy się lato i zaczyna jesień, tak cyklicznie kończy się dzień i zaczyna noc. Zapraszamy do pożegnania wakacji w towarzystwie dziennej i nocnej zmiany lotników, patrolujących na zmianę przestworza. Niepylak apollo przemierza górskie łąki w dzień, a podkowiec mały oblatuje lasy i aleje nocą.

Wiek uczestników i liczba miejsc jest nieograniczona. Udział w wydarzeniu jest bezpłatny.

Zabierzcie ze sobą obuwie terenowe, ciepłą kurtkę i prowiant. Uśmiech mile widziany 

Program:
17:00 - Co w trawie piszczy? - spacer na skrzydłach Apollo - Krzysztof Kalemba i Kamila Grzesiak (Klub Przyrodników)
18:00 - prelekcja - Dzień niepylaka - Kamila Grzesiak (KP)
18:15 - prelekcja - Przepis na łąkę - Krzysztof Kalemba (KP)
18:30 - warsztaty plastyczne i gry dla dzieci - Julia Tarkowska (Akademia Zaciekawienia) i Piotr Firlej (PTPP “pro Natura”)
20:00 - prelekcja - Noc podkowca - Piotr Firlej (pN).
20:15 - prelekcja - 30 ciekawostek o nietoperzach świata - Julia Tarkowska (AZ)
20:30 - warsztaty - Oko w oko z nietoperzem, spotkanie z rezydentami “szpitalika” dla nietoperzy - Anna Bator-Kocoł (KP)
20:45 - warsztaty terenowe:
Nocny patrol: spacer terenowy z podkowcem - Piotr Firlej (pro Natura) i Julia Tarkowska (AZ)
Księżyc na Ziemi: podglądanie nocnych motyli - warsztaty stacjonarne

 

ZAPYTANIE OFERTOWE

w ramach projektu LIFE17 NAT/BE/445  

Green Valleys connecting habitats’ conservation with long term biomass management and multistakeholder approach

Przyłączenie pieca CO na biomasę wraz ze zbiornikiem akumulacyjnym do istniejącej instalacji CO budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników w Owczarach

 

Na podstawie zasad udzielania zamówień, dla których szacunkowa wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro

 

Świebodzin, 21 lipca 2023 r.

 

I. Zamawiający

 

Klub Przyrodników

Owczary 17, 69-113 Górzyca

NIP: 927-15-06-791, REGON: 970002060, KRS: 0000022399

 

II. Opis przedmiotu zamówienia i warunków jego realizacji

 

Przedmiot zamówienia obejmuje kompleksowe wykonanie zadania tj.:

  1. Przeprowadzenie wizji lokalnej na miejscu budowy przedmiotowej kotłowni wraz z przeprowadzeniem oceny zaawansowania prac.
  2. Zapoznanie się z dokumentacją projektową, decyzjami i innymi obowiązującymi dokumentami (niezbędna dokumentacja znajduje się w biurze Klubu Przyrodników – Owczary 17).
  3. Dokończenie niezbędnych prac  hydraulicznych, których celem jest przyłączenie nowej kotłowni wraz z piecem i zbiornikiem akumulacyjnym do budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników w Owczarach, gm. Górzyca zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i uzyskanymi niezbędnymi pozwoleniami.  
  4. Wymianie lub instalacji nowego komina.
  5. Uzyskanie niezbędnych, wymaganych przepisami warunków, opinii, zgód, uzgodnień, pozwoleń i zwolnień dotyczących instalacji hydraulicznej.
  6. Przeprowadzenie niezbędnych prób, badań i odbiorów oraz przekazania do użytkowania przedmiotu zamówienia Zamawiającemu.
  7. Wykonanie niezbędnej dokumentacji powykonawczej oraz kompleksowej instrukcji eksploatacji kotłowni.

 

  1. Zamawiający wymaga kompleksowego skoordynowania całego układu kotłowego polegającego na:
  • dokończeniu niezbędnych prac  hydraulicznych, których celem jest przyłączenie nowej kotłowni wraz z piecem i zbiornikiem akumulacyjnym do budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników w Owczarach, gm. Górzyca zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i uzyskanymi niezbędnymi pozwoleniami.
  • powiązaniu dwóch układów grzewczych – istniejącego z kotłem ATMOS, znajdującego się w budynku Stacji Terenowej Klubu Przyrodników z projektowanym układem z kotłem EKOPAL.
  • Wymianie lub instalacji nowego komina

 

  1. Zamawiający wymaga kompleksowego uporządkowania całego układu kotłowego tak, aby oba kotły (ATMOS oraz nowy kocioł na biomasę w nowej kotłowni) funkcjonowały prawidłowo i bezpiecznie dla obsługi i użytkowników. W istniejącym budynku ze względu na kolejne rozbudowy układu grzewczego i układu ciepłej wody użytkowej, następowało kolejne dokładanie osprzętów i orurowania. Włączenie zasilania nowej kotłowni powoduje dalsze dokładanie osprzętów i rur.
  2. Zamawiający wymaga od Wykonawcy doboru odpowiedniego systemu kominowego, dedykowanego do kotła EKOPAL. Zmiana uzasadniona jest wymogami dokumentacji Techniczno-Ruchowej kotłów EKOPAL RM. Wskazane jest ( na stronie 8 i 14), podłączenie kotła do komina, pod kątem 45 stopni, a tym samym zastosowanie trójnika kominowego również około 45 stopni odnoga. Ze względu na istniejące posadowienie kotła EKOPAL, zasadne wydaje się zamontowanie komina zewnętrznego z płaszczem izolowanym termicznie.
  3. Wykonawca uwzględni rozwiązania techniczne tak aby temperatura zasilającej wody grzewczej wynosiła od 80—90 stopni C (według instrukcji str.16). Zawór mieszający wody powracającej minimum 55 stopni C. Wraz z rosnącą temperaturą wody powracającej do kotła, spada ilość kwaśnych kondensatów oraz substancji smolistych1 co zapewnia dłuższą żywotność kotła, tym samym należy wyeliminować częste rozpalanie i wygasanie kotła, bowiem w tych sytuacjach powyższe warunki temperaturowe nie są spełnione i działają szkodliwie na płaszcz stalowy kotła EKOPAL.
  4. W przypadku koniecznych zmian w stosunku do istniejącego projektu technicznego Wykonawca dokona niezbędnych czynności w celu uzyskania niezbędnych uzgodnień z projektantem kotłowni.
  5. Wykonawca uzyska wszelkie niezbędne, wymagane przepisami warunki, opinie, zgody, uzgodnienia, pozwolenia i zwolnienia.
  6. Wykonawca przeprowadzi niezbędne próby, badania i odbiory oraz przekaże do użytkowania przedmiot zamówienia Zamawiającemu.
  7. Wykonawca przeprowadzi niezbędne szkolenia z zakresu obsługi kotłowni personelu Zamawiającego
  8. Wykonawca sporządzi i przekaże Zamawiającemu Dokumentację Powykonawczą w 3 egz. papierowych i 3 egz. w wersji elektronicznej
  9. Wykonawca sporządzi i przekaże Zamawiającemu Instrukcję Eksploatacji kotłowni w 4 egz. Papierowych i 4 egz. w wersji elektronicznej

 

Szczegółowy opis przedmiotu zamówienia stanowią załączniki:

  1. Projekt budowlany budynku gospodarczego (kotłownia)
  2. Decyzja Starosty Słubickiego nr 191/2020 z dnia 15.06.2020 z aneksem z dnia 21.09.2021r.

 

 

Jeżeli okazałoby się, że jest to niezbędne dla osiągnięcia celu zamówienia, Zamawiający dopuszcza możliwość zmiany specyfikacji technicznej lub lokalizacji poszczególnych elementów, a jeśli zmiany takie wpłyną na kalkulację kosztów Wykonawcy i na uzasadniony wniosek Wykonawcy – odpowiednią zmianę wynagrodzenia.   

 

  1. Kody CPV:

45211350-7 Roboty budowlane w zakresie budynków wielofunkcyjnych

45453000-7 Roboty remontowe i renowacyjne

45223200-8 Roboty konstrukcyjne

45262520-2 Roboty murowe

 

 

  1. Postanowienia ogólne:
    1. Wykonawca zrealizuje niezbędne czynności i poniesie wszelkie koszty związane z realizacją zadania tj. wynikające wprost z opisu przedmiotu zamówienia, dokumentacji projektowo technicznej, jak również związane z organizacją, utrzymaniem i późniejszą likwidacją placu montażowego oraz inne koszty towarzyszące np.: robót przygotowawczych, materiałów niezbędnych do wykonania umowy (odpowiednie ubrania ochronne, narzędzia), transportu.
    2. Wykonawca ponosi pełną odpowiedzialność za szkody spowodowane przez własnych pracowników i/lub na skutek nieprzestrzegania przepisów BHP.
    3. Wykonawca przyjmuje odpowiedzialność za wszelkie szkody wyrządzone przez jego pracowników, osoby działające na jego zlecenie, w tym za przypadki uszkodzenia ciała lub mienia wyrządzone działaniem lub zaniechaniem przy realizacji przedmiotu umowy, w zakresie przewidzianym przez kodeks cywilny.
    4. Wykonawca wystawi gwarancję rzetelności wykonanych prac. Długość gwarancji jest jednym z kryteriów oceny ofert.

 

II.Termin wykonania zamówienia, dostawa i płatność

  1. Zamawiający oczekuje wykonania całości zamówienia do dnia 15 października 2023 r. .
  2. Płatność nastąpi przelewem na konto bankowe Wykonawcy, realizowanym w ciągu 30 dni od daty wystawienia prawidłowej faktury, poprzedzonej podpisanym przez obie strony protokołem zdawczo – odbiorczym.
  3. UWAGA! Wykonawca zadba, aby wystawiona faktura posiadała bezpośrednie odniesienie do projektu, z którego zamówienie jest współfinansowane poprzez wprowadzenie do treści faktury co najmniej określenia: „wykonano w ramach projektu LIFE17 NAT/BE/445.

 

III. Opis sposobu przygotowania oferty

 

  1. Oferent może złożyć jedną ofertę.
  2. Zamawiający nie dopuszcza złożenia ofert częściowych.
  3. Cena powinna obejmować wszystkie elementy świadczonej usługi.
  4. Oferta musi być sporządzona w języku polskim, z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności. Każdy dokument składający się na ofertę powinien być czytelny.
  5. Na ofertę składają się następujące dokumenty i załączniki:
    1. Formularz ofertowy –  wg wzoru załącznika nr 1; Formularz musi zawierać:
      1. Pełną nazwę, adres lub siedzibę dostawcy numer telefonu oraz numer NIP i REGON (jeśli dotyczy).
      2. Cenę za realizację zamówienia przedstawioną jako cenę brutto, zawierającą podatek VAT, który wykonawca jest zobowiązany obliczyć zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zawierać wszelkie koszty związane z realizacją zamówienia wg. formularza oferty stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszego zapytania.
      3. Datę sporządzenia oferty
      4. Podpis Wykonawcy
    2. Kosztorys ofertowy wg wzoru z załącznika nr 2
    3. Oświadczenie o spełnianiu warunków udziału w postępowaniu, o których mowa w punkcie V.1.a, c, d, e – załącznik nr 3;
    4. Wykaz wykonanych usług o zbliżonym charakterze i zakresie, o których mowa w punkcie VII.1.b – załącznik nr 4;
    5. Załączniki dokumentujące spełnianie warunków udziału w postępowaniu.

 

IV.Warunki udziału w postępowaniu

  1. O udzielenie zamówienia mogą się ubiegać Wykonawcy, którzy spełniają łącznie warunki, dotyczące:
  1. posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania – weryfikacja na podstawie oświadczenia Wykonawcy.
  2. posiadania wiedzy i doświadczenia –

Zamawiający wymaga aby Wykonawca posiadał wiedzę i doświadczenie w wykonaniu (zakończeniu) w okresie ostatnich pięciu lat przed upływem terminu ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy, w tym okresie, min. dwóch zadań inwestycyjnych, które obejmowały swym zakresem budowę jak w nin. zamówieniu.

  1. Osób skierowanych przez Wykonawcę do realizacji zamówienia tj.
  • Kierownika Budowy legitymującego się odpowiednimi, wymaganymi uprawnieniami budowlanymi. 
  • Kierownika robót sieci sanitarnych legitymującego się odpowiednimi, wymaganymi uprawnieniami budowlanymi. 

 

Zamawiający wymaga, aby osoby zgłoszone przez Wykonawcę były zaangażowane w realizację Przedsięwzięcia, poprzez obecność tych osób, na placu budowy.

 

Wymóg posiadania uprawnień do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie bez ograniczeń w danej specjalności, należy rozumieć jako wymóg stawiany w niniejszym postępowaniu Wykonawcom i osobom, który weryfikowany będzie przez Zamawiającego dopiero na etapie realizacji usługi.

 

W celu potwierdzenia spełnienia warunku wykonawca winien wykazać się zrealizowaniem w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie – należycie co najmniej 3 prac obejmujących roboty z zakresu instalacji CO.

Weryfikacja spełnienia tego kryterium nastąpi na podstawie wykazu takich prac, (wg załącznika nr 3) wraz z podaniem ich rodzaju, daty i miejsca wykonania oraz załączeniem dowodów określających, czy prace zostały wykonane w sposób należyty i prawidłowo ukończone. Jeśli prace zostały wykonane na rzecz Zamawiającego nie ma obowiązku przedstawiania takich dowodów wraz z ofertą.

  1. dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym oraz osobami zdolnymi do wykonania zamówienia – weryfikacja na podstawie oświadczenia Wykonawcy.
  2. sytuacji ekonomicznej i finansowej – weryfikacja na podstawie oświadczenia Wykonawcy.
  3. braku podstaw do wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia:
    • z żadnej z przyczyn analogicznych do przyczyn wymienionych w art. 24 ust. 1 ustawy prawo zamówień publicznych
    • za udział w organizacji przestępczej, zgodnie z definicją takiej organizacji zawartą w art. 2 ust. 1 wspólnego działania Rady 98/733/WSiSW;
    • za korupcję, zgodnie z definicją zawartą odpowiednio w art. 3 aktu Rady z dnia 26 maja 1997 r. oraz art. 3 ust. 1 wspólnego działania Rady 98/742/WSiSW;
    • za oszustwo w rozumieniu art. 1 Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich;
    • za udział w praniu pieniędzy, zgodnie z definicją art. 1 dyrektywy Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy

 – weryfikowane na podstawie oświadczenia Wykonawcy.

 

V.Kryteria wyboru oferty i ich znaczenie

 

  1. Cena ofertowa - znaczenie kryterium – 70%
  2. Termin wykonania – znaczenie kryterium – 30%,

 

Punkty zostaną obliczone wg. wzoru: a + b (wynik działania zostanie zaokrąglony do 2 miejsc po przecinku) osobno dla każdej części zamówienia, gdzie:

 

        cena najniższa spośród badanych ofert

  1. liczba uzyskanych punktów =  ___________________________________________________________________________  x 0,7

         cena badanej oferty 

 

skrócony termin oferowany (liczba tygodni)

  1. liczba uzyskanych punktów = ______________________________________________________________                  x 0,3

                                                        najkrótszy oferowany termin (liczba tygodni) 

 

 

Jako najkorzystniejsza zostanie wybrana oferta Wykonawcy, która w bilansie kryterialnym uzyska najwyższą liczbę punktów.

 

Jeżeli nie będzie można dokonać wyboru najkorzystniejszej oferty ze względu na to, że zostały złożone oferty dające w bilansie kryterialnym taką samą ilość punktów, Zamawiający wezwie wykonawców, którzy złożyli te oferty, do złożenia w terminie określonym przez Zamawiającego ofert dodatkowych. Wykonawca składając oferty dodatkowe, nie może zaoferować wyższych niż zaoferowane w złożonych ofertach elementów podlegających ocenie. 

 

VI. Miejsce oraz termin składania ofert

 

  1. Podpisana oferta powinna być dostarczona do siedziby Klubu Przyrodników (Owczary 17, gm. Górzyca). do dnia 30 sierpnia 2023 r. godz. 12:00.
  2. Wyniki i wybór najkorzystniejszej oferty zostanie upubliczniony na stronie www zamawiającego.
  3. Oferty złożone po terminie nie będą rozpatrywane.
  4. Oferent może przed upływem terminu składania ofert zmienić lub wycofać swoją ofertę.
  5. W toku badania i oceny ofert Zamawiający może żądać od oferentów wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert.
  6. Zamawiający zastrzega sobie prawo do zamknięcia procesu bez dokonania wyboru Wykonawcy.

 

VII.Termin związania ofertą

 

Oferent zgadza się na bycie związanym oferta przez okres 30 dni od terminu składania ofert.

 

VIII.Dodatkowe informacje

 

Do kontaktu z oferentami upoważniony jest p. Robert Stańko, 696029760; e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Zapytanie ofertowe przeprowadzane jest w ramach projektu LIFE17 NAT/BE/445

“Green Valleys connecting habitats’ conservation with long term biomass management and multistakeholder approach” na podstawie pkt. II Zasad udzielania zamówień obowiązujących w Klubie Przyrodników wprowadzonych Zarządzeniem Prezesa Klubu Przyrodników z dnia 1.07.2014 r. (Zasady udzielania zamówień, dla których szacunkowa wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro). Oferenci mają prawo wglądu w ww. dokument.

 

IX.Informacja o terminie i miejscu podpisania umowy:

 

Informacja o terminie i miejscu podpisania umowy zostanie przekazana telefonicznie albo drogą e-mailową, wykonawcy, którego ofertę wybrano.

 

X.Załączniki

 

Załącznik 1. Wzór formularza ofertowego

Załącznik 2: Oświadczenia Wykonawcy

Załącznik 3: Zestawienie wykonanych prac dokumentujących doświadczenie Wykonawcy

 

FSC Polska poinformowało o opracowaniu kolejnej - czwartej – wersji projektu zmodernizowanego standardu FSC odpowiedzialnej gospodarki leśnej dla Polski. Jak informowaliśmy wcześniej, próby opracowania nowelizacji standardu przez wspólną grupę roboczą złożoną z przedstawicieli izby gospodarczej, społecznej i przyrodniczej, z włączeniem także przedstawiciela Lasów Państwowych, skończyły się niepowodzeniem, wersje 3 i 4 projektu opracowała tzw. techniczna Grupa Robocza powołana przez FSC Polska (zbudowana z audytorów form certyfikujących). Obecna wersja projektu Standardu jest ostateczna w krajowych pracach nad projektem zmodernizowanego standardu i została przekazana do analizy i ewentualnego zatwierdzenia przez organy FSC International. Dokument jest dostępny pod adresem: https://pl.fsc.org/pl-pl/media/fsc-ins-polpl-projekt-nr-4

 

Ostateczny projekt jest zbliżony do poprzedniej wersji nr 3. W szczególności zagadnienia budzące dotychczas największe kontrowersje rozstrzygnięto następująco:

  • projekt wymagałby uczciwego wyceniania i udzielania zamówień na prace leśne;  
  • wymagałby w skali nadleśnictwa 3% tzw. powierzchni referencyjnych (ale tworząc niebezpieczną furtkę: dopuszcza się działania mające na celu przywrócenie takich powierzchni do bardziej naturalnych warunków);
  • wymagałby pozostawiania fragmentów drzewostanów podczas cięć rębnych (wszystkich typów rębni) w wymiarze 5% bloku drzewostanów rębnych (ostępu);
  • teoretycznie wymagałby by nadleśnictwie na 10% powierzchni ochrona (ale także „aktywna”!) była głównym i w pewnych warunkach wyłącznym celem – równocześnie jednak umożliwiałby wliczanie do tego powierzchni Natura 2000 (cokolwiek to znaczy), ekosystemów nieleśnych i lasów ochronnych (jako „HCVF 4”)!;
  • umożliwiłby skracanie nawrotu cięć rębni zupełnej do 4 lat (obecnie wymogiem FSC jest con. 5 lat);
  • dopuszczałby planowanie pozyskania wyższego od przyrostu;
  • zmniejszyłby strefy ochronne przy wodach (które jednak mogą być użytkowane w sposób inny niż zrębem zupełnym) z obecnej szerokości = 2 wysokości drzewostanu do 25 m mierzonej po skarpie;

 

Niezależnie od dalszych kroków w pracy nad standardem, może nie być go do czego zastosować. Polskie Lasy Państwowe nie chcą utrzymywać certyfikatu FSC, bo wydaje się, że nie są w stanie sprostać nawet obecnym jego wymaganiom. Jeszcze niedawno certyfikowane były wszystkie RDLP z wyjątkiem RDLP Krosno. W 2021 r. audyt stwierdził naruszenie warunków certyfikatu przez RDLP w Łodzi, co doprowadziło do wycofania się tej RDLP z certyfikacji. Następnie z przedłużania certyfikatu FSC zrezygnowały, albo ogłosiły już taki zamiar, RDLP: Gdańsk, Toruń, Poznań, Warszawa, Radom, Piła, Wrocław, Lublin i Białystok. Jako oficjalny powód wskazywana jest niezgoda na postanowienia umowy licencyjnej FSC, nieoficjalnie Lasom przeszkadzają zawarte w standardzie wymagania.  

FSC Polska organizuje 23 sierpnia webinarium prezentujące projekt ostatecznie opracowany standardu; można się na nie zgłaszać pod: https://pl.fsc.org/pl-pl/newsfeed/webinarium-na-temat-stanu-rewizji-krajowego-standardu-odpowiedzialnej-gospodarki-lesnej Przedstawiony zostanie także Aktualny status certyfikacji FSC w Polsce.

Forest Stewardship Council (FSC) jest międzynarodową niezależną organizacją, zarządzającą systemem dobrowolnej certyfikacji gospodarki leśnej, używanym  na całym świecie, choć z różną intensywnością. W poszczególnych krajach opracowywane sa Krajowe Standardy Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej, jako adaptacje do warunków lokalnych wspólnych, międzynarodowych zasad, kryteriów i ramowych wskaźników. Potrzeba modernizacji krajowych standardów we wszystkich krajach, w tym w Polsce, wynika ze zmodernizowania w 2015 r. standardu międzynarodowego. Certyfikat FSC powinien być potwierdzeniem, że gospodarka leśna jest prowadzona w sposób chroniący wartości ekologiczne, odpowiedzialny społecznie i sensowny ekonomicznie. Jest on ceniony wyżej od innych certyfikatów leśnych, np. PEFC, choć często podnoszone jest, że w ostatnich latach i on ulega dewaluacji.

FSC Polska poinformowało o opracowaniu kolejnej - czwartej – wersji projektu zmodernizowanego standardu FSC odpowiedzialnej gospodarki leśnej dla Polski. Jak informowaliśmy wcześniej, próby opracowania nowelizacji standardu przez wspólną grupę roboczą złożoną z przedstawicieli izby gospodarczej, społecznej i przyrodniczej, z włączeniem także przedstawiciela Lasów Państwowych, skończyły się niepowodzeniem, wersje 3 i 4 projektu opracowała tzw. techniczna Grupa Robocza powołana przez FSC Polska (zbudowana z audytorów form certyfikujących). Obecna wersja projektu Standardu jest ostateczna w krajowych pracach nad projektem zmodernizowanego standardu i została przekazana do analizy i ewentualnego zatwierdzenia przez organy FSC International. Dokument jest dostępny pod adresem: https://pl.fsc.org/pl-pl/media/fsc-ins-polpl-projekt-nr-4

 

Ostateczny projekt jest zbliżony do poprzedniej wersji nr 3. W szczególności zagadnienia budzące dotychczas największe kontrowersje rozstrzygnięto następująco:

  • projekt wymagałby uczciwego wyceniania i udzielania zamówień na prace leśne;  
  • wymagałby w skali nadleśnictwa 3% tzw. powierzchni referencyjnych (ale tworząc niebezpieczną furtkę: dopuszcza się działania mające na celu przywrócenie takich powierzchni do bardziej naturalnych warunków);
  • wymagałby pozostawiania fragmentów drzewostanów podczas cięć rębnych (wszystkich typów rębni) w wymiarze 5% bloku drzewostanów rębnych (ostępu);
  • teoretycznie wymagałby by nadleśnictwie na 10% powierzchni ochrona (ale także „aktywna”!) była głównym i w pewnych warunkach wyłącznym celem – równocześnie jednak umożliwiałby wliczanie do tego powierzchni Natura 2000 (cokolwiek to znaczy), ekosystemów nieleśnych i lasów ochronnych (jako „HCVF 4”)!;
  • umożliwiłby skracanie nawrotu cięć rębni zupełnej do 4 lat (obecnie wymogiem FSC jest con. 5 lat);
  • dopuszczałby planowanie pozyskania wyższego od przyrostu;
  • zmniejszyłby strefy ochronne przy wodach (które jednak mogą być użytkowane w sposób inny niż zrębem zupełnym) z obecnej szerokości = 2 wysokości drzewostanu do 25 m mierzonej po skarpie;

 

Niezależnie od dalszych kroków w pracy nad standardem, może nie być go do czego zastosować. Polskie Lasy Państwowe nie chcą utrzymywać certyfikatu FSC, bo wydaje się, że nie są w stanie sprostać nawet obecnym jego wymaganiom. Jeszcze niedawno certyfikowane były wszystkie RDLP z wyjątkiem RDLP Krosno. W 2021 r. audyt stwierdził naruszenie warunków certyfikatu przez RDLP w Łodzi, co doprowadziło do wycofania się tej RDLP z certyfikacji. Następnie z przedłużania certyfikatu FSC zrezygnowały, albo ogłosiły już taki zamiar, RDLP: Gdańsk, Toruń, Poznań, Warszawa, Radom, Piła, Wrocław, Lublin i Białystok. Jako oficjalny powód wskazywana jest niezgoda na postanowienia umowy licencyjnej FSC, nieoficjalnie Lasom przeszkadzają zawarte w standardzie wymagania.  

FSC Polska organizuje 23 sierpnia webinarium prezentujące projekt ostatecznie opracowany standardu; można się na nie zgłaszać pod: https://pl.fsc.org/pl-pl/newsfeed/webinarium-na-temat-stanu-rewizji-krajowego-standardu-odpowiedzialnej-gospodarki-lesnej Przedstawiony zostanie także Aktualny status certyfikacji FSC w Polsce.

Forest Stewardship Council (FSC) jest międzynarodową niezależną organizacją, zarządzającą systemem dobrowolnej certyfikacji gospodarki leśnej, używanym  na całym świecie, choć z różną intensywnością. W poszczególnych krajach opracowywane sa Krajowe Standardy Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej, jako adaptacje do warunków lokalnych wspólnych, międzynarodowych zasad, kryteriów i ramowych wskaźników. Potrzeba modernizacji krajowych standardów we wszystkich krajach, w tym w Polsce, wynika ze zmodernizowania w 2015 r. standardu międzynarodowego. Certyfikat FSC powinien być potwierdzeniem, że gospodarka leśna jest prowadzona w sposób chroniący wartości ekologiczne, odpowiedzialny społecznie i sensowny ekonomicznie. Jest on ceniony wyżej od innych certyfikatów leśnych, np. PEFC, choć często podnoszone jest, że w ostatnich latach i on ulega dewaluacji.

Od 29 lipca 2023 r. istnieje nowy rezerwat przyrody - Gęsi Bastion  w woj. zachodniopomorskim, o powierzchni 724 ha. Rozporządzenie RDOŚ z 13 lipca 2023 r. w tej sprawie: http://e-dziennik.szczecin.uw.gov.pl/legalact/2023/4091/   

Rezerwat chroni teren tzw. Kostrzyneckiego Rozlewiska (dotychczas duży użytek ekologiczny): fragment zalewowej doliny Odry ze starorzeczami, między rzeką a drogą Stary Kostrzynek - Stara Rudnica – Siekierki, obejmując cenną mozaikę siedlisk stanowiących lęgowiska, żerowiska i noclegowiska ptaków, o znaczeniu regionalnym i ponadregionalnym. Granice są jednak skomplikowane: wyłączają enklawy działek gminy Cedynia, całą sieć dróg dojazdowych do działek, przecinającą obszar ścieżkę rowerową do mostu w Siekierkach na starym nasypie kolejowym. RDOŚ obiecał także Wodom Polskim że mimo istnienia rezerwatu, na niezmienionych warunkach  będą mogły prowadzić w rezerwacie plac składowy materiałów do prowadzonej wbrew wyrokom sądów administracyjnych inwestycji odbudowy ostróg na Odrze i dojeżdżać do niego wyłączonymi z rezerwatu drogami. Rezerwat objął grunty Skarbu Państwa będące w większości w zarządzie RDOS w Szczecinie, a także kilka działek w zarządzie Wód Polskich (starorzecza) oraz KOWR.

Rezerwat można zobaczyć z nasypu kolejowego w Siekierkach (obecnie ścieżka rowerowa do Niemiec)  i punktów widokowych na dawnym moście kolejowym przez Odrę: https://goo.gl/maps/jyNJHjWhUZyT4Csr8

Większość obszaru jest okresowo zalewana w ciągu roku podczas zimowo-wiosennych i jesiennych podwyższonych stanów wód Odry. Rezerwat jest jednym z kluczowych noclegowisk i stałych miejsc koncentracji migrujących gęsi i żurawi w Polsce (zwykle od 5 000 do 20 000, kiedyś nawet do 45 000  gęsi tundrowych, zbożowych, białoczelnych i gęgaw), do 3600 żurawi. Obszar ten jako noclegowisko wykorzystują też inne ptaki stosujące strategię grupowego nocowania na terenach podmokłych: czaple białe, kormorany, szpaki, pliszki żółte i dymówki. teren jest wykorzystywany podczas migracji i zimowania przez łabędzie nieme Cygnus olor (po 100-200 osobników), a także łabędzie krzykliwe Cygnus cygnus (do 350 osobników, największe koncentracje na Pomorzu Zachodnim). W okresie pozalęgowym (jesień-wiosna) corocznie stwierdzane są koncentracje kaczek i łysek (stada po kilka tysięcy osobników), obok gatunków stosunkowo licznych (krzyżówki, czernice), z obszaru korzystają regularnie głowienki, płaskonosy, świstuny, cyraneczki, rożeńce i krakwy. Wśród ww. gatunków często rejestrowane są gatunki rzadkie: hełmiatka, ogorzałka. Kostrzyneckie Rozlewisko stanowi ważny element szlaku wędrówkowego ptaków z rzędu siewkowych. Licznie obserwowana jest tutaj podczas migracji sezonowych czajka (regularnie zgrupowania po kilka tysięcy), kszyk (stada do 100 osobników), batalion (największe notowane stada 200-700 osobników), kulik wielki (stada do 60 osobników), łęczak (regularnie po kilkadziesiąt osobników, czasem kilkaset) oraz sieweczka rzeczna (stada do 30 osobników). Obszar stanowi cenne i ważne miejsce lęgowe w dolinie Odry, notowano tu m.in. gatunki takie jak: ohar (6-7 par), krakwa (25-30 par), cyranka (20-25 par), płaskonos (10-12 par), zausznik (2-3 pary), kropiatka (7 samców), puchacz (1 para) oraz rybitwa czarna (max 53 pary w 2012 r). Kostrzyneckie Rozlewisko jest kluczowym obszarem w obszarze Natura 2000 Dolina Dolnej Odry PLB320003 i nawet jako samodzielny obiekt spełniałoby kryteria BirdLife kwalifikujące tereny o międzynarodowym znaczeniu dla ptaków (IBA).

Rezerwat w tym miejscu był od dawna proponowany. Starał się o niego szczególnie ornitolog Piotr Chara, mocno przyczynili się także badający ptaki na tym obszarze: Łukasz Ławicki i Dominik Marchowski. Przeciwne było przede wszystkim polujące na ptaki na tym terenie Koło Łowieckie Trop (szeroki odzew w początkach 2023 r. wzbudził odcinek videobloga Mirczumet „Spotkałem Myśliwych” poświęcony argumentacji przeciw rezerwatowi, w którym myśliwy i strażnik leśny chwali się… pozyskaniem chronionej bernikli białolicej), gmina Cedynia i obecny Zarząd Zachodniopomorskich Parków Krajobrazowych. Trwające dotychczas polowania na ptaki, których nie blokował status użytku ekologicznego ani nie potrafił zablokować plan zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000, były dotąd identyfikowane jako poważne zagrożenie dla wartości ornitologicznych tego terenu.

Zachodniopomorski RDOŚ jest w skali Polski zdecydowanym liderem w tworzeniu rezerwatów przyrody. Licząc łącznie z „Gęsim Bastionem”, od chwili powstania tego urzędu w 2009 r., powołał on 32 rezerwatów o łącznej powierzchni ponad 1900 ha, co daje średnie tempo 2,3 rezerwatu rocznie. Dane przyrodnicze wskazują jednak, że w tym województwie potrzebnych jest jeszcze ok. 227 nowych rezerwatów:  https://kp.org.pl/pl/rezerwaty-przyrody-czas-na-comeback/projektowane-i-proponowane-rezerwaty/wojewodztwo-zachodniopomorskie

 

Od 29 lipca 2023 r. istnieje nowy rezerwat przyrody - Gęsi Bastion  w woj. zachodniopomorskim, o powierzchni 724 ha. Rozporządzenie RDOŚ z 13 lipca 2023 r. w tej sprawie: http://e-dziennik.szczecin.uw.gov.pl/legalact/2023/4091/   

Rezerwat chroni teren tzw. Kostrzyneckiego Rozlewiska (dotychczas duży użytek ekologiczny): fragment zalewowej doliny Odry ze starorzeczami, między rzeką a drogą Stary Kostrzynek - Stara Rudnica – Siekierki, obejmując cenną mozaikę siedlisk stanowiących lęgowiska, żerowiska i noclegowiska ptaków, o znaczeniu regionalnym i ponadregionalnym. Granice są jednak skomplikowane: wyłączają enklawy działek gminy Cedynia, całą sieć dróg dojazdowych do działek, przecinającą obszar ścieżkę rowerową do mostu w Siekierkach na starym nasypie kolejowym. RDOŚ obiecał także Wodom Polskim że mimo istnienia rezerwatu, na niezmienionych warunkach  będą mogły prowadzić w rezerwacie plac składowy materiałów do prowadzonej wbrew wyrokom sądów administracyjnych inwestycji odbudowy ostróg na Odrze i dojeżdżać do niego wyłączonymi z rezerwatu drogami. Rezerwat objął grunty Skarbu Państwa będące w większości w zarządzie RDOS w Szczecinie, a także kilka działek w zarządzie Wód Polskich (starorzecza) oraz KOWR.

Rezerwat można zobaczyć z nasypu kolejowego w Siekierkach (obecnie ścieżka rowerowa do Niemiec)  i punktów widokowych na dawnym moście kolejowym przez Odrę: https://goo.gl/maps/jyNJHjWhUZyT4Csr8

Większość obszaru jest okresowo zalewana w ciągu roku podczas zimowo-wiosennych i jesiennych podwyższonych stanów wód Odry. Rezerwat jest jednym z kluczowych noclegowisk i stałych miejsc koncentracji migrujących gęsi i żurawi w Polsce (zwykle od 5 000 do 20 000, kiedyś nawet do 45 000  gęsi tundrowych, zbożowych, białoczelnych i gęgaw), do 3600 żurawi. Obszar ten jako noclegowisko wykorzystują też inne ptaki stosujące strategię grupowego nocowania na terenach podmokłych: czaple białe, kormorany, szpaki, pliszki żółte i dymówki. teren jest wykorzystywany podczas migracji i zimowania przez łabędzie nieme Cygnus olor (po 100-200 osobników), a także łabędzie krzykliwe Cygnus cygnus (do 350 osobników, największe koncentracje na Pomorzu Zachodnim). W okresie pozalęgowym (jesień-wiosna) corocznie stwierdzane są koncentracje kaczek i łysek (stada po kilka tysięcy osobników), obok gatunków stosunkowo licznych (krzyżówki, czernice), z obszaru korzystają regularnie głowienki, płaskonosy, świstuny, cyraneczki, rożeńce i krakwy. Wśród ww. gatunków często rejestrowane są gatunki rzadkie: hełmiatka, ogorzałka. Kostrzyneckie Rozlewisko stanowi ważny element szlaku wędrówkowego ptaków z rzędu siewkowych. Licznie obserwowana jest tutaj podczas migracji sezonowych czajka (regularnie zgrupowania po kilka tysięcy), kszyk (stada do 100 osobników), batalion (największe notowane stada 200-700 osobników), kulik wielki (stada do 60 osobników), łęczak (regularnie po kilkadziesiąt osobników, czasem kilkaset) oraz sieweczka rzeczna (stada do 30 osobników). Obszar stanowi cenne i ważne miejsce lęgowe w dolinie Odry, notowano tu m.in. gatunki takie jak: ohar (6-7 par), krakwa (25-30 par), cyranka (20-25 par), płaskonos (10-12 par), zausznik (2-3 pary), kropiatka (7 samców), puchacz (1 para) oraz rybitwa czarna (max 53 pary w 2012 r). Kostrzyneckie Rozlewisko jest kluczowym obszarem w obszarze Natura 2000 Dolina Dolnej Odry PLB320003 i nawet jako samodzielny obiekt spełniałoby kryteria BirdLife kwalifikujące tereny o międzynarodowym znaczeniu dla ptaków (IBA).

Rezerwat w tym miejscu był od dawna proponowany. Starał się o niego szczególnie ornitolog Piotr Chara, mocno przyczynili się także badający ptaki na tym obszarze: Łukasz Ławicki i Dominik Marchowski. Przeciwne było przede wszystkim polujące na ptaki na tym terenie Koło Łowieckie Trop (szeroki odzew w początkach 2023 r. wzbudził odcinek videobloga Mirczumet „Spotkałem Myśliwych” poświęcony argumentacji przeciw rezerwatowi, w którym myśliwy i strażnik leśny chwali się… pozyskaniem chronionej bernikli białolicej), gmina Cedynia i obecny Zarząd Zachodniopomorskich Parków Krajobrazowych. Trwające dotychczas polowania na ptaki, których nie blokował status użytku ekologicznego ani nie potrafił zablokować plan zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000, były dotąd identyfikowane jako poważne zagrożenie dla wartości ornitologicznych tego terenu.

Zachodniopomorski RDOŚ jest w skali Polski zdecydowanym liderem w tworzeniu rezerwatów przyrody. Licząc łącznie z „Gęsim Bastionem”, od chwili powstania tego urzędu w 2009 r., powołał on 32 rezerwatów o łącznej powierzchni ponad 1900 ha, co daje średnie tempo 2,3 rezerwatu rocznie. Dane przyrodnicze wskazują jednak, że w tym województwie potrzebnych jest jeszcze ok. 227 nowych rezerwatów:  https://kp.org.pl/pl/rezerwaty-przyrody-czas-na-comeback/projektowane-i-proponowane-rezerwaty/wojewodztwo-zachodniopomorskie

 

Zapytanie ofertowe na montaż i dostawę materiałów na 31 piezometrów w obrębie torfowisk

w ramach projektu LIFE20 CCM/DE/001802 LIFE Multi-Peat

„Wielostronny projekt innowacji krajobrazowych i technologicznych służący odtwarzaniu ekosystemów torfowiskowych.”

 

  1. Zamawiający

Klub Przyrodników

Owczary 17,

69-113 Górzyca

NIP: 927-15-06-791, REGON: 970002060, KRS: 0000022399

 

  1. Opis przedmiotu zamówienia:

Przedmiotem zamówienia jest dostawa materiałów i montaż piezometrów w terenie:

 

 - montaż 31 piezometrów  w obrębie torfowisk* w sposób niewidoczny (gmina. Czarny Dunajec i Nowy Targ, pow. nowotarski) (Zamawiający dostarczy divery Wykonawcy) – mapa poniżej:

  • Baligówka –  19 szt. (17 szt. na 2 m, 2 szt. na gł.1 m)
  • Puścizna Mała – 2 szt.  (1 szt. na gł. 1 m, 1 szt. na 2 m)
  • Las Kaczmarka – 6 szt. (1 szt. na 1m,5 szt. na 2m)
  • Bór za Lasem – 2 szt. (2 szt. na 2m)
  • Bór na Czerwonem – 2 szt. (1 szt. na 1 m, 1 szt. na 2m)

*ostateczne lokalizacje zostaną uszczegółowione przed wykonaniem montażu (dotyczy obiektu Bór na Czerwonem i 2 piezometrów na Baligówce), przy czym nie zmieni się ilość piezometrów w obrębie poszczególnych torfowisk.

 

-   materiałów niezbędnych do montażu diverów:

  • Rura dystansowa perforowana z gazą filtracyjną, korkiem górnym i dolnym - ( śr. ok. 50 mm, długość 1 m.) 31 szt. Poniżej przykład:
  

 

  • Dodatkowy segment perforowanej rury dystansowej z łącznikiem - 26 szt. (do montażu piezometrów na głębokości 2m)
  • Rura pcv o średnicy ok. 10 cm na długość ok.30-40 cm wraz  z korkiem, stanowiąca zabezpieczenie dla piezometrów, w którym znajduje się diver – 31 szt. – montowana równo z powierzchnią terenu. Poniżej przykład:
 
  • Przymocowanie na końcówce divera  szybkozłączki ogrodowej (umożliwiając w ten sposób wyciagnięcie divera z piezometru) – 31 szt.
  • Dostarczenie wędki/żerdzi ok. 2-3 m składanej do 1 m ze szybkozłączką ogrodową w celu wyciagnięcia divera z rurą – 1 szt. (umożliwienie wyciagnięcia divera z piezometru o głębokości 2m.)

 

  1. Opis sposobu przygotowania i złożenia oferty

 

  1. Oferta powinna zawierać co najmniej:
  • Pełną nazwę, adres lub siedzibę dostawcy numer telefonu oraz numer NIP i REGON (jeśli dotyczy).
  • Cenę za realizację zamówienia przedstawioną jako cenę brutto, zawierającą podatek VAT, który wykonawca jest zobowiązany obliczyć zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zawierać wszelkie koszty związane z realizacją zamówienia.
  • Czas potrzebny na realizację oferty.
  • Datę sporządzenia i ważność oferty.
  1. Oferty prosimy przesłać pocztą elektroniczną do dnia 09.08.2023 r. na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  2. W toku badania i oceny ofert Zamawiający może żądać od oferentów wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert.

 

  1. Dodatkowe informacje:
  • urządzenia należy zainstalować w sposób ukryty, uniemożliwiający ich dostrzeżenie przez osoby postronne i utrudniających ich kradzież, montaż bez użycia ciężkiego sprzętu, ręcznie.
  • dokładne miejsce montażu po instalacji należy zarejestrować odbiornikiem GPS.
  • urządzenie rejestrujące powinno zostać zainstalowane w piezometrze/studzience w sposób uniemożliwiający jego wyjęcie z przez osobę nie posiadającą specjalnego wyposażenia.
  • urządzenia będą montowane wyłącznie w podłożu torfowym
  • usługę należy wykonać najpóźniej do 15 września br. przy czym montaż piezometrów na torfowisku Baligówka  powinien  odbyć do końca sierpnia br. Terminy montażu mogą zostać zmienione (np. w związku z niesprzyjającymi warunkami pogodowymi) w porozumieniu z Zamawiającym.
  • zamawiający będzie w posiadaniu diverów  ok. 17-18 sierpnia.
  • w montażu diverów będą brać udział pracownicy Klubu w celu zaprogramowania diverów przed ich montażem.
  • warstwy shp z lokalizacją piezometrów zostaną przekazane Wykonawcy.

 

  1. Załącznik ofertowy.

    Załącznik do zapytania - FORMULARZ OFERTOWY (Plik PDF)

 

Lokalizacja piezometrów na torfowisku Baligówka i Puścizna Mała.

 

Lokalizacja piezometrów na torfowisku Las Kaczmarka (6 szt.)  i Bór za Lasem (2 szt.)

 

Lokalizacja piezometrów na torfowisku Bór na Czerwonem (2 szt.)

Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku, Bartłomiej Obajtek, podjął decyzję o rezygnacji przez RDLP w Gdańsku z utrzymywania certyfikatu  odpowiedzialnej gospodarki leśnej FSC. Z dniem 12 listopada 2022 r. obecny certyfikat FSC wygaśnie, a RDLP nie będzie się starać o jego przedłużenie.

Komunikat RDLP w tej sprawie został opublikowany 11 sierpnia 2022

Jako powód rezygnacji podano, że warunki, których spełnienie jest wymogiem otrzymania certyfikatu FSC, są narzucane przez FSC, a nie są uzgadniane z certyfikowanymi Lasami Państwowymi. RDLP wskazała tu na warunki umowy licencyjnej FSC (standardowej dla wszystkich certyfikowanych), oraz na fakt, że trwające prace nad aktualizacją polskich kryteriów i wskaźników tworzących standard FSC dokonują się na obecnym etapie bez uzgadniania z przedstawicielem Lasów Państwowych. RDLP obawia się, że wymogi odpowiedzialnej gospodarki leśnej FSC „narzuciłyby szereg rozwiązań ograniczających zdolność zarządzania lasami i prowadzenia zrównoważonej, stabilnej i wielofunkcyjnej gospodarki leśnej (…), skutkować to może szeregiem szkód w gospodarce leśnej, a co się z tym wiąże, także w gospodarce krajowej i w przemyśle drzewnym przez znaczące, w nieodległej perspektywie czasowej, ograniczenie dostępności drewna z polskich lasów na rynku wewnętrznym”.

Stanowisko Krajowych reprezentantów FSC w Polsce zostało opublikowane 12 sierpnia 2022

Wcześniej, w 2021 r., RDLP w Łodzi, po wykryciu niezgodności prowadzonej gospodarki leśnej z wymogami odpowiedzialnej gospodarki leśnej FSC, zrezygnowała ze starań o utrzymanie certyfikatu.  

 


Forest Stewardship Council jest międzynarodową niezależną organizacją, zarządzającą systemem dobrowolnej certyfikacji gospodarki leśnej. Krajowe Standardy Gospodarki Leśnej FSC są podstawą przyznawania certyfikatów FSC. Certyfikat FSC powinien być potwierdzeniem, że gospodarka leśna jest prowadzona w sposób chroniący wartości ekologiczne, odpowiedzialny społecznie i sensowny ekonomicznie. Certyfikat FSC jest generalnie ceniony wyżej od innych certyfikatów leśnych, np. PEFC, choć często podnoszone jest, że w ostatnich latach i on ulega dewaluacji.

Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku, Bartłomiej Obajtek, podjął decyzję o rezygnacji przez RDLP w Gdańsku z utrzymywania certyfikatu  odpowiedzialnej gospodarki leśnej FSC. Z dniem 12 listopada 2022 r. obecny certyfikat FSC wygaśnie, a RDLP nie będzie się starać o jego przedłużenie.

Komunikat RDLP w tej sprawie został opublikowany 11 sierpnia 2022

Jako powód rezygnacji podano, że warunki, których spełnienie jest wymogiem otrzymania certyfikatu FSC, są narzucane przez FSC, a nie są uzgadniane z certyfikowanymi Lasami Państwowymi. RDLP wskazała tu na warunki umowy licencyjnej FSC (standardowej dla wszystkich certyfikowanych), oraz na fakt, że trwające prace nad aktualizacją polskich kryteriów i wskaźników tworzących standard FSC dokonują się na obecnym etapie bez uzgadniania z przedstawicielem Lasów Państwowych. RDLP obawia się, że wymogi odpowiedzialnej gospodarki leśnej FSC „narzuciłyby szereg rozwiązań ograniczających zdolność zarządzania lasami i prowadzenia zrównoważonej, stabilnej i wielofunkcyjnej gospodarki leśnej (…), skutkować to może szeregiem szkód w gospodarce leśnej, a co się z tym wiąże, także w gospodarce krajowej i w przemyśle drzewnym przez znaczące, w nieodległej perspektywie czasowej, ograniczenie dostępności drewna z polskich lasów na rynku wewnętrznym”.

Stanowisko Krajowych reprezentantów FSC w Polsce zostało opublikowane 12 sierpnia 2022

Wcześniej, w 2021 r., RDLP w Łodzi, po wykryciu niezgodności prowadzonej gospodarki leśnej z wymogami odpowiedzialnej gospodarki leśnej FSC, zrezygnowała ze starań o utrzymanie certyfikatu.  

 


Forest Stewardship Council jest międzynarodową niezależną organizacją, zarządzającą systemem dobrowolnej certyfikacji gospodarki leśnej. Krajowe Standardy Gospodarki Leśnej FSC są podstawą przyznawania certyfikatów FSC. Certyfikat FSC powinien być potwierdzeniem, że gospodarka leśna jest prowadzona w sposób chroniący wartości ekologiczne, odpowiedzialny społecznie i sensowny ekonomicznie. Certyfikat FSC jest generalnie ceniony wyżej od innych certyfikatów leśnych, np. PEFC, choć często podnoszone jest, że w ostatnich latach i on ulega dewaluacji.

2 sierpnia 202 r. weszło w życie rozporządzenie wykonawcze Komisji Europejskiej nr 2022/1203 z dnia 12 lipca 2022 r., uzupełniające listę inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii Europejskiej.

Do listy zostały dodane:

  • brunatnica Rugulopteryx okamurae: brunatnica pochodzenia pacyficznego, rozprzestrzeniająca się u wybrzeży Azorów i w morzy Śródziemnym;
  • Hakea sericea: australijski krzew, inwazyjny w Portugalii;
  • Koenigia polystachya (Polygonum polystachyum, Persicaria wallichii): azjatycki rdest, wykazujący tendencje inwazyjne jako uciekinier z ogrodów w atlantyckiej części Europy; był notowany także w Polsce;
  • dławisz okrągłolistny Celastrus orbiculatus: krzew ozdobny pochodzenia wschodnioazjatyckiego, sadzony także w Polsce; wejście na listę z odroczeniem do 2027 r.;
  • sałata nilowa Pistia stratiotes: wodna roślina tropikalna o skłonnościach inwazyjnych w cieplejszym klimacie; wejście na listę z odroczeniem do 2024 r.;
  • omułek złocisty Limnoperna fortunei: małż pochodzenia chińskiego, który okazał się inwazyjny w Ameryce;
  • rak rdzawy Orconectes rusticus: amerykański rak, dotychczas nie stwierdzony w Europie ale podejrzewany o potencjalną inwazyjność śladem innych raków;
  • mrówki: Solenopsis geminate, Solenopsis invicta, Solenopsis richteri, Wasmannia auropunctata: południowoamerykańskie gatunki „mrówek ognistych”;
  • wężogłów północny Channa argus: ryba pochodzenia wschodnioazjatyckiego, hodowana w akwariach, wprowadzana niekiedy do oczek wodnych;
  • sumik czarny Ameiurus melas: ryba pochodzenia amerykańskiego, zawleczona także do wód Polski;
  • gambuzja pospolita Gambusia affinis i gambuzja kropkowana Gambusia holbrooki: ryby pochodzenia amerykańskiego, rozwleczone po świecie jako „biologiczny środek kontroli komarów i malarii”;
  • moron biały Morone americana: ryba pochodzenia amerykańskiego;
  • przydenka żebrowata Fundulus heteroclitus: ryba pochodzenia północnoamerykańskiego, znana z tolerancji na temperaturę, zmienne zasolenie i zanieczyszczenia, zawleczona do Portugalii i Hiszpanii; wejście na listę z odroczeniem do 2024 r.;
  • żaba szponiasta Xenopus laevis: amerykańska żaba, szeroko wykorzystywana jako zwierzę laboratoryjne; wejście na listę z odroczeniem do 2024 r.;
  • lancetogłów królewski Lampropeltis getula: amerykański wąż, hodowany  w terrariach; 
  • bilbil czerwonoplamy Pycnonotus cafer: południowoazjatycki ptak wróblowy, okazał się inwazyjny na innych kontynentach, pojawił się na Wyspach Kanaryjskich;  
  • jeleń aksis, czytal Axis axis: indyjski jeleń, hodowany w ogrodach zoologicznych;
  • wiewiórczak zmienny Callosciurus finlaysonii: azjatycka wiewiórka wprowadzona w 1981 r. we Włoszech i rozprzestrzeniająca się tam.

 

Lista inwazyjnych gatunków obcych uznanych za stwarzające zagrożenie dla Unii Europejskiej jest ustalana rozporządzeniem wykonawczym Komisji Europejskiej. Pierwsza wersja listy została ustanowiona w 2016 r. (37 gatunków), następnie została poszerzona w 2017 r. (do 47 gatunków), w 2019 r. (do 66 gatunków) i w 2022 (do 88 gatunków, z tym że dla 4 z nich uznanie wejdzie w życie z kilkuletnim opóźnieniem). Trwają prace nad dalszymi poszerzeniami tej listy. Na liście znajdują się m. in.: barszcze kaukaskie, bożodrzew, niecierpek gruczołowaty, trojeść amerykańska, tulejnik amerykański, krab wełnistoszczypcy, rak pręgowany, rak sygnałowy, rak marmurkowy, czebaczek amurski, trawianka, zółw ozdobny kazarka egipska, sterniczka jamajska, jenot, piżmak, szop pracz. Wpis na listę następuje w wyniku oceny naukowej, tzw. analizy ryzyka, często jednak z uwzględnieniem przeciwnych interesów gospodarczych. Wpisywane są nie tylko gatunki, które już wykazują tendencje inwazyjne w Europie, ale także te, dla których oceniono wysokie ryzyko zawleczenia i inwazyjności. Wpis na listę oznacza automatycznie, że we wszystkich państwach UE: wprowadzanie na terytorium Unii, przywożenie do Unii, wywożenie z Unii lub przemieszczanie w granicach Unii, przetrzymywanie, hodowanie oraz zezwalanie na ich rozmnażanie, hodowla lub uprawa, wprowadzanie do obrotu, wykorzystywanie lub wymienianie; uwalnianie do środowiska są w zasadzie zakazane i stanowią przestępstwo (istnieje jednak procedura derogacji). Pełną aktualną listę inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla UE i dla Polski publikuje GDOŚ.

Zgodnie z unijnym i polskim prawem:

  • "gatunek obcy" oznacza każdego żywego osobnika gatunku, podgatunku lub niższego taksonu zwierząt, roślin,
  • grzybów lub drobnoustrojów wprowadzonego poza jego naturalny zasięg; pojęcie to obejmuje wszelkie części, gamety, nasiona, jaja lub diaspory tych gatunków, jak również hybrydy, odmiany lub rasy zdolne do przeżycia i rozmnażania;
  • „inwazyjny gatunek obcy” oznacza gatunek obcy, którego wprowadzenie lub rozprzestrzenianie się zagraża – jak stwierdzono – bioróżnorodności i powiązanym usługom ekosystemowym lub oddziałuje na nie w niepożądany sposób.

Gatunki obce dzielą się więc na:

  1. gatunki obce dla których nie stwierdzono (na razie) inwazyjności (nawet gatunki rodzime w jednej części Polski mogą być obce w innej);
  2. inwazyjne gatunki obce nieujęte na liście krajowej lub europejskiej (tj. gatunki obce dla których stwierdzono inwazyjność, ale z różnych względów nie zostały wprowadzone na listę - np. dyskusje w/s kota domowego dotyczą tego statusu);
  3. inwazyjne gatunki obce stwarzające zagrożenie dla Polski (lista powinna być ustanowiona polskim rozporządzaniem, którego jeszcze nie wydano);
  4. inwazyjne gatunki obce stwarzające zagrożenie dla Unii Europejskiej (lista ustanowiona rozporządzeniem wykonawczym Komisji Europejskiej, którego nowelizację opisujemy powyżej).

Listy gatunków z grup (a) oraz (b) nie są ustanawiane jako akt prawny; ich kwalifikacja jest konsekwencją wiedzy naukowej. Zgodnie z ustawą o gatunkach obcych, z kwalifikacją gatunku do każdej z grup (a)-(d) związane są określone konsekwencje i obowiązki prawne.

2 sierpnia 202 r. weszło w życie rozporządzenie wykonawcze Komisji Europejskiej nr 2022/1203 z dnia 12 lipca 2022 r., uzupełniające listę inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii Europejskiej.

Do listy zostały dodane:

  • brunatnica Rugulopteryx okamurae: brunatnica pochodzenia pacyficznego, rozprzestrzeniająca się u wybrzeży Azorów i w morzy Śródziemnym;
  • Hakea sericea: australijski krzew, inwazyjny w Portugalii;
  • Koenigia polystachya (Polygonum polystachyum, Persicaria wallichii): azjatycki rdest, wykazujący tendencje inwazyjne jako uciekinier z ogrodów w atlantyckiej części Europy; był notowany także w Polsce;
  • dławisz okrągłolistny Celastrus orbiculatus: krzew ozdobny pochodzenia wschodnioazjatyckiego, sadzony także w Polsce; wejście na listę z odroczeniem do 2027 r.;
  • sałata nilowa Pistia stratiotes: wodna roślina tropikalna o skłonnościach inwazyjnych w cieplejszym klimacie; wejście na listę z odroczeniem do 2024 r.;
  • omułek złocisty Limnoperna fortunei: małż pochodzenia chińskiego, który okazał się inwazyjny w Ameryce;
  • rak rdzawy Orconectes rusticus: amerykański rak, dotychczas nie stwierdzony w Europie ale podejrzewany o potencjalną inwazyjność śladem innych raków;
  • mrówki: Solenopsis geminate, Solenopsis invicta, Solenopsis richteri, Wasmannia auropunctata: południowoamerykańskie gatunki „mrówek ognistych”;
  • wężogłów północny Channa argus: ryba pochodzenia wschodnioazjatyckiego, hodowana w akwariach, wprowadzana niekiedy do oczek wodnych;
  • sumik czarny Ameiurus melas: ryba pochodzenia amerykańskiego, zawleczona także do wód Polski;
  • gambuzja pospolita Gambusia affinis i gambuzja kropkowana Gambusia holbrooki: ryby pochodzenia amerykańskiego, rozwleczone po świecie jako „biologiczny środek kontroli komarów i malarii”;
  • moron biały Morone americana: ryba pochodzenia amerykańskiego;
  • przydenka żebrowata Fundulus heteroclitus: ryba pochodzenia północnoamerykańskiego, znana z tolerancji na temperaturę, zmienne zasolenie i zanieczyszczenia, zawleczona do Portugalii i Hiszpanii; wejście na listę z odroczeniem do 2024 r.;
  • żaba szponiasta Xenopus laevis: amerykańska żaba, szeroko wykorzystywana jako zwierzę laboratoryjne; wejście na listę z odroczeniem do 2024 r.;
  • lancetogłów królewski Lampropeltis getula: amerykański wąż, hodowany  w terrariach; 
  • bilbil czerwonoplamy Pycnonotus cafer: południowoazjatycki ptak wróblowy, okazał się inwazyjny na innych kontynentach, pojawił się na Wyspach Kanaryjskich;  
  • jeleń aksis, czytal Axis axis: indyjski jeleń, hodowany w ogrodach zoologicznych;
  • wiewiórczak zmienny Callosciurus finlaysonii: azjatycka wiewiórka wprowadzona w 1981 r. we Włoszech i rozprzestrzeniająca się tam.

 

Lista inwazyjnych gatunków obcych uznanych za stwarzające zagrożenie dla Unii Europejskiej jest ustalana rozporządzeniem wykonawczym Komisji Europejskiej. Pierwsza wersja listy została ustanowiona w 2016 r. (37 gatunków), następnie została poszerzona w 2017 r. (do 47 gatunków), w 2019 r. (do 66 gatunków) i w 2022 (do 88 gatunków, z tym że dla 4 z nich uznanie wejdzie w życie z kilkuletnim opóźnieniem). Trwają prace nad dalszymi poszerzeniami tej listy. Na liście znajdują się m. in.: barszcze kaukaskie, bożodrzew, niecierpek gruczołowaty, trojeść amerykańska, tulejnik amerykański, krab wełnistoszczypcy, rak pręgowany, rak sygnałowy, rak marmurkowy, czebaczek amurski, trawianka, zółw ozdobny kazarka egipska, sterniczka jamajska, jenot, piżmak, szop pracz. Wpis na listę następuje w wyniku oceny naukowej, tzw. analizy ryzyka, często jednak z uwzględnieniem przeciwnych interesów gospodarczych. Wpisywane są nie tylko gatunki, które już wykazują tendencje inwazyjne w Europie, ale także te, dla których oceniono wysokie ryzyko zawleczenia i inwazyjności. Wpis na listę oznacza automatycznie, że we wszystkich państwach UE: wprowadzanie na terytorium Unii, przywożenie do Unii, wywożenie z Unii lub przemieszczanie w granicach Unii, przetrzymywanie, hodowanie oraz zezwalanie na ich rozmnażanie, hodowla lub uprawa, wprowadzanie do obrotu, wykorzystywanie lub wymienianie; uwalnianie do środowiska są w zasadzie zakazane i stanowią przestępstwo (istnieje jednak procedura derogacji). Pełną aktualną listę inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla UE i dla Polski publikuje GDOŚ.

Zgodnie z unijnym i polskim prawem:

  • "gatunek obcy" oznacza każdego żywego osobnika gatunku, podgatunku lub niższego taksonu zwierząt, roślin,
  • grzybów lub drobnoustrojów wprowadzonego poza jego naturalny zasięg; pojęcie to obejmuje wszelkie części, gamety, nasiona, jaja lub diaspory tych gatunków, jak również hybrydy, odmiany lub rasy zdolne do przeżycia i rozmnażania;
  • „inwazyjny gatunek obcy” oznacza gatunek obcy, którego wprowadzenie lub rozprzestrzenianie się zagraża – jak stwierdzono – bioróżnorodności i powiązanym usługom ekosystemowym lub oddziałuje na nie w niepożądany sposób.

Gatunki obce dzielą się więc na:

  1. gatunki obce dla których nie stwierdzono (na razie) inwazyjności (nawet gatunki rodzime w jednej części Polski mogą być obce w innej);
  2. inwazyjne gatunki obce nieujęte na liście krajowej lub europejskiej (tj. gatunki obce dla których stwierdzono inwazyjność, ale z różnych względów nie zostały wprowadzone na listę - np. dyskusje w/s kota domowego dotyczą tego statusu);
  3. inwazyjne gatunki obce stwarzające zagrożenie dla Polski (lista powinna być ustanowiona polskim rozporządzaniem, którego jeszcze nie wydano);
  4. inwazyjne gatunki obce stwarzające zagrożenie dla Unii Europejskiej (lista ustanowiona rozporządzeniem wykonawczym Komisji Europejskiej, którego nowelizację opisujemy powyżej).

Listy gatunków z grup (a) oraz (b) nie są ustanawiane jako akt prawny; ich kwalifikacja jest konsekwencją wiedzy naukowej. Zgodnie z ustawą o gatunkach obcych, z kwalifikacją gatunku do każdej z grup (a)-(d) związane są określone konsekwencje i obowiązki prawne.

Jak informowaliśmy kilkukrotnie we wcześniejszych Wiadomościach, Forest Srewardship Council (FSC) od 2018 r. lat pracuje nad nowelizacją Krajowego Standardu Gospodarki Leśnej FSC dla Polski, co jest konieczne w związku z dokonaną nowelizacją ram międzynarodowych. Standard ten miała pierwotnie opracować grupa robocza, w skład której wchodzili 3 przedstawiciele izby ekonomicznej, 3 przedstawiciele izby społecznej, 3 przyrodnicy oraz zaliczony do Izby Przyrodniczej przedstawiciel Lasów Państwowych. W 2021 r. powstał częściowo 2 Projekt Standardu Gospodarki Leśnej FSC dla Polski, ale kilka kluczowych kwestii pozostawało w nim nieuzgodnionych między członkami Grupy. W lutym 2022 r. FSC International rozwiązało Grupę i postanowiło opracować standard wg tzw. procedury alternatywnej, jako tzw. Przejściowy Standard Krajowy. W tym celu FSC utworzyło tzw. Techniczną Grupę Roboczą, złożoną z przedstawicieli firm audytujących. Ta Grupa właśnie opracowała swój projekt Standardu.

 

Obecnie FSC ogłasza konsultacje Przejściowego Standardu Krajowego Gospodarki Leśnej FSC dla Polski, będącego produktem prac Technicznej Grupy Roboczej:

Konsultacje trwają od 29 lipca do 9 września 2022 r., a uwagi można zgłaszać tylko za pomocą formularza internetowego. Uwagi mogą dotyczyć tylko poszczególnych wskaźników, pojęć i załączników do standardu (nie da się zgłosić uwag ogólnych).

 

W obecnie konsultowanym projekcie, miedzy innymi:

  • Zachowano dużą część dorobku „2 projektu Standardu Gospodarki Leśnej”;
  • Dodano na stronie tytułowej cytat z Jana Pawła II na temat woli Stwórcy względem obcowania człowieka z przyrodą;
  • Skrócono definicję „drzew biocenotycznych” (co może otworzyć pole do zgodnego ze standardem wycinania niektórych z nich);
  • Proponowany w 2 Projekcie, sugerowany w międzynarodowych ramach FSC, wymóg, by w przypadku sporu o działania w lesie, zarządca lasu musiał wstrzymać działania powodujące nieodwracalne skutki dla istoty sporu, został zniweczony przez ograniczenie go tylko do „sporów sądowych”;
  • Pozwolono na planowanie, w certyfikowanych przez FSC lasach, pozyskania przekraczającego przyrost drewna (tj. w przypadku dużej ilości starych drzewostanów, na szybsze cięcia rębne w nich);
  • Pozwolono na skracanie nawrotów zrębów do 4 lat (obecny standard wymaga 5 lat);
  • Zmniejszono strefę przy wodach, w której nie wykonuje się zrębów zupełnych, z 2 wysokości drzewostanu (jak w obecnym standardzie) do 1 wysokości drzewostanu; za to rozszerzono jej zastosowanie na sąsiedztwo innych ekosystemów;
  • Utrzymano wymóg pozostawiania 5% kęp starodrzewia podczas cięć rębnych, zarówno w rębniach zupełnych jak i złożonych (zawarty w obecnym standardzie), ale 5% miałoby być odnoszone do „sumy działek zrębowych rębni zupełnych i cięć uprzątających w rębniach złożonych zaplanowanych na dane dziesięciolecie”, a nie do poszczególnych działek zrębowych (większa elastyczność, ale pogorszenie w stosunku do obecnego standardu, bo bardzo utrudni weryfikację);
  • Przywrócono normy procentowe dotyczące minimalnej ilości tzw. powierzchni referencyjnych (tj. fragmentów lasu wyłączonych z użytkowania) – mają obejmować „nie mniej niż 5% powierzchni leśnej w skali RDLP, a w skali Nadleśnictwa nie mniej niż 3% powierzchni ogólnej” (do 2014 r. stosowano w certyfikacji wymóg 5% nadleśnictwa, ale w 2014 r. FSC International wykreśliło ze standardu stosowanego w Polsce jakikolwiek wskaźnik procentowy).

 


 

Forest Stewardship Council jest międzynarodową niezależną organizacją, zarządzającą systemem dobrowolnej certyfikacji gospodarki leśnej. Krajowe Standardy Gospodarki Leśnej FSC są podstawą przyznawania certyfikatów FSC. W Polsce certyfikaty takie posiada obecnie większość RDLP Lasów Państwowych z wyjątkiem RDLP Krosno, RDLP Łódź i RDLP Białystok (w którym certyfikowana jest tylko grupa nadleśnictw bez trzech nadleśnictw w Puszczy Białowieskiej), a także LZD w Siemianicach. Certyfikat FSC powinien być potwierdzeniem, że gospodarka leśna jest prowadzona w sposób chroniący wartości ekologiczne, odpowiedzialny społecznie i sensowny ekonomicznie. Certyfikat FSC jest generalnie ceniony wyżej od innych certyfikatów leśnych, np. PEFC, choć często podnoszone jest, że w ostatnich latach i on ulega dewaluacji. Klub Przyrodników do 2014 r. wspierał certyfikację lasów w systemie FSC, ale wskutek tej dewaluacji, w grudniu 2014 r. uznaliśmy i ogłosiliśmy, ze Znak FSC nie będzie też już dla nas dłużej gwarancją odpowiedzialnego leśnictwa. Mimo to, do 2022 r. wspieraliśmy proces rewizji polskiego standardu i uczestniczyliśmy w Grupie Roboczej, jednak – jak opisano wyżej – współpraca ta zakończyła się niepowodzeniem.

 

Jak informowaliśmy kilkukrotnie we wcześniejszych Wiadomościach, Forest Srewardship Council (FSC) od 2018 r. lat pracuje nad nowelizacją Krajowego Standardu Gospodarki Leśnej FSC dla Polski, co jest konieczne w związku z dokonaną nowelizacją ram międzynarodowych. Standard ten miała pierwotnie opracować grupa robocza, w skład której wchodzili 3 przedstawiciele izby ekonomicznej, 3 przedstawiciele izby społecznej, 3 przyrodnicy oraz zaliczony do Izby Przyrodniczej przedstawiciel Lasów Państwowych. W 2021 r. powstał częściowo 2 Projekt Standardu Gospodarki Leśnej FSC dla Polski, ale kilka kluczowych kwestii pozostawało w nim nieuzgodnionych między członkami Grupy. W lutym 2022 r. FSC International rozwiązało Grupę i postanowiło opracować standard wg tzw. procedury alternatywnej, jako tzw. Przejściowy Standard Krajowy. W tym celu FSC utworzyło tzw. Techniczną Grupę Roboczą, złożoną z przedstawicieli firm audytujących. Ta Grupa właśnie opracowała swój projekt Standardu.

 

Obecnie FSC ogłasza konsultacje Przejściowego Standardu Krajowego Gospodarki Leśnej FSC dla Polski, będącego produktem prac Technicznej Grupy Roboczej:

Konsultacje trwają od 29 lipca do 9 września 2022 r., a uwagi można zgłaszać tylko za pomocą formularza internetowego. Uwagi mogą dotyczyć tylko poszczególnych wskaźników, pojęć i załączników do standardu (nie da się zgłosić uwag ogólnych).

 

W obecnie konsultowanym projekcie, miedzy innymi:

  • Zachowano dużą część dorobku „2 projektu Standardu Gospodarki Leśnej”;
  • Dodano na stronie tytułowej cytat z Jana Pawła II na temat woli Stwórcy względem obcowania człowieka z przyrodą;
  • Skrócono definicję „drzew biocenotycznych” (co może otworzyć pole do zgodnego ze standardem wycinania niektórych z nich);
  • Proponowany w 2 Projekcie, sugerowany w międzynarodowych ramach FSC, wymóg, by w przypadku sporu o działania w lesie, zarządca lasu musiał wstrzymać działania powodujące nieodwracalne skutki dla istoty sporu, został zniweczony przez ograniczenie go tylko do „sporów sądowych”;
  • Pozwolono na planowanie, w certyfikowanych przez FSC lasach, pozyskania przekraczającego przyrost drewna (tj. w przypadku dużej ilości starych drzewostanów, na szybsze cięcia rębne w nich);
  • Pozwolono na skracanie nawrotów zrębów do 4 lat (obecny standard wymaga 5 lat);
  • Zmniejszono strefę przy wodach, w której nie wykonuje się zrębów zupełnych, z 2 wysokości drzewostanu (jak w obecnym standardzie) do 1 wysokości drzewostanu; za to rozszerzono jej zastosowanie na sąsiedztwo innych ekosystemów;
  • Utrzymano wymóg pozostawiania 5% kęp starodrzewia podczas cięć rębnych, zarówno w rębniach zupełnych jak i złożonych (zawarty w obecnym standardzie), ale 5% miałoby być odnoszone do „sumy działek zrębowych rębni zupełnych i cięć uprzątających w rębniach złożonych zaplanowanych na dane dziesięciolecie”, a nie do poszczególnych działek zrębowych (większa elastyczność, ale pogorszenie w stosunku do obecnego standardu, bo bardzo utrudni weryfikację);
  • Przywrócono normy procentowe dotyczące minimalnej ilości tzw. powierzchni referencyjnych (tj. fragmentów lasu wyłączonych z użytkowania) – mają obejmować „nie mniej niż 5% powierzchni leśnej w skali RDLP, a w skali Nadleśnictwa nie mniej niż 3% powierzchni ogólnej” (do 2014 r. stosowano w certyfikacji wymóg 5% nadleśnictwa, ale w 2014 r. FSC International wykreśliło ze standardu stosowanego w Polsce jakikolwiek wskaźnik procentowy).

 


 

Forest Stewardship Council jest międzynarodową niezależną organizacją, zarządzającą systemem dobrowolnej certyfikacji gospodarki leśnej. Krajowe Standardy Gospodarki Leśnej FSC są podstawą przyznawania certyfikatów FSC. W Polsce certyfikaty takie posiada obecnie większość RDLP Lasów Państwowych z wyjątkiem RDLP Krosno, RDLP Łódź i RDLP Białystok (w którym certyfikowana jest tylko grupa nadleśnictw bez trzech nadleśnictw w Puszczy Białowieskiej), a także LZD w Siemianicach. Certyfikat FSC powinien być potwierdzeniem, że gospodarka leśna jest prowadzona w sposób chroniący wartości ekologiczne, odpowiedzialny społecznie i sensowny ekonomicznie. Certyfikat FSC jest generalnie ceniony wyżej od innych certyfikatów leśnych, np. PEFC, choć często podnoszone jest, że w ostatnich latach i on ulega dewaluacji. Klub Przyrodników do 2014 r. wspierał certyfikację lasów w systemie FSC, ale wskutek tej dewaluacji, w grudniu 2014 r. uznaliśmy i ogłosiliśmy, ze Znak FSC nie będzie też już dla nas dłużej gwarancją odpowiedzialnego leśnictwa. Mimo to, do 2022 r. wspieraliśmy proces rewizji polskiego standardu i uczestniczyliśmy w Grupie Roboczej, jednak – jak opisano wyżej – współpraca ta zakończyła się niepowodzeniem.

 

29 czerwca 2021 r. informowaliśmy w Wiadomościach KP o uchwaleniu przez Sejm ustawy o gatunkach obcych (patrz niżej). Po zgłoszeniu przez Senat drobnych poprawek (nie zmieniających meritum przedstawionego niżej) i ich przyjęciu przez Sejm, ustawa – jako „ustawa o gatunkach obcych z dnia 11 sierpnia 2021 r.” – została 19 sierpnia podpisana przez prezydenta, tym samym tekst jest ostateczny.

Treść ustawy w ostatecznej wersji można znaleźć na stronach Sejmu

Ustawa czeka obecnie na publikację w Dzienniku Ustaw; wejdzie w życie w większości w terminie 3 miesięcy od daty publikacji, czyli zapewne w grudniu.

 

25 sierpnia 2021 Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Lublinie utworzył nowy rezerwat przyrody pod nazwą „Sugry” imienia Janusza Szostakiewicza.

Zarządzenie w Dzienniku Urzędowym

Rezerwat obejmuje ok. 45 ha borów chrobotkowych, z bogatą i unikatową flora porostów, w tym z udziałem gatunków chronionych i zagrożonych, nadrzewnych i epifitycznych, nad Bugiem, w gminie Kodeń i w nadleśnictwie Chotyłów.

Janusz Szostakiewicz był naczelnikiem bialskiego Wydziału Spraw Terenowych RDOŚ w Lublinie, jednym z inicjatorów powstania Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Polesie Zachodnie” i Parku Krajobrazowego Podlaski Przełom Bugu, współtwórcą wielu rezerwatów w regionie bialskopodlaskim. Zginął w 2011 r. w wypadku samochodowym. 

 

29 czerwca 2021 r. informowaliśmy w Wiadomościach KP o uchwaleniu przez Sejm ustawy o gatunkach obcych (patrz niżej). Po zgłoszeniu przez Senat drobnych poprawek (nie zmieniających meritum przedstawionego niżej) i ich przyjęciu przez Sejm, ustawa – jako „ustawa o gatunkach obcych z dnia 11 sierpnia 2021 r.” – została 19 sierpnia podpisana przez prezydenta, tym samym tekst jest ostateczny.

Treść ustawy w ostatecznej wersji można znaleźć na stronach Sejmu

Ustawa czeka obecnie na publikację w Dzienniku Ustaw; wejdzie w życie w większości w terminie 3 miesięcy od daty publikacji, czyli zapewne w grudniu.

 

25 sierpnia 2021 Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Lublinie utworzył nowy rezerwat przyrody pod nazwą „Sugry” imienia Janusza Szostakiewicza.

Zarządzenie w Dzienniku Urzędowym

Rezerwat obejmuje ok. 45 ha borów chrobotkowych, z bogatą i unikatową flora porostów, w tym z udziałem gatunków chronionych i zagrożonych, nadrzewnych i epifitycznych, nad Bugiem, w gminie Kodeń i w nadleśnictwie Chotyłów.

Janusz Szostakiewicz był naczelnikiem bialskiego Wydziału Spraw Terenowych RDOŚ w Lublinie, jednym z inicjatorów powstania Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Polesie Zachodnie” i Parku Krajobrazowego Podlaski Przełom Bugu, współtwórcą wielu rezerwatów w regionie bialskopodlaskim. Zginął w 2011 r. w wypadku samochodowym. 

 

Jak już powszechnie wiadomo, 12.08.2021 Minister Klimatu i Środowiska, działając jako organ II instancji zamiast wyłączonego ze sprawy Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, po rażąco przewlekle prowadzonym przez 3,5 roku postępowaniu, uchylił decyzję środowiskową  RDOŚ w Bydgoszczy w sprawie budowy stopnia na Wiśle w Siarzewie, zwracając sprawę do ponownego rozpoznania w I instancji. GDOŚ i Minister rozpatrywały sprawę z powodu odwołań złożonych przez użytkownika obwodu rybackiego i 8 organizacji ekologicznych, w tym Klub Przyrodników.

 

Powodem uchylenia decyzji były między innymi:

  1. błędy popełnione przez RDOŚ przy zawiadamianiu społeczeństwa;
  2. brak możliwości udziału społeczeństwa po dokonywanych uzupełnieniach raportu oddziaływania na środowisko;
  3. brak wystąpienia o opinię Inspektora Sanitarnego po uzupełnieniach raportu
  4. wątpliwości co do istnienia nadrzędnego interesu publicznego, uzasadniającego naruszenie obszarów Natura 2000 (Minister wątpi, czy samo bezpieczeństwo tamy we Włocławku można uznać za nadrzędny interes publiczny);
  5. brak wyjaśnienia, dlaczego inwestycje doraźne na tamie we Włocławku nie zostały uznane za rozwiązanie alternatywne;
  6. nieadekwatny zakres kompensacji.

W punktach d-f Minister podzielił zarzuty naszego odwołania ze stycznia 2018 r.

 

W BIP Ministerstwa Klimatu opublikowano pełną treść decyzji uchylającej

 

 

Jak już powszechnie wiadomo, 12.08.2021 Minister Klimatu i Środowiska, działając jako organ II instancji zamiast wyłączonego ze sprawy Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, po rażąco przewlekle prowadzonym przez 3,5 roku postępowaniu, uchylił decyzję środowiskową  RDOŚ w Bydgoszczy w sprawie budowy stopnia na Wiśle w Siarzewie, zwracając sprawę do ponownego rozpoznania w I instancji. GDOŚ i Minister rozpatrywały sprawę z powodu odwołań złożonych przez użytkownika obwodu rybackiego i 8 organizacji ekologicznych, w tym Klub Przyrodników.

 

Powodem uchylenia decyzji były między innymi:

  1. błędy popełnione przez RDOŚ przy zawiadamianiu społeczeństwa;
  2. brak możliwości udziału społeczeństwa po dokonywanych uzupełnieniach raportu oddziaływania na środowisko;
  3. brak wystąpienia o opinię Inspektora Sanitarnego po uzupełnieniach raportu
  4. wątpliwości co do istnienia nadrzędnego interesu publicznego, uzasadniającego naruszenie obszarów Natura 2000 (Minister wątpi, czy samo bezpieczeństwo tamy we Włocławku można uznać za nadrzędny interes publiczny);
  5. brak wyjaśnienia, dlaczego inwestycje doraźne na tamie we Włocławku nie zostały uznane za rozwiązanie alternatywne;
  6. nieadekwatny zakres kompensacji.

W punktach d-f Minister podzielił zarzuty naszego odwołania ze stycznia 2018 r.

 

W BIP Ministerstwa Klimatu opublikowano pełną treść decyzji uchylającej

 

 

 

 

 

 

Klub Przyrodników w dniu 17 sierpnia 2021 r. podpisał umowę z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie na współfinansowanie zadania: „Ochrona cennego siedliska przyrodniczego (7230) na terenie województwa małopolskiego” w ramach dotacji. Zadanie ma celu długofalową ochronę cennego siedliska przyrodniczego 7230 (górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak turzycowisk i mechowisk) w obszarze Natura 2000 Małe Pieniny PLH120025 oraz Ostoja Popradzka PLH120019. Klub Przyrodników w latach 2014-2018 realizował m.in. w tych obszarach Natura 2000 projekt LIFE13/NAT/PL/000024 „Ochrona torfowisk alkalicznych Południowej Polski”. Celem tego zadania jest zachowanie trwałości działań ochronnych i utrzymanie efektu ekologicznego poprzez powtórne koszenia z elementami usunięcia nalotów krzewów, w obrębie obiektów, będących siedliskiem 7230 na powierzchni 1,28 ha. Wszystkie działania planowane są na gruntach właścicieli i zarządców, z którymi Klub Przyrodników ma podpisane porozumienia umożliwiające wykonanie działań ochronnych.

Działania planowane są na 6 obiektach w obszarze Małe Pieniny PLH120025 oraz 4 obiektach Ostoi Popradzkiej PLH120019. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

„Ochrona cennego siedliska przyrodniczego (7230) na terenie województwa małopolskiego”

Zadanie współfinansowane ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie.

Koszt kwalifikowany zadania: 8800 zł.

Kwota dotacji WFOŚiGW w Krakowie: 2 640 zł.

 

 

 

27.08.2021 r.

ZAWIADOMIENIE o wyborze oferty: PDF

 


OGŁOSZENIE

Świebodzin, dnia 10.08.2021 r.

 

Klub Przyrodników,

 

ul. 1 Maja 22,

66-200 Świebodzin;

Tel/fax: 68 38 282 36

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Przetarg jest realizowany w trybie przepisów Kodeksu Cywilnego art. 701 – 705.

Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia została zamieszczona poniżej Ogłoszenia.

 

Zamówienie jest współfinansowane ze środków LIFE w ramach projektu pt.:

LIFE PeatRestore. Ograniczenie emisji CO2 poprzez renaturyzację torfowisk na Nizinie Wschodnio- i Środkowoeuropejskiej”,

LIFE15 CCM/DE/138.

 

Przedmiotem zamówienia jest ukształtowanie na zbiorniku potorfowym Z-11 w Krakulicach (gm. Wicko, powiat lęborski, woj. pomorskie) półwyspów i wysp z materiału dennego co spowoduje ograniczenie falowania i tym samym szybsze zarośnięcie zbiornika roślinnością bagienną oraz powierzchni wody roślinnością pływającą.

 

Podstawowe kody CPV:

77310000  - Usługi sadzenia roślin oraz utrzymania terenów zielonych

45244000-9 - Wodne roboty budowlane

To zamówienie nie jest podzielone na części.

Zamawiający nie dopuszcza składania ofert wariantowych.

Zamawiający oczekuje wykonania zamówienia w terminie do 20.12.2021 r.

Zamawiający nie wymaga wniesienia wadium.

O udzielenie zamówienia mogą się ubiegać Wykonawcy, którzy spełniają łącznie warunki, dotyczące:

  • posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania.
  • posiadania wiedzy i doświadczenia – w celu potwierdzenia spełnienia warunku wykonawca winien wykazać się zrealizowaniem w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie – należycie co najmniej 1 pracy związanej z wykonaniem wodnych robót budowanych lub konstrukcji hydrotechnicznych np. groble, wały przeciwpowodziowe lub umocnienia brzegów zbiorników/cieków wodnych itp.
  • dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym oraz osobami zdolnymi do wykonania zamówienia – w celu potwierdzenia spełnienia tego warunku wykonawca winien wykazać, iż posiada na własność lub w dyspozycji pływającą koparkę chwytakową oraz młoty pneumatyczne
  • sytuacji ekonomicznej i finansowej.
  • braku podstaw do wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia.

 

Przetarg jest prowadzony na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego, w związku z czym z obowiązującego prawa nie wynikają środki ochrony prawnej inne niż skarga do sądu na zasadach ogólnych. Jednak, ustaleniem Zamawiającego, oferentom będzie przysługiwało wniesienie wniosku do Zamawiającego o ponowne rozpatrzenie zagadnienia.

Do przetargu stosują się przepisy Kodeksu Cywilnego. Ustawy o Zamówieniach Publicznych nie stosuje się. W sprawach nieuregulowanych przepisami Kodeksu Cywilnego, ani zapisami niniejszej specyfikacji, Zamawiający, prowadząc postępowanie i oceniając oferty, ma prawo postępować w każdy sposób niedyskryminujący, gwarantujący jawność, przejrzystość, obiektywizm i efektywność udzielenia zamówienia oraz równy dostęp dla podmiotów gospodarczych ze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, przy czym w szczególności za sposób spełniający te warunki będzie uważane postępowanieanalogiczne jak przewidziane w ustawie Prawo zamówień publicznych z dn. 29 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 907 z późniejszymi zmianami), dla trybu przetargu nieograniczonego.

Wszelkie zobowiązania wynikające z realizacji przedmiotu zamówienia spoczywające na wykonawcy oraz na zamawiającym zawiera wzór umowy – załącznik nr 6  do SIWZ.

Zamawiający przewiduje możliwość zmiany umowy, udzielenia zamówień uzupełniających i/lub zamiennych na warunkach określonych we wzorze umowy stanowiącym załącznik nr 6 do SIWZ.

Kryteria wyboru oferty i ich znaczenie :

  • Cena ofertowa - znaczenie kryterium – 80 %
  • Doświadczenie w pracach wykonanych na terenach prawnie chronionych - 10%
  • Długość gwarancji – znaczenie kryterium – 10 %

                     Punkty zostaną obliczone wg. wzorów określonych w SIWZ.

Zamawiający zapewnia sobie prawo do unieważnienia przetargu na każdym etapie postępowania, gdy zachodzi któraś z poniższych przesłanek:

  • postępowanie obarczone jest wadą niemożliwą do skorygowania;
  • gdy wszystkie złożone w postępowaniu i nie podlegające odrzuceniu oferty zawierają cenę przewyższającą kwotę jaką zamawiający może przeznaczyć na sfinansowanie przedmiotu zamówienia;
  • w przypadku nie złożenia co najmniej jednej oferty spełniającej wymagania przetargu;

Zamawiający zastrzega sobie prawo do:

  • zamknięcia przetargu bez dokonania wyboru ofert;
  • zmiany treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia i zmiany treści ogłoszenia do terminu składania ofert;
  • żądania szczegółowych informacji i wyjaśnień od wykonawców na etapie badania ofert; wyznacza się termin na złożenie wyjaśnień oraz uzupełnienie dokumentacji w terminie od 1 do 7 dni – w zależności od sytuacji;
  • odwołania przetargu przed terminem składania ofert.

Termin składania ofert: do dnia 17 sierpnia 2021 r.  do godz. 12:30.

Termin otwarcia ofert: 17 sierpnia 2021 r. godz. 13:00


DOKUMENTY DO OGŁOSZENIA Z DNIA 10.08.2021 r.

OGŁOSZENIE w Dzienniku Urzędowym UE  TED

1. SIWZ (DOCX)

2. ZAŁACZNIK NR 1, 2, 3 - Formularz ofertowy, oświadczenia oraz wykaz prac (DOCX)

3. ZAŁACZNIK NR 4 - Kosztorys ofertowy wraz z przedmiarem prac (XLS)

4. ZAŁĄCZNIK NR 5 - Techniczny opis przedmiotu zamówienia (ZIP)

5. ZAŁĄCZNIK NR 6 - WZÓR UMOWY (DOC)

 

 

 

26 lipca 2021 r. w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego opublikowano zarządzenie RDOŚ w Olsztynie w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Czarcia Kępa”

 

Nowy rezerwat, o powierzchni 30,25 ha, jest położony w gminie Dubeninki, w nadleśnictwie Gołdap, w pobliżu znanej miejscowości Stańczyki i stanowi wyspę leśną w krajobrazie rolniczym, na stromym zboczu doliny Błędzianki, w ramach struktury geomorflogicznej tzw. „kotła Maciejowięta”. Celem ochrony jest „zachowanie grądu zboczowego Acer platanoides-Tilia cordata na zboczach o szczególnie urozmaiconej młodoglacjalnej rzeźbie z naturalnymi mechanizmami jego funkcjonowania i regeneracji oraz populacji dzwonka szerokolistnego Campanula latifolia”. W centralnej części rezerwatu wykształcił się las zboczowy z dominacją lipy i świerka z udziałem grabu, osiki, brzozy, klonu oraz wiązu górskiego, w kompleksie ze źródliskami (w tym cyrk źródliskowy z manną gajową Glyceria nemoralis), małymi strumieniami i łęgami. Populacja dzwonka szerokolistnego jest szacowana na ponad 5000 pędów, co daje jej status prawdopodobnie największej w Polsce. Do osobliwości florystycznych należy także paprotnik kolczysty Polystichum aculeatum, mający tu jedyne współcześnie potwierdzane stanowisko w pn.-wsch. Polsce. W rezerwacie rosną także: gnieźnik leśny Neottia nidus-avis, podkolan zielonawy Platanthera chlorantha, mchy skosatka zanokcicowata Plagiochila asplenioides i gładysz paprociowy Homalia trichomanoides, wątrobowiec Metzgeria furcata. Najcenniejsza, centralna część rezerwatu, skupiająca wymienione wyżej walory, otoczona jest leśnymi zbiorowiskami zastępczymi z drzewostanem świerkowym na siedlisku grądu. Interesującym elementem kulturowym są dobrze zachowane kopce graniczne na granicy proponowanego rezerwatu (obecnie granica województw warmińsko-mazurskiego i podlaskiego, ale historycznie jedna z najstarszych funkcjonujących do dziś granic terytorialnych w Polsce, od końca epoki napoleońskiej granica między Królestwem Prus a Cesarstwem Rosyjskim. Inicjatorem powołania rezerwatu i autorem dokumentacji projektowej był P. Pawlikowski z Uniwersytetu Warszawskiego i CMoK.

 

 

4 sierpnia 2021 w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego opublikowano zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie w sprawie uznania za rezerwat przyrody "Przysłup"

 

Nowy rezerwat, o powierzchni 213,12 ha, jest położony w Górach Słonych, na granicy gmin Lesko i Sanok, na zboczu ponad miejscowością Manasterzec. Celem ochrony jest "Zachowanie ekosystemu leśnego, obejmującego zbiorowisko żyznej buczyny karpackiej wraz z cennymi gatunkami flory i fauny". Rezerwat obejmuje stare lasy z drzewostanem głównie bukowym, ale z lokalnie dużym udziałem jaworu, z udziałem także klonu, paklonu i wiąza górskiego; z dużymi fragmentami runa w postaci facji z miesiącznica trwałą Lunaria rediviva. Wg opisu opublikowanego przez RDOŚ „Na wybitne walory przyrodnicze i krajobrazowe składają się: zwarty starodrzew, z wysoko osadzonymi koronami oraz licznymi złomami i wywrotami starych okazów, głębokie, malownicze doliny potoków o charakterze wciosowym oraz bogate gatunkowo runo z dominującą miesiącznicą trwałą. Szczególnie atrakcyjna jest północno-wschodnia część rezerwatu, którą porasta zwarty, wysoki starodrzew z niewielką ilością młodego pokolenia, z malowniczymi złomami i wywrotami przywodzące na myśl las pierwotny”. Pomysł uznania tego terenu za rezerwat datuje się na lata 90-te XX w.

 

 

26 lipca 2021 r. w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego opublikowano zarządzenie RDOŚ w Olsztynie w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Czarcia Kępa”

 

Nowy rezerwat, o powierzchni 30,25 ha, jest położony w gminie Dubeninki, w nadleśnictwie Gołdap, w pobliżu znanej miejscowości Stańczyki i stanowi wyspę leśną w krajobrazie rolniczym, na stromym zboczu doliny Błędzianki, w ramach struktury geomorflogicznej tzw. „kotła Maciejowięta”. Celem ochrony jest „zachowanie grądu zboczowego Acer platanoides-Tilia cordata na zboczach o szczególnie urozmaiconej młodoglacjalnej rzeźbie z naturalnymi mechanizmami jego funkcjonowania i regeneracji oraz populacji dzwonka szerokolistnego Campanula latifolia”. W centralnej części rezerwatu wykształcił się las zboczowy z dominacją lipy i świerka z udziałem grabu, osiki, brzozy, klonu oraz wiązu górskiego, w kompleksie ze źródliskami (w tym cyrk źródliskowy z manną gajową Glyceria nemoralis), małymi strumieniami i łęgami. Populacja dzwonka szerokolistnego jest szacowana na ponad 5000 pędów, co daje jej status prawdopodobnie największej w Polsce. Do osobliwości florystycznych należy także paprotnik kolczysty Polystichum aculeatum, mający tu jedyne współcześnie potwierdzane stanowisko w pn.-wsch. Polsce. W rezerwacie rosną także: gnieźnik leśny Neottia nidus-avis, podkolan zielonawy Platanthera chlorantha, mchy skosatka zanokcicowata Plagiochila asplenioides i gładysz paprociowy Homalia trichomanoides, wątrobowiec Metzgeria furcata. Najcenniejsza, centralna część rezerwatu, skupiająca wymienione wyżej walory, otoczona jest leśnymi zbiorowiskami zastępczymi z drzewostanem świerkowym na siedlisku grądu. Interesującym elementem kulturowym są dobrze zachowane kopce graniczne na granicy proponowanego rezerwatu (obecnie granica województw warmińsko-mazurskiego i podlaskiego, ale historycznie jedna z najstarszych funkcjonujących do dziś granic terytorialnych w Polsce, od końca epoki napoleońskiej granica między Królestwem Prus a Cesarstwem Rosyjskim. Inicjatorem powołania rezerwatu i autorem dokumentacji projektowej był P. Pawlikowski z Uniwersytetu Warszawskiego i CMoK.

 

 

4 sierpnia 2021 w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego opublikowano zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie w sprawie uznania za rezerwat przyrody "Przysłup"

 

Nowy rezerwat, o powierzchni 213,12 ha, jest położony w Górach Słonych, na granicy gmin Lesko i Sanok, na zboczu ponad miejscowością Manasterzec. Celem ochrony jest "Zachowanie ekosystemu leśnego, obejmującego zbiorowisko żyznej buczyny karpackiej wraz z cennymi gatunkami flory i fauny". Rezerwat obejmuje stare lasy z drzewostanem głównie bukowym, ale z lokalnie dużym udziałem jaworu, z udziałem także klonu, paklonu i wiąza górskiego; z dużymi fragmentami runa w postaci facji z miesiącznica trwałą Lunaria rediviva. Wg opisu opublikowanego przez RDOŚ „Na wybitne walory przyrodnicze i krajobrazowe składają się: zwarty starodrzew, z wysoko osadzonymi koronami oraz licznymi złomami i wywrotami starych okazów, głębokie, malownicze doliny potoków o charakterze wciosowym oraz bogate gatunkowo runo z dominującą miesiącznicą trwałą. Szczególnie atrakcyjna jest północno-wschodnia część rezerwatu, którą porasta zwarty, wysoki starodrzew z niewielką ilością młodego pokolenia, z malowniczymi złomami i wywrotami przywodzące na myśl las pierwotny”. Pomysł uznania tego terenu za rezerwat datuje się na lata 90-te XX w.

 

 

W serwisie internetowym WWF Polska udostępniono raport W. Kotowskiego „Oszacowanie emisji gazów cieplarnianych z użytkowania gleb organicznych w Polsce oraz potencjału ich redukcji”:

Jest to pierwsza rzetelna i solidna próba oszacowania tytułowego zagadnienia w skali ogólnokrajowej. Wcześniej taki szacunek pojawiał się tylko w przeglądowym ogólnoświatowym opracowaniu prof. Joostena, który oszacował polską emisję ze zdegradowanych torfowisk na 25,8 mln ton ekwiwalentu CO2, co stawiałoby to Polskę w grupie 10 największych światowych emiterów gazów cieplarnianych z powierzchni zdegradowanych torfowisk. W obecnym raporcie, W. Kotowski posługując się najdokładniejszymi dostępnymi obecnie danymi polskimi, oszacował, że:

  • Powierzchnia zdegradowanych (odwodnionych) torfowisk w Polsce to ok. 1 255 800 ha – jeśli chcieć poważnie myśleć o ochronie klimatu i zasobów wodnych, taką powierzchnię należałoby zrenaturyzować w ciągu kilkunastu najbliższych lat;
  • Emisja gazów cieplarnianych ze zdegradowanych torfowisk Polski wynosi ok. 33,9 milionów ton ekwiwalentu CO2, z czego za 30,3 mln ton (89,4%) odpowiada rolnictwo, a za 3,6 mln ton – leśnictwo. Dla porównania, całkowita roczna emisja Polski to ok. 320 mln ton.
  • Ponowne zabagnienie wszystkich odwodnionych torfowisk Polski poprzez zatrzymanie odpływu wody rowami melioracyjnymi pozwoliłoby zredukować emisje gazów cieplarnianych o około 24,2 mln ton ekwiwalentu CO2. Kluczem do powszechnego przywrócenia warunków bagiennych na torfowiskach powinna być tzw. paludikultura, czyli bagienne rolnictwo, oraz tworzenie obszarów dzikiej przyrody (np. w lasach bagiennych)

W oficjalnych krajowych raportach sporządzanych na podstawie Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu Polska zaniża emisję będącą skutkiem użytkowania rolniczego gleb organicznych ok 20-krotnie, a emisję leśnictwa ok. 4-krotnie.

 

 

 

W serwisie internetowym WWF Polska udostępniono raport W. Kotowskiego „Oszacowanie emisji gazów cieplarnianych z użytkowania gleb organicznych w Polsce oraz potencjału ich redukcji”:

Jest to pierwsza rzetelna i solidna próba oszacowania tytułowego zagadnienia w skali ogólnokrajowej. Wcześniej taki szacunek pojawiał się tylko w przeglądowym ogólnoświatowym opracowaniu prof. Joostena, który oszacował polską emisję ze zdegradowanych torfowisk na 25,8 mln ton ekwiwalentu CO2, co stawiałoby to Polskę w grupie 10 największych światowych emiterów gazów cieplarnianych z powierzchni zdegradowanych torfowisk. W obecnym raporcie, W. Kotowski posługując się najdokładniejszymi dostępnymi obecnie danymi polskimi, oszacował, że:

  • Powierzchnia zdegradowanych (odwodnionych) torfowisk w Polsce to ok. 1 255 800 ha – jeśli chcieć poważnie myśleć o ochronie klimatu i zasobów wodnych, taką powierzchnię należałoby zrenaturyzować w ciągu kilkunastu najbliższych lat;
  • Emisja gazów cieplarnianych ze zdegradowanych torfowisk Polski wynosi ok. 33,9 milionów ton ekwiwalentu CO2, z czego za 30,3 mln ton (89,4%) odpowiada rolnictwo, a za 3,6 mln ton – leśnictwo. Dla porównania, całkowita roczna emisja Polski to ok. 320 mln ton.
  • Ponowne zabagnienie wszystkich odwodnionych torfowisk Polski poprzez zatrzymanie odpływu wody rowami melioracyjnymi pozwoliłoby zredukować emisje gazów cieplarnianych o około 24,2 mln ton ekwiwalentu CO2. Kluczem do powszechnego przywrócenia warunków bagiennych na torfowiskach powinna być tzw. paludikultura, czyli bagienne rolnictwo, oraz tworzenie obszarów dzikiej przyrody (np. w lasach bagiennych)

W oficjalnych krajowych raportach sporządzanych na podstawie Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu Polska zaniża emisję będącą skutkiem użytkowania rolniczego gleb organicznych ok 20-krotnie, a emisję leśnictwa ok. 4-krotnie.

 

 

 

Z powodu negatywnej opinii Wód Polskich i Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, Komisja Budżetu Obywatelskiego miasta Krakowa odrzuciła społeczny projekt odtworzenia historycznej plaży pod Wawelem. Wody Polskie i Ministerstwo podkreślają, że Wisła w Krakowie jest drogą wodną i jest to funkcja priorytetowa. Wnioskodawcy nie zgadzają się jednak z taką, ich zdaniem anachroniczną, socrealistyczną, technokratyczną i szkodliwą, wizją tego miejsca, a także na dalsze ignorowanie potrzeb mieszkańców żyjących nad Wisłą, którzy mają takie samo prawo do korzystania z rzeki jak wielka żegluga i biznes z nią związany. Władze zarówno państwowe jak i samorządowe powinny to brać pod uwagę, i dążyć do kompromisu, a nie utrzymywać przywileje dla nieistniejącej grupy interesów - transport przemysłowy nigdy pod Wawelem nie zaistniał mimo pomysłów na kanalizacje i kaskadyzacje rzeki z czasów PRL, i jest jedynie wykorzystywany jako pretekst do cumowania wielkich jednostek, które szpecą ważną historycznie okolice. Zamiast uprzywilejowania dla wielkich statków, które zaskutkowało całkowitym zakazem kąpieli w Wiśle w Krakowie, powinno się wydzielić strefę dla małych jednostek turystycznych na jednym brzegu, a na drugim odtworzyć plażę i bezpieczny dostęp do wody dla mieszkańców. To bulwersujące, że projekty obywatelskie mające służyć większości mieszkańców są torpedowane przez interpretacje prawa służące bardzo wąskiej grupie interesów.
Zgodnie z obowiązującym prawem, w zakolu Wisły pod Wawelem nie powinny pływać jednostki o wymiarach większych niż 24 m długości, 3,5 m szerokości i 1 m zanurzenia, bo spełnia ono jedynie minimalne warunki drogi wodnej klasy 1a. Wszystkie wielkie jednostki, które tam cumują i pływają, są za duże i nie powinno być zgody na usuwanie z Wisły piasku pod ich zwiększone zanurzenie. Stan obecny wynika z nieuprawnionego użytkowania tego odcinka jako drogi wodnej klasy II, a utrzymywanie głębokiego toru wodnego dla transportu wielkogabarytowego jest ważniejsze od bezpiecznego dostępu mieszkańców Krakowa do Wisły.
Ten lokalny konflikt, dotyczący jednak znanego wszystkim miejsca, jest wierzchołkiem góry lodowej – sporu, w którym po jednej stronie stoi zaczerpnięty z minionych epok mit o wielkiej żegludze na przekształcanych w kanały i wysychających rzekach Polski, a z drugiej coraz silniej artykułowana potrzeba racjonalnego i wielofunkcyjnego korzystania z rzek przez mały transport turystyczny i żyjących nad nimi ludzi.

Z powodu negatywnej opinii Wód Polskich i Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, Komisja Budżetu Obywatelskiego miasta Krakowa odrzuciła społeczny projekt odtworzenia historycznej plaży pod Wawelem. Wody Polskie i Ministerstwo podkreślają, że Wisła w Krakowie jest drogą wodną i jest to funkcja priorytetowa. Wnioskodawcy nie zgadzają się jednak z taką, ich zdaniem anachroniczną, socrealistyczną, technokratyczną i szkodliwą, wizją tego miejsca, a także na dalsze ignorowanie potrzeb mieszkańców żyjących nad Wisłą, którzy mają takie samo prawo do korzystania z rzeki jak wielka żegluga i biznes z nią związany. Władze zarówno państwowe jak i samorządowe powinny to brać pod uwagę, i dążyć do kompromisu, a nie utrzymywać przywileje dla nieistniejącej grupy interesów - transport przemysłowy nigdy pod Wawelem nie zaistniał mimo pomysłów na kanalizacje i kaskadyzacje rzeki z czasów PRL, i jest jedynie wykorzystywany jako pretekst do cumowania wielkich jednostek, które szpecą ważną historycznie okolice. Zamiast uprzywilejowania dla wielkich statków, które zaskutkowało całkowitym zakazem kąpieli w Wiśle w Krakowie, powinno się wydzielić strefę dla małych jednostek turystycznych na jednym brzegu, a na drugim odtworzyć plażę i bezpieczny dostęp do wody dla mieszkańców. To bulwersujące, że projekty obywatelskie mające służyć większości mieszkańców są torpedowane przez interpretacje prawa służące bardzo wąskiej grupie interesów.
Zgodnie z obowiązującym prawem, w zakolu Wisły pod Wawelem nie powinny pływać jednostki o wymiarach większych niż 24 m długości, 3,5 m szerokości i 1 m zanurzenia, bo spełnia ono jedynie minimalne warunki drogi wodnej klasy 1a. Wszystkie wielkie jednostki, które tam cumują i pływają, są za duże i nie powinno być zgody na usuwanie z Wisły piasku pod ich zwiększone zanurzenie. Stan obecny wynika z nieuprawnionego użytkowania tego odcinka jako drogi wodnej klasy II, a utrzymywanie głębokiego toru wodnego dla transportu wielkogabarytowego jest ważniejsze od bezpiecznego dostępu mieszkańców Krakowa do Wisły.
Ten lokalny konflikt, dotyczący jednak znanego wszystkim miejsca, jest wierzchołkiem góry lodowej – sporu, w którym po jednej stronie stoi zaczerpnięty z minionych epok mit o wielkiej żegludze na przekształcanych w kanały i wysychających rzekach Polski, a z drugiej coraz silniej artykułowana potrzeba racjonalnego i wielofunkcyjnego korzystania z rzek przez mały transport turystyczny i żyjących nad nimi ludzi.

W związku z rosnącym powtórnie zagrożeniem epidemiologicznym, prawdopodobnym zaostrzeniem rygorów sanitarnych w okresie jesiennym oraz niewielkimi szansami na liczny udział zainteresowanych, z przykrością odwołujemy planowaną pierwotnie na kwiecień br. w Pułtusku, a następnie przełożoną na październik sesję “Obywatelska i samorządowa ochrona przyrody”. Do tematu, niezwykle istotnego z punktu widzenia ochrony przyrody, mamy nadzieję wrócić wiosną przyszłego roku.

W związku z rosnącym powtórnie zagrożeniem epidemiologicznym, prawdopodobnym zaostrzeniem rygorów sanitarnych w okresie jesiennym oraz niewielkimi szansami na liczny udział zainteresowanych, z przykrością odwołujemy planowaną pierwotnie na kwiecień br. w Pułtusku, a następnie przełożoną na październik sesję “Obywatelska i samorządowa ochrona przyrody”. Do tematu, niezwykle istotnego z punktu widzenia ochrony przyrody, mamy nadzieję wrócić wiosną przyszłego roku.

19 sierpnia 2020 r. Minister Środowiska ogłosił projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne, polegającej na przesunięciu terminu rozpoczynania polowań na ptaki wodne (krzyżówki, czernice, głowienki, cyraneczki, łyski) z 15 sierpnia na 1 września. Potrzeba zmiany ma wynikać z konieczności usunięcia naruszenia przepisów dyrektywy ptasiej UE, która zabrania polowań na ptaki w okresie lęgowym, a coraz liczniej gromadzone były dowody, że w II połowie sierpnia trwają jeszcze nie zakończone lęgi tych (i innych, niepokojonych przy okazji) gatunków. Rozporządzenie miałoby wejść w życie z dniem ogłoszenia.

Projekt rozporządzenia pod adresem: legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12337251
Minister poprosił o konsultacje społeczne poprzez przesłanie uwag w terminie 3 (trzech!) dni.

Problem nakładania się okresu polowań na ptaki na okres nie zakończonych jeszcze lęgów jest znany od dawna i co najmniej od 2011 r. jest przedmiotem wniosków o jego zmianę. Państwowa Rada Ochrony Przyrody w opinii 1 grudnia 2014 r. przedstawiała Ministrowi problem i konkluzję „Państwa członkowskie UE są zobowiązane nie tylko do zagwarantowania formalnej zgodności przepisów krajowych i wspólnotowych, ale do rzeczywistego zapewnienia, by praktyka łowiecka była zgodna z postanowieniami Dyrektywy. Rozpoczynanie polowań na ptaki wodne w okresie, gdy część z nich regularnie wodzi jeszcze młode, a polowania mogą powodować płoszenie chronionych gatunków w czasie rozrodu, jest zdaniem PROP nie tylko potencjalnie szkodliwe przyrodniczo, ale i sprzeczne z prawem wspólnotowym. Okres ochronny powinien być więc przedłużony do końca lata (co najmniej do 20 września)”. W tej samej opinii PROP rekomendowała także, by cyraneczkę, ze względu na ryzyko zagrożenia jej populacji w Polsce, w ogóle przenieść z listy gatunków łownych na listę gatunków chronionych.
Podobnie, Polski Komitet Krajowy IUCN przedstawił w 2019 r. analizę naukową stanu polskiej populacji głowienki, czernicy, cyraneczki i łyski, rekomendując – ze względu na niekorzystne trendy liczebności – by na te gatunki w ogóle nie polować, lecz przenieść je pod ochronę gatunkową, w której zwrócił uwagę także na wadliwy termin rozpoczynania sezon o łowieckiego na ptaki wodne, postulując przesunięcie terminu rozpoczynania polowań na krzyżówki do 15 września. Ta analiza jest dostępna pod:
www.iucn.org.pl/images/Publikacje/Eksprtyza-IUCN_wgladowka.pdf

22.08.2020.
 



Wcześniej, 13 sierpnia 2020, informowaliśmy w Wiadomościach KP

 

19 sierpnia 2020 r. Minister Środowiska ogłosił projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne, polegającej na przesunięciu terminu rozpoczynania polowań na ptaki wodne (krzyżówki, czernice, głowienki, cyraneczki, łyski) z 15 sierpnia na 1 września. Potrzeba zmiany ma wynikać z konieczności usunięcia naruszenia przepisów dyrektywy ptasiej UE, która zabrania polowań na ptaki w okresie lęgowym, a coraz liczniej gromadzone były dowody, że w II połowie sierpnia trwają jeszcze nie zakończone lęgi tych (i innych, niepokojonych przy okazji) gatunków. Rozporządzenie miałoby wejść w życie z dniem ogłoszenia.

Projekt rozporządzenia pod adresem: legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12337251
Minister poprosił o konsultacje społeczne poprzez przesłanie uwag w terminie 3 (trzech!) dni.

Problem nakładania się okresu polowań na ptaki na okres nie zakończonych jeszcze lęgów jest znany od dawna i co najmniej od 2011 r. jest przedmiotem wniosków o jego zmianę. Państwowa Rada Ochrony Przyrody w opinii 1 grudnia 2014 r. przedstawiała Ministrowi problem i konkluzję „Państwa członkowskie UE są zobowiązane nie tylko do zagwarantowania formalnej zgodności przepisów krajowych i wspólnotowych, ale do rzeczywistego zapewnienia, by praktyka łowiecka była zgodna z postanowieniami Dyrektywy. Rozpoczynanie polowań na ptaki wodne w okresie, gdy część z nich regularnie wodzi jeszcze młode, a polowania mogą powodować płoszenie chronionych gatunków w czasie rozrodu, jest zdaniem PROP nie tylko potencjalnie szkodliwe przyrodniczo, ale i sprzeczne z prawem wspólnotowym. Okres ochronny powinien być więc przedłużony do końca lata (co najmniej do 20 września)”. W tej samej opinii PROP rekomendowała także, by cyraneczkę, ze względu na ryzyko zagrożenia jej populacji w Polsce, w ogóle przenieść z listy gatunków łownych na listę gatunków chronionych.
Podobnie, Polski Komitet Krajowy IUCN przedstawił w 2019 r. analizę naukową stanu polskiej populacji głowienki, czernicy, cyraneczki i łyski, rekomendując – ze względu na niekorzystne trendy liczebności – by na te gatunki w ogóle nie polować, lecz przenieść je pod ochronę gatunkową, w której zwrócił uwagę także na wadliwy termin rozpoczynania sezon o łowieckiego na ptaki wodne, postulując przesunięcie terminu rozpoczynania polowań na krzyżówki do 15 września. Ta analiza jest dostępna pod:
www.iucn.org.pl/images/Publikacje/Eksprtyza-IUCN_wgladowka.pdf

22.08.2020.
 



Wcześniej, 13 sierpnia 2020, informowaliśmy w Wiadomościach KP

 

 

03.09.2020 r. Unieważnienie przetargu z powodu braku ofert PDF

 


OGŁOSZENIE III

Świebodzin, dnia 21.08.2020 r.

 

Klub Przyrodników,

ul. 1 Maja 22,

66-200 Świebodzin;

Tel/fax: 68 38 282 36

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Przetarg jest realizowany w trybie przepisów Kodeksu Cywilnego art. 701 – 705.

Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia została zamieszczona poniżej Ogłoszenia.

 

Zamówienie jest współfinansowane ze środków LIFE w ramach projektu pt.:

„LIFE Zielone Doliny: łączenie ochrony siedlisk przyrodniczych z długoterminowym zarządzaniem biomasą i współpracą wielu interesariuszy”,

o numerze LIFE17 NAT/BE/445.

 

Przedmiotem zamówienia jest wykonanie robót budowlanych na warunkach określonych w niniejszym zamówieniu wraz z załącznikami.

Roboty budowlane będą polegały na budowie obiektu budowlanego – budynku gospodarczego pełniącego funkcję kotłowni zlokalizowanego w miejscowości Owczary, gm. Górzyca na działkach ewidencyjnych nr 635/20, 635/24, 635/25, 635/32 o kubaturze 205 m3 i powierzchni zabudowy 35,70 m2 oraz przyłączeniu posiadanego przez Zamawiajacego pieca na biomasę.

Podstawowe kody CPV:

45113000-2 Roboty na placu budowy

45210000-2 Roboty budowlane w zakresie budynków

45233200-1 Roboty w zakresie różnych nawierzchni

45260000-7 Roboty w zakresie wykonywania pokryć i konstrukcji dachowych i inne podobne roboty specjalistyczne

45330000-9 Roboty instalacyjne wodno-kanalizacyjne i sanitarne

45331110-0 Instalowanie kotłów

45400000-1 Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych

51100000-3 Usługi instalowania urządzeń elektrycznych i mechanicznych

45111291-4 Roboty w zakresie zagospodarowania terenu

45310000-3 Roboty instalacyjne elektryczne

To zamówienie nie jest podzielone na części

Zamawiający nie dopuszcza składania ofert wariantowych.

Zamawiający oczekuje wykonania zamówienia w terminie do 09.01.2021 r.

Zamawiający nie wymaga wniesienia wadium.

O udzielenie zamówienia mogą się ubiegać Wykonawcy, którzy spełniają łącznie warunki, dotyczące:

  • posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania.
  • posiadania wiedzy i doświadczenia – w celu potwierdzenia spełnienia warunku wykonawca winien wykazać się zrealizowaniem w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie – w tym okresie, wykonał należycie minimum dwie roboty budowlane polegające na budowie lub przebudowie budynku lub obiektu budowlanego, każda o wartości minimum 50 000,00 zł brutto (pięćdziesiąt tysięcy złotych brutto),
  • dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym oraz osobami zdolnymi do wykonania zamówienia –w celu potwierdzenia spełnienia warunku wykonawca winien wykazać się dysponowaniem co najmniej
    • 1 osobą posiadającą uprawnienia pozwalające na pełnienie funkcji kierownika budowy,
    • 1 osobą posiadającą uprawnienia budowlane z branży elektrycznej,
    • 1 osobą posiadającą uprawnienia budowlane z branży sanitarnej
  • sytuacji ekonomicznej i finansowej.
  • braku podstaw do wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia.

 

Przetarg jest prowadzony na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego, w związku z czym z obowiązującego prawa nie wynikają środki ochrony prawnej inne niż skarga do sądu na zasadach ogólnych. Jednak, ustaleniem Zamawiającego, oferentom będzie przysługiwało wniesienie wniosku do Zamawiającego o ponowne rozpatrzenie zagadnienia.

Do przetargu stosują się przepisy Kodeksu Cywilnego. Ustawy o Zamówieniach Publicznych nie stosuje się. W sprawach nieuregulowanych przepisami Kodeksu Cywilnego, ani zapisami niniejszej specyfikacji, Zamawiający, prowadząc postępowanie i oceniając oferty, ma prawo postępować w każdy sposób niedyskryminujący, gwarantujący jawność, przejrzystość, obiektywizm i efektywność udzielenia zamówienia oraz równy dostęp dla podmiotów gospodarczych ze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, przy czym w szczególności za sposób spełniający te warunki będzie uważane postępowanieanalogiczne jak przewidziane w ustawie Prawo zamówień publicznych z dn. 29 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 907 z późniejszymi zmianami), dla trybu przetargu nieograniczonego.

Wszelkie zobowiązania wynikające z realizacji przedmiotu zamówienia spoczywające na wykonawcy oraz na zamawiającym zawiera wzór umowy – załącznik nr 5 do SIWZ.

Zamawiający przewiduje możliwość zmiany umowy, udzielenia zamówień uzupełniających i/lub zamiennych na warunkach określonych we wzorze umowy stanowiącym załącznik nr 5 do SIWZ.

Kryteria wyboru oferty i ich znaczenie :

  • Cena ofertowa - znaczenie kryterium – 70 %
  • Długość gwarancji – znaczenie kryterium – 20 %
  • Termin wykonania zamówienia – 10 %

                     Punkty zostaną obliczone wg. wzorów określonych w SIWZ.

Zamawiający zapewnia sobie prawo do unieważnienia przetargu na każdym etapie postępowania, gdy zachodzi któraś z poniższych przesłanek:

  • postępowanie obarczone jest wadą niemożliwą do skorygowania;
  • gdy wszystkie złożone w postępowaniu i nie podlegające odrzuceniu oferty zawierają cenę przewyższającą kwotę jaką zamawiający może przeznaczyć na sfinansowanie przedmiotu zamówienia;
  • w przypadku nie złożenia co najmniej jednej oferty spełniającej wymagania przetargu;

Zamawiający zastrzega sobie prawo do:

  • zamknięcia przetargu bez dokonania wyboru ofert;
  • zmiany treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia i zmiany treści ogłoszenia do terminu składania ofert;
  • żądania szczegółowych informacji i wyjaśnień od wykonawców na etapie badania ofert; wyznacza się termin na złożenie wyjaśnień oraz uzupełnienie dokumentacji w terminie od 1 do 7 dni – w zależności od sytuacji;
  • odwołania przetargu przed terminem składania ofert.

Termin składania ofert: do dnia 3 września 2020 r., do godz. 10:30.

Termin otwarcia ofert: 3 września 2020 r. godz. 11:00

 


OGŁOSZENIE w Dzienniku Urzędowym UE  TED

1. SIWZ (PDF)

2. ZAŁACZNIKI NR 1, 3, 4 (DOCX)

3. KOSZTORYS OFERTOWY (PDF)  - załącznik 2

4. WZÓR UMOWY (PDF) - załącznik 5

5. PROJEKT BUDOWLANY wraz z pozwoleniem na budowę (ZIP)  - załącznik 6 (30MB)

Koalicja „Niech Żyją” skierowała do Ministra Środowiska i ogłosiła publicznie postulat ogłoszenia pięcioletniego moratorium względem polowania na wszystkie gatunki ptaków łownych (ustalenia całorocznego okresu ochronnego, podobnie jak np. obecnie dla łosia). Uzasadnienie wniosku jest dostępne pod:
niechzyja.pl/wp-content/uploads/2020/07/niech-zyja-moratorium_www.pdf 116-stronicowy dokument zestawia i dokumentuje argumenty merytoryczne, by nie polować na ptaki, w tym:

  • Pogłębianie zagrożenia gatunków zmniejszających liczebność. Dotyczy to w szczególności: głowienki, czernicy, cyraneczki i łyski, dla których już wcześniej Polski Komitet Krajowy Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) zaapelował o wykreślenie ich z listy gatunków łownych i objęcie ścisłą ochroną, ze względu na negatywne trendy liczebności, do których przyczyniają się m.in. polowania;
  • Wola społeczeństwa: wg badania socjologicznego 67% Polaków jest przeciwnych polowaniu na jakiekolwiek ptaki, a 94% jest przeciwnych polowaniu na gatunki zagrożone;
  • Niehumanitarność polowań na ptaki (znaczny udział ptaków, które są ranione);
  • Szkodliwe oddziaływanie ołowiu z amunicji śrutowej na środowisko;
  • Niezgodność polowań na ptaki z teoretycznymi współczesnymi pryncypiami łowiectwa: polowania na ptaki nie stanowią „gospodarowania ich populacją”, plany zakładające odstrzał ptaków nie są przedmiotem oceny oddziaływania na środowisko nawet w obszarach wyznaczonych dla ochrony tych gatunków ptaków;
  • Nieskuteczne rozpoznawanie gatunków podczas polowań i częste incydenty omyłkowego zabijania gatunków chronionych;
  • Negatywne oddziaływanie polowań na ptaki na niektóre obszary Natura 2000 wyznaczone dla ochrony ptaków: przytoczono przykład Stawów Zatorskich w obszarze Natura 2000 Dolina Dolnej Skawy PLB120005, w którym liczebność większości przedmiotów ochrony spada, zdaniem Autorów właśnie w wyniku polowań, przy których zabijane są także gatunki chronione. W 2019 r. zanikły w tym obszarze podgorzałka i hełmiatka, a w poprzednich latach udokumentowano postrzelenia osobników z tych gatunków, w tym ostatniej w obszarze podgorzałki.

Postulatem autorów wniosku jest „ptasi raj” w Polsce, w tym rozwój społeczności lokalnych w oparciu o turystykę ptasią.

Kilka dni po opublikowaniu powyższego raportu, prołowiecka fundacja Instytut Analiz Środowiskowych skierowała do Ministra Środowiska i ogłosiła publicznie jako kilkudziesięciowierszowy post na swoim profilu Facebook swoje wnioski, obejmujące:

  • wprowadzenie na listę gatunków łownych bernikli kanadyjskiej i gęsiówki egipskiej (inwazyjne gatunki obce) z całorocznym ich celem niedopuszczenia do powstania stabilnych populacji lęgowych;
  • wcześniejsze rozpoczynanie okresu polowań na gołębie grzywacze (od 1 sierpnia zamiast 15 sierpnia), m. in. ze względu na „szkody w uprawach rolnych”;
  • opóźnienie rozpoczęcia okresu polowań na dzikie kaczki i gęsi: z 15 sierpnia na 31 sierpnia, ze względu na przedłużający się jeszcze na II połowę sierpnia okres lęgowy (co akurat jest słusznym argumentem, od wielu już lat podnoszonym przez specjalistów);
  • przedłużenie okresu polowań na dzikie kaczki i łyski do 15 stycznia, a na dzikie gęsi – do 31 stycznia (obecnie wolno polować na te gatunki do 21 grudnia, a w czterech województwach zachodniej Polski na gęgawy - 15 stycznia, a na inne dzikie gęsi - do 31 stycznia.

Obecne zakończenie 15 stycznia sezonu polowań na gęgawy w województwach zachodnich jest wynikiem postępowania przeciwnaruszniowego Komisji Europejskiej przeprowadzonego przeciwko w Polsce w 2009 r. w związku z faktem, że w II połowie stycznia gęgawy powracają na tereny lęgowe. Postulat IAŚ jest więc postulatem złamania uzgodnień z Komisją, na podstawie których to postępowanie zostało zamknięte.

13.08.2020
 



PS. Na wszelki wypadek wyjaśniamy, że „Szczeciński Klub Przyrodników” (współsygnotariusz wniosku IAŚ), mimo podobieństwa nazwy, jest nieformalnym (nie wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego), wyrażanym przez swój profil Facebook, tworem nie powiązanym z Klubem Przyrodników. Niezależnym kolegom po nazwie życzymy sukcesów w ochronie przyrody, bo wierzymy że cele mamy podobne, nawet jeśli różnimy się nieco w poglądach na temat metod ich osiągania.

 

Koalicja „Niech Żyją” skierowała do Ministra Środowiska i ogłosiła publicznie postulat ogłoszenia pięcioletniego moratorium względem polowania na wszystkie gatunki ptaków łownych (ustalenia całorocznego okresu ochronnego, podobnie jak np. obecnie dla łosia). Uzasadnienie wniosku jest dostępne pod:
niechzyja.pl/wp-content/uploads/2020/07/niech-zyja-moratorium_www.pdf 116-stronicowy dokument zestawia i dokumentuje argumenty merytoryczne, by nie polować na ptaki, w tym:

  • Pogłębianie zagrożenia gatunków zmniejszających liczebność. Dotyczy to w szczególności: głowienki, czernicy, cyraneczki i łyski, dla których już wcześniej Polski Komitet Krajowy Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) zaapelował o wykreślenie ich z listy gatunków łownych i objęcie ścisłą ochroną, ze względu na negatywne trendy liczebności, do których przyczyniają się m.in. polowania;
  • Wola społeczeństwa: wg badania socjologicznego 67% Polaków jest przeciwnych polowaniu na jakiekolwiek ptaki, a 94% jest przeciwnych polowaniu na gatunki zagrożone;
  • Niehumanitarność polowań na ptaki (znaczny udział ptaków, które są ranione);
  • Szkodliwe oddziaływanie ołowiu z amunicji śrutowej na środowisko;
  • Niezgodność polowań na ptaki z teoretycznymi współczesnymi pryncypiami łowiectwa: polowania na ptaki nie stanowią „gospodarowania ich populacją”, plany zakładające odstrzał ptaków nie są przedmiotem oceny oddziaływania na środowisko nawet w obszarach wyznaczonych dla ochrony tych gatunków ptaków;
  • Nieskuteczne rozpoznawanie gatunków podczas polowań i częste incydenty omyłkowego zabijania gatunków chronionych;
  • Negatywne oddziaływanie polowań na ptaki na niektóre obszary Natura 2000 wyznaczone dla ochrony ptaków: przytoczono przykład Stawów Zatorskich w obszarze Natura 2000 Dolina Dolnej Skawy PLB120005, w którym liczebność większości przedmiotów ochrony spada, zdaniem Autorów właśnie w wyniku polowań, przy których zabijane są także gatunki chronione. W 2019 r. zanikły w tym obszarze podgorzałka i hełmiatka, a w poprzednich latach udokumentowano postrzelenia osobników z tych gatunków, w tym ostatniej w obszarze podgorzałki.

Postulatem autorów wniosku jest „ptasi raj” w Polsce, w tym rozwój społeczności lokalnych w oparciu o turystykę ptasią.

Kilka dni po opublikowaniu powyższego raportu, prołowiecka fundacja Instytut Analiz Środowiskowych skierowała do Ministra Środowiska i ogłosiła publicznie jako kilkudziesięciowierszowy post na swoim profilu Facebook swoje wnioski, obejmujące:

  • wprowadzenie na listę gatunków łownych bernikli kanadyjskiej i gęsiówki egipskiej (inwazyjne gatunki obce) z całorocznym ich celem niedopuszczenia do powstania stabilnych populacji lęgowych;
  • wcześniejsze rozpoczynanie okresu polowań na gołębie grzywacze (od 1 sierpnia zamiast 15 sierpnia), m. in. ze względu na „szkody w uprawach rolnych”;
  • opóźnienie rozpoczęcia okresu polowań na dzikie kaczki i gęsi: z 15 sierpnia na 31 sierpnia, ze względu na przedłużający się jeszcze na II połowę sierpnia okres lęgowy (co akurat jest słusznym argumentem, od wielu już lat podnoszonym przez specjalistów);
  • przedłużenie okresu polowań na dzikie kaczki i łyski do 15 stycznia, a na dzikie gęsi – do 31 stycznia (obecnie wolno polować na te gatunki do 21 grudnia, a w czterech województwach zachodniej Polski na gęgawy - 15 stycznia, a na inne dzikie gęsi - do 31 stycznia.

Obecne zakończenie 15 stycznia sezonu polowań na gęgawy w województwach zachodnich jest wynikiem postępowania przeciwnaruszniowego Komisji Europejskiej przeprowadzonego przeciwko w Polsce w 2009 r. w związku z faktem, że w II połowie stycznia gęgawy powracają na tereny lęgowe. Postulat IAŚ jest więc postulatem złamania uzgodnień z Komisją, na podstawie których to postępowanie zostało zamknięte.

13.08.2020
 



PS. Na wszelki wypadek wyjaśniamy, że „Szczeciński Klub Przyrodników” (współsygnotariusz wniosku IAŚ), mimo podobieństwa nazwy, jest nieformalnym (nie wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego), wyrażanym przez swój profil Facebook, tworem nie powiązanym z Klubem Przyrodników. Niezależnym kolegom po nazwie życzymy sukcesów w ochronie przyrody, bo wierzymy że cele mamy podobne, nawet jeśli różnimy się nieco w poglądach na temat metod ich osiągania.

 

 

2020-08-22. Zapytanie oferenta i odpowiedź Zamawiającego PDF

2020-08-26. Infomacja z otwarcia ofert. PDF

2020-09-03. Zawiadomienie o wyborze oferty. PDF

 

 


Ogłoszenie o zamówieniu

Świebodzin, dnia 12.08.2020 r.

 

Klub Przyrodników,

ul. 1 Maja 22,

66-200 Świebodzin;

Tel/fax: 68 38 282 36

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Przetarg jest realizowany w trybie przepisów Kodeksu Cywilnego art. 701 – 705.

Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia została zamieszczona poniżej Ogłoszenia.

 

Zamówienie jest współfinansowane ze środków LIFE w ramach projektu pt.:

„LIFE PeatRestore. Ograniczenie emisji CO2 poprzez renaturyzację torfowisk na Nizinie Wschodnio- i Środkowoeuropejskiej”,

o numerze LIFE15CCM/DE/138.

 

Przedmiotem zamówienia jest wykonanie robót konstrukcyjnych i montażowych polegających na wykonaniu, montażu na miejscu i zwodowaniu 91 drewnianych pływających wysp o wymiarach 234 x 234 cm na zbiorniku poeksploatacyjnym kopalni Krakulice, gm. Wicko, powiat lęborski, woj. pomorskie.

Podstawowe kody CPV:

34515000 Konstrukcje pływające

45244000 Wodne roboty budowlane

44210000 Konstrukcje i części konstrukcji

To zamówienie nie jest podzielone na części

Zamawiający nie dopuszcza składania ofert wariantowych.

Zamawiający oczekuje wykonania zamówienia w terminie do 30.03.2021 r.

Termin składania ofert: do dnia 26 sierpnia 2020 r., do godz. 10:30.

Termin otwarcia ofert: 26 sierpnia 2020 r. godz. 11:00

 


OGŁOSZENIE w Dzienniku Urzędowym UE  TED

1. SIWZ (DOCX)

2. ZAŁACZNIKI NR 1, 2, 3 (DOCX)

3. Wzór umowy (DOC)  - załącznik 4

4. Rysunki techniczne (PDF) - załącznik 5

5. Mapa (PDF)  - załącznik 6 (30MB)

18.08.2020 r.

Unieważnienie przetargu z powodu braku ofert.

 


OGŁOSZENIE II

Świebodzin, dnia 03.08.2020 r.

 

Klub Przyrodników,

ul. 1 Maja 22,

66-200 Świebodzin;

Tel/fax: 68 38 282 36

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Przetarg jest realizowany w trybie przepisów Kodeksu Cywilnego art. 701 – 705.

Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia została zamieszczona poniżej Ogłoszenia.

 

Zamówienie jest współfinansowane ze środków LIFE w ramach projektu pt.:

„LIFE Zielone Doliny: łączenie ochrony siedlisk przyrodniczych z długoterminowym zarządzaniem biomasą i współpracą wielu interesariuszy”,

o numerze LIFE17 NAT/BE/445.

 

Przedmiotem zamówienia jest wykonanie robót budowlanych na warunkach określonych w niniejszym zamówieniu wraz z załącznikami.

Roboty budowlane będą polegały na budowie obiektu budowlanego – budynku gospodarczego pełniącego funkcję kotłowni zlokalizowanego w miejscowości Owczary, gm. Górzyca na działkach ewidencyjnych nr 635/20, 635/24, 635/25, 635/32 o kubaturze 205 m3 i powierzchni zabudowy 35,70 m2 oraz przyłączeniu posiadanego przez Zamawiajacego pieca na biomasę.

Podstawowe kody CPV:

45113000-2 Roboty na placu budowy

45210000-2 Roboty budowlane w zakresie budynków

45233200-1 Roboty w zakresie różnych nawierzchni

45260000-7 Roboty w zakresie wykonywania pokryć i konstrukcji dachowych i inne podobne roboty specjalistyczne

45330000-9 Roboty instalacyjne wodno-kanalizacyjne i sanitarne

45331110-0 Instalowanie kotłów

45400000-1 Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych

51100000-3 Usługi instalowania urządzeń elektrycznych i mechanicznych

45111291-4 Roboty w zakresie zagospodarowania terenu

45310000-3 Roboty instalacyjne elektryczne

To zamówienie nie jest podzielone na części

Zamawiający nie dopuszcza składania ofert wariantowych.

Zamawiający oczekuje wykonania zamówienia w terminie do 30.11.2020 r.

Zamawiający nie wymaga wniesienia wadium.

O udzielenie zamówienia mogą się ubiegać Wykonawcy, którzy spełniają łącznie warunki, dotyczące:

  • posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa nakładają obowiązek ich posiadania.
  • posiadania wiedzy i doświadczenia – w celu potwierdzenia spełnienia warunku wykonawca winien wykazać się zrealizowaniem w okresie ostatnich 5 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie – w tym okresie, wykonał należycie minimum dwie roboty budowlane polegające na budowie lub przebudowie budynku lub obiektu budowlanego, każda o wartości minimum 50 000,00 zł brutto (pięćdziesiąt tysięcy złotych brutto),
  • dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym oraz osobami zdolnymi do wykonania zamówienia –w celu potwierdzenia spełnienia warunku wykonawca winien wykazać się dysponowaniem co najmniej
    • 1 osobą posiadającą uprawnienia pozwalające na pełnienie funkcji kierownika budowy,
    • 1 osobą posiadającą uprawnienia budowlane z branży elektrycznej,
    • 1 osobą posiadającą uprawnienia budowlane z branży sanitarnej
  • sytuacji ekonomicznej i finansowej.
  • braku podstaw do wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia.

 

Przetarg jest prowadzony na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego, w związku z czym z obowiązującego prawa nie wynikają środki ochrony prawnej inne niż skarga do sądu na zasadach ogólnych. Jednak, ustaleniem Zamawiającego, oferentom będzie przysługiwało wniesienie wniosku do Zamawiającego o ponowne rozpatrzenie zagadnienia.

Do przetargu stosują się przepisy Kodeksu Cywilnego. Ustawy o Zamówieniach Publicznych nie stosuje się. W sprawach nieuregulowanych przepisami Kodeksu Cywilnego, ani zapisami niniejszej specyfikacji, Zamawiający, prowadząc postępowanie i oceniając oferty, ma prawo postępować w każdy sposób niedyskryminujący, gwarantujący jawność, przejrzystość, obiektywizm i efektywność udzielenia zamówienia oraz równy dostęp dla podmiotów gospodarczych ze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, przy czym w szczególności za sposób spełniający te warunki będzie uważane postępowanieanalogiczne jak przewidziane w ustawie Prawo zamówień publicznych z dn. 29 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 907 z późniejszymi zmianami), dla trybu przetargu nieograniczonego.

Wszelkie zobowiązania wynikające z realizacji przedmiotu zamówienia spoczywające na wykonawcy oraz na zamawiającym zawiera wzór umowy – załącznik nr 5 do SIWZ.

Zamawiający przewiduje możliwość zmiany umowy, udzielenia zamówień uzupełniających i/lub zamiennych na warunkach określonych we wzorze umowy stanowiącym załącznik nr 5 do SIWZ.

Kryteria wyboru oferty i ich znaczenie :

  • Cena ofertowa - znaczenie kryterium – 70 %
  • Długość gwarancji – znaczenie kryterium – 20 %
  • Termin wykonania zamówienia – 10 %

                     Punkty zostaną obliczone wg. wzorów określonych w SIWZ.

Zamawiający zapewnia sobie prawo do unieważnienia przetargu na każdym etapie postępowania, gdy zachodzi któraś z poniższych przesłanek:

  • postępowanie obarczone jest wadą niemożliwą do skorygowania;
  • gdy wszystkie złożone w postępowaniu i nie podlegające odrzuceniu oferty zawierają cenę przewyższającą kwotę jaką zamawiający może przeznaczyć na sfinansowanie przedmiotu zamówienia;
  • w przypadku nie złożenia co najmniej jednej oferty spełniającej wymagania przetargu;

Zamawiający zastrzega sobie prawo do:

  • zamknięcia przetargu bez dokonania wyboru ofert;
  • zmiany treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia i zmiany treści ogłoszenia do terminu składania ofert;
  • żądania szczegółowych informacji i wyjaśnień od wykonawców na etapie badania ofert; wyznacza się termin na złożenie wyjaśnień oraz uzupełnienie dokumentacji w terminie od 1 do 7 dni – w zależności od sytuacji;
  • odwołania przetargu przed terminem składania ofert.

Termin składania ofert: do dnia 18 sierpnia 2020 r., do godz. 10:30.

Termin otwarcia ofert: 18 sierpnia 2020 r. godz. 11:00

 


OGŁOSZENIE w Dzienniku Urzędowym UE  TED

1. SIWZ (PDF)

2. ZAŁACZNIKI NR 1, 3, 4 (DOCX)

3. KOSZTORYS OFERTOWY (PDF)  - załącznik 2

4. WZÓR UMOWY (PDF) - załącznik 5

5. PROJEKT BUDOWLANY wraz z pozwoleniem na budowę (ZIP)  - załącznik 6 (30MB)

GO PNUW wiosenne rozlewiska do1mb

 

Zapraszamy na warsztaty

PRZYRODA I TURYSTYKA W „UJŚCIU WARTY”
13-15.09.2019r. (piątek-niedziela)

 

 

Stacja Terenowa Klubu Przyrodników w Owczarach
(Muzeum Łąki)
 
Przyrodę można poznawać, zwiedzając obiekty chroniące przyrodę, fotografując, poznając historię regionu, poznając rośliny i przyswajając ich nazwy łacińskie, ale też smakując i przyrządzając z tych roślin posiłek, albo bawić się, uczestnicząc w grach terenowych (questach).
Celem naszych warsztatów jest odkrycie różnych sposobów eksplorowania przyrody, które można z powodzeniem wykorzystać, np. w samodzielnych wyprawach, prowadzeniu zajęć edukacyjnych, albo do wzbogacenia o nie swojej oferty turystycznej i agroturystycznej. Bazą do tych odkryć będzie niezwykła przyroda rejonu „Ujście Warty”.

 

 

Szczegóły w PROGRAMIE WARSZTATÓW.

 



 

logo projekt agroturystyka na wsi

jabka

JESIENNE SPOTKANIE Z SADEM
21 września 2019r. (sobota)

 

 

Stacja Terenowa Klubu Przyrodników w Owczarach
(Muzeum Łąki)
 Zapraszamy do udziału w naszym corocznym Spotkaniu z Sadem.
Udział w spotkaniu jest bezpłatny.
Szczegóły na plakacie poniżej.

SZCZEGÓŁOWY PROGRAM (Plik PDF)

 

logo projekt agroturystyka na wsi
Od 1 sierpnia 2019 r. po raz pierwszy otwarty został w Polsce sezon łowiecki na szakale złociste (Canis aureus). Jest to gatunek, którego występowanie dawniej było ograniczone Bałkanów i Pd. Azji, ale który kilka lat temu, w wyniku naturalnej ekspansji, zaczął rozszerzać swój zasięg ku północy i pojawił się m. in. w Polsce. Pierwsze jego stwierdzenie w Polsce pochodzi z 2015 r. W 2017 r. Minister Środowiska wciągnął szakala na listę gatunków łownych, z dwuletnim moratorium na odstrzał, które właśnie się kończy.

Jak ustaliła agencja informacyjna Oko Press, sumaryczna liczba szakali zaraportowanych przez koła łowieckie w 2019 r. wynosi 1008 osobników. Według danych naukowych, liczba wiarygodnych stwierdzeń gatunku w Polsce w latach 2015-2019 wynosi ok. 10, z czego 6 obserwacji dotyczyło osobników martwych, a tylko raz potwierdzono rozród. W sezonie łowieckim 2019/2020 w planach dla obwodów łowieckich zaplanowano odstrzał 1270 osobników. Artykuł Oko Press:

https://oko.press/1270-szakali-do-odstrzalu-w-polsce-naukowcy-beda-mylone-z-wilkami-ale-moze-wlasnie-o-to-chodzi/

Za sporządzanie planów łowieckich i inwentaryzację zwierzyny, w tym szakali, odpowiadają dzierżawcy lub zarządcy obwodów (Koła Polskiego Związku Łowieckiego oraz prowadzący tzw. OHZ, najczęściej nadleśnictwa). Za zatwierdzenie planów odpowiadają Lasy Państwowe (dla obwodów dzierżawionych – nadleśniczowie, a dla OHZ – dyrektorzy RDLP).

Dyrektywa Siedliskowa UE ujmuje szakala złocistego w załączniku V, co oznacza wymóg, by jego ewentualne pozyskanie ze stanu dzikiego było zgodne z zachowaniem go we właściwym stanie ochrony. Jak dotąd, nie upubliczniono oficjalnej oceny stanu ochrony szakala dokonanej przez Polskę, mimo że obowiązek zaraportowania tej informacji do KE upłynął w czerwcu 2019 r.



Jak co roku, 15 sierpnia rozpoczął się sezon polowań na dzikie ptaki. Od kilku lat kampanię przeciwko polowaniu na ptaki prowadzi koalicja „Niech Żyją” https://niechzyja.pl/   Pomimo pojawienia się w 2019 r. nowych istotnych argumentów naukowych przemawiających przeciwko polowaniom na głowienki, czernice, cyraneczki i łyski (ekspertyza IUCN dotycząca populacji tych gatunków) także i te ptaki ujęto jak zwykle w planach łowieckich.



Przy sporządzaniu planów łowieckich w ogóle nie szacuje się liczebności populacji ptaków, których odstrzał jest przewidywany, a tyko podaje się, wg uznania dzierżawców lub zarządców obwodów, optymalną liczbę zwierząt do pozyskania. Za zatwierdzanie tych planów odpowiadają Lasy Państwowe.



Wcześniejsza Wiadomość KP o sprawie polowań na głowienki, czernice, cyraneczki i łyski i o ekspertyzie IUCN:

https://kp.org.pl/pl/inna-dzialalnosc/wiadomosci-kp/2871-ekspertyza-iucn-polowania-na-glowienke-czernice-lyske-i-cyraneczke-w-polsce-szkodliwe-dla-ich-populacji

Dyrektywa Ptasia UE dopuszcza polowania na niektóre gatunki ptaków (głowienki, czernice, cyraneczki, łyski i inne łowne w Polsce gatunki ptaków co do zasady do nich należą), ale wymaga (art. 7.1 i 7.4) zapewnienia, by polowania na te gatunki nie zagrażały wysiłkom podejmowanym w celu ich ochrony na obszarze ich występowania, były zgodna z zasadami rozsądnego wykorzystywania i ekologicznie zrównoważonej kontroli gatunków danego ptactwa, oraz nie naruszały celu zachowania populacji gatunków ptaków, w szczególności wędrownych, na poziomie, który odpowiada w szczególności wymogom ekologicznym, naukowym i kulturowym.

W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego pojawił się projekt zmiany rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Projekt polega na wyraźnym zapisaniu w rozporządzeniu, że zapisane w nim odstępstwo od ochrony gatunkowej wszystkich gatunków chronionych dla czynności „związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki leśnej, jeżeli technologia prac uniemożliwia ich przestrzeganie” nie dotyczy ptaków oraz gatunków z załączników II i IV dyrektywy siedliskowej. . Co prawda, w ustawie o ochronie przyrody jest już przepis art. 52 ust. 5 o takim brzmieniu. Wg informacji zawartych w uzasadnieniu, powodem nowelizacji są „wątpliwości Komisji Europejskiej”

W rozporządzeniu o ochronie gatunkowej zwierząt odstępstwa dla gospodarki leśnej nie było, a wprowadzono je dopiero w nowym rozporządzaniu z 2016 r.  

Projekt rozporządzenia zmieniającego:

https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12323450/

W opinii Klubu Przyrodników ta pozornie dobra zmiana jest jednak:

  • wadliwa, ponieważ dla osiągnięcia deklarowanego skutku należało napisać „załącznika II lub IV dyrektywy” zamiast „załącznika II i IV”;
  • nieskuteczna, ponieważ główny problem i naruszenie europejskich przepisów o ochronie gatunkowej stanowi przede wszystkim, tak czy inaczej, art. 14b ust. 3 ustawy o lasach (zwalniający prowadzących gospodarkę leśną z przestrzegania wszystkich przepisów o ochronie przyrody, jeśli tylko deklarują przestrzeganie ogólnikowych tzw. wymogów dobrej praktyki), a nie nowelizowany przepis;
  • niewystarczająca, ponieważ nadal nie usuwa istniejącej niezgodności obowiązującego rozporządzenia Ministra Środowiska o ochronie gatunkowej zwierząt z warunkami delegacji ustawowej do jego wydania, tj. z art. 52 ust. 6 ustawy o ochronie przyrody. Zgodnie z cytowanym przepisem, generalne odstępstwo od zakazów w stosunku do gospodarki leśnej, której technologia uniemożliwia przestrzeganie zakazów, może być wprowadzone tylko w sytuacji braku znacząco negatywnego wpływu gospodarki leśnej na stan zachowania gatunku. Tymczasem, takich analiz nigdy nie przeprowadzono, a wydaje się, że dla niektórych gatunków „chronionych krajowo (tj. nieujętych w załącznikach dyrektyw siedliskowej) taki negatywny wpływ niewątpliwie istnieje.

Od 1 sierpnia 2019 r. po raz pierwszy otwarty został w Polsce sezon łowiecki na szakale złociste (Canis aureus). Jest to gatunek, którego występowanie dawniej było ograniczone Bałkanów i Pd. Azji, ale który kilka lat temu, w wyniku naturalnej ekspansji, zaczął rozszerzać swój zasięg ku północy i pojawił się m. in. w Polsce. Pierwsze jego stwierdzenie w Polsce pochodzi z 2015 r. W 2017 r. Minister Środowiska wciągnął szakala na listę gatunków łownych, z dwuletnim moratorium na odstrzał, które właśnie się kończy.

Jak ustaliła agencja informacyjna Oko Press, sumaryczna liczba szakali zaraportowanych przez koła łowieckie w 2019 r. wynosi 1008 osobników. Według danych naukowych, liczba wiarygodnych stwierdzeń gatunku w Polsce w latach 2015-2019 wynosi ok. 10, z czego 6 obserwacji dotyczyło osobników martwych, a tylko raz potwierdzono rozród. W sezonie łowieckim 2019/2020 w planach dla obwodów łowieckich zaplanowano odstrzał 1270 osobników. Artykuł Oko Press:

https://oko.press/1270-szakali-do-odstrzalu-w-polsce-naukowcy-beda-mylone-z-wilkami-ale-moze-wlasnie-o-to-chodzi/

Za sporządzanie planów łowieckich i inwentaryzację zwierzyny, w tym szakali, odpowiadają dzierżawcy lub zarządcy obwodów (Koła Polskiego Związku Łowieckiego oraz prowadzący tzw. OHZ, najczęściej nadleśnictwa). Za zatwierdzenie planów odpowiadają Lasy Państwowe (dla obwodów dzierżawionych – nadleśniczowie, a dla OHZ – dyrektorzy RDLP).

Dyrektywa Siedliskowa UE ujmuje szakala złocistego w załączniku V, co oznacza wymóg, by jego ewentualne pozyskanie ze stanu dzikiego było zgodne z zachowaniem go we właściwym stanie ochrony. Jak dotąd, nie upubliczniono oficjalnej oceny stanu ochrony szakala dokonanej przez Polskę, mimo że obowiązek zaraportowania tej informacji do KE upłynął w czerwcu 2019 r.



Jak co roku, 15 sierpnia rozpoczął się sezon polowań na dzikie ptaki. Od kilku lat kampanię przeciwko polowaniu na ptaki prowadzi koalicja „Niech Żyją” https://niechzyja.pl/   Pomimo pojawienia się w 2019 r. nowych istotnych argumentów naukowych przemawiających przeciwko polowaniom na głowienki, czernice, cyraneczki i łyski (ekspertyza IUCN dotycząca populacji tych gatunków) także i te ptaki ujęto jak zwykle w planach łowieckich.



Przy sporządzaniu planów łowieckich w ogóle nie szacuje się liczebności populacji ptaków, których odstrzał jest przewidywany, a tyko podaje się, wg uznania dzierżawców lub zarządców obwodów, optymalną liczbę zwierząt do pozyskania. Za zatwierdzanie tych planów odpowiadają Lasy Państwowe.



Wcześniejsza Wiadomość KP o sprawie polowań na głowienki, czernice, cyraneczki i łyski i o ekspertyzie IUCN:

https://kp.org.pl/pl/inna-dzialalnosc/wiadomosci-kp/2871-ekspertyza-iucn-polowania-na-glowienke-czernice-lyske-i-cyraneczke-w-polsce-szkodliwe-dla-ich-populacji

Dyrektywa Ptasia UE dopuszcza polowania na niektóre gatunki ptaków (głowienki, czernice, cyraneczki, łyski i inne łowne w Polsce gatunki ptaków co do zasady do nich należą), ale wymaga (art. 7.1 i 7.4) zapewnienia, by polowania na te gatunki nie zagrażały wysiłkom podejmowanym w celu ich ochrony na obszarze ich występowania, były zgodna z zasadami rozsądnego wykorzystywania i ekologicznie zrównoważonej kontroli gatunków danego ptactwa, oraz nie naruszały celu zachowania populacji gatunków ptaków, w szczególności wędrownych, na poziomie, który odpowiada w szczególności wymogom ekologicznym, naukowym i kulturowym.

W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego pojawił się projekt zmiany rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Projekt polega na wyraźnym zapisaniu w rozporządzeniu, że zapisane w nim odstępstwo od ochrony gatunkowej wszystkich gatunków chronionych dla czynności „związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki leśnej, jeżeli technologia prac uniemożliwia ich przestrzeganie” nie dotyczy ptaków oraz gatunków z załączników II i IV dyrektywy siedliskowej. . Co prawda, w ustawie o ochronie przyrody jest już przepis art. 52 ust. 5 o takim brzmieniu. Wg informacji zawartych w uzasadnieniu, powodem nowelizacji są „wątpliwości Komisji Europejskiej”

W rozporządzeniu o ochronie gatunkowej zwierząt odstępstwa dla gospodarki leśnej nie było, a wprowadzono je dopiero w nowym rozporządzaniu z 2016 r.  

Projekt rozporządzenia zmieniającego:

https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12323450/

W opinii Klubu Przyrodników ta pozornie dobra zmiana jest jednak:

  • wadliwa, ponieważ dla osiągnięcia deklarowanego skutku należało napisać „załącznika II lub IV dyrektywy” zamiast „załącznika II i IV”;
  • nieskuteczna, ponieważ główny problem i naruszenie europejskich przepisów o ochronie gatunkowej stanowi przede wszystkim, tak czy inaczej, art. 14b ust. 3 ustawy o lasach (zwalniający prowadzących gospodarkę leśną z przestrzegania wszystkich przepisów o ochronie przyrody, jeśli tylko deklarują przestrzeganie ogólnikowych tzw. wymogów dobrej praktyki), a nie nowelizowany przepis;
  • niewystarczająca, ponieważ nadal nie usuwa istniejącej niezgodności obowiązującego rozporządzenia Ministra Środowiska o ochronie gatunkowej zwierząt z warunkami delegacji ustawowej do jego wydania, tj. z art. 52 ust. 6 ustawy o ochronie przyrody. Zgodnie z cytowanym przepisem, generalne odstępstwo od zakazów w stosunku do gospodarki leśnej, której technologia uniemożliwia przestrzeganie zakazów, może być wprowadzone tylko w sytuacji braku znacząco negatywnego wpływu gospodarki leśnej na stan zachowania gatunku. Tymczasem, takich analiz nigdy nie przeprowadzono, a wydaje się, że dla niektórych gatunków „chronionych krajowo (tj. nieujętych w załącznikach dyrektyw siedliskowej) taki negatywny wpływ niewątpliwie istnieje.

W związku z doniesieniami prasowymi http://www.rp.pl/Rolnictwo/307259875-PiS-nie-chce-Sahary-nad-Wisla-Wyda-miliardy-na-walke-z-susza.html zapowiadającymi wniesienie w najbliższym czasie przez ministra Gróbarczyka pod obrady Rady Ministrów „wartego 14 mld zł programu rozwoju, a właściwie ratowania polskiej retencji”, oraz ogłoszenia „konsultacji społecznych programu” Koalicja Ratujmy Rzeki skupiająca organizacje pozarządowe, grupy nieformalne i osoby indywidualne, w tym przedstawiciele nauki przedstawiła swoje stanowisko w sprawie „programu” rekomendując jednoznacznie jego unieważnienie. Jego tekst znaleźć można tu: http://www.ratujmyrzeki.pl/dokumenty/Hydrotechniczne_trupy_inwestycyjne_zamiast_odpowiedzi_na_katastrofe_klimatyczna.pdf

Lista inwestycji przedstawiana obecnie jako „lekarstwo na problem suszy” nie służy retencjonowaniu wody ani w żaden sposób nie odpowiada na wyzwania obecnej klęski suszy. Nawiązuje ona do efektów prac rządowego zespołu utworzonego w ramach realizacji uchwały XII Plenum KC PZPR z dnia 16 czerwca 1978 r. „w sprawie kompleksowego programu zagospodarowania i wykorzystania Wisły oraz zasobów wodnych kraju.” Był to program kaskadyzacji rzek w celu umożliwienia wywozu nimi węgla, który był głównym towarem eksportowym PRL. Program ten nigdy nie był racjonalny, ani efektywny ekonomicznie, a obecnie jest całkowicie anachroniczny i głęboko sprzeczny z interesem gospodarczym i społecznym oraz współczesną wiedzą o rzekach i klimacie. Warto podkreślić, że jeszcze miesiąc temu rząd konsultował “założenia programu retencji”, a dziś minister Gróbarczyk mówi już o programie, choć wyniki tamtych konsultacji nie ujrzały światła dziennego, a założenia nie zostały przez rząd zatwierdzone.

Problem coraz częściej powtarzających się w Polsce suszy i rosnącego ich ryzyka wynika z postępującej katastrofy klimatycznej oraz wieloletnich, nawarstwiających się błędów w gospodarce wodnej i bezwzględnie wymaga przeciwdziałania. Koalicja Ratujmy Rzeki od początku swojego istnienia alarmuje i wzywa instytucje odpowiedzialne za gospodarkę wodną do poważnego podjęcia prac studyjnych i działań, które zatrzymają degradację i zanikanie dyspozycyjnych zasobów wodnych w Polsce. Bez podjęcia szybkich kroków naprawczych, klęski suszy będą coraz bardziej dotkliwe i niszczące. Gospodarstwo Wodne Wody Polskie powinno niezwłocznie podjąć szerokie i systematyczne prace mające na celu powstrzymywanie nadmiernego spływu powierzchniowego i odbudowę zasobów wód podziemnych. W obecnych warunkach odbudowa naturalnej retencji powinna być priorytetem gospodarki wodnej, tymczasem odpowiedzią rządu na problemy z suszą jest kompleksowy program eksterminacji bobrów – czynnika najskuteczniej retencjonującego wodę tam gdzie powinna być retencjonowana - w zlewniach.

Znamienne także, że „ratowaniem” Polski przed skutkami suszy nie zajmuje się Ministerstwo Środowiska lecz Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej. Absolutnie nie do przyjęcia na dłuższą metę jest oddanie całości nadzoru nad gospodarką wodną w ręce wąskiej grupy interesów, zaangażowanej w plan wydatkowania setek miliardów złotych na budowę „wodnych piramid”, kosztem wszystkich innych użytkowników rzek – całego społeczeństwa. Skutki tego kroku widzimy już dziś.

W związku z doniesieniami prasowymi http://www.rp.pl/Rolnictwo/307259875-PiS-nie-chce-Sahary-nad-Wisla-Wyda-miliardy-na-walke-z-susza.html zapowiadającymi wniesienie w najbliższym czasie przez ministra Gróbarczyka pod obrady Rady Ministrów „wartego 14 mld zł programu rozwoju, a właściwie ratowania polskiej retencji”, oraz ogłoszenia „konsultacji społecznych programu” Koalicja Ratujmy Rzeki skupiająca organizacje pozarządowe, grupy nieformalne i osoby indywidualne, w tym przedstawiciele nauki przedstawiła swoje stanowisko w sprawie „programu” rekomendując jednoznacznie jego unieważnienie. Jego tekst znaleźć można tu: http://www.ratujmyrzeki.pl/dokumenty/Hydrotechniczne_trupy_inwestycyjne_zamiast_odpowiedzi_na_katastrofe_klimatyczna.pdf


Lista inwestycji przedstawiana obecnie jako „lekarstwo na problem suszy” nie służy retencjonowaniu wody ani w żaden sposób nie odpowiada na wyzwania obecnej klęski suszy. Nawiązuje ona do efektów prac rządowego zespołu utworzonego w ramach realizacji uchwały XII Plenum KC PZPR z dnia 16 czerwca 1978 r. „w sprawie kompleksowego programu zagospodarowania i wykorzystania Wisły oraz zasobów wodnych kraju.” Był to program kaskadyzacji rzek w celu umożliwienia wywozu nimi węgla, który był głównym towarem eksportowym PRL. Program ten nigdy nie był racjonalny, ani efektywny ekonomicznie, a obecnie jest całkowicie anachroniczny i głęboko sprzeczny z interesem gospodarczym i społecznym oraz współczesną wiedzą o rzekach i klimacie. Warto podkreślić, że jeszcze miesiąc temu rząd konsultował “założenia programu retencji”, a dziś minister Gróbarczyk mówi już o programie, choć wyniki tamtych konsultacji nie ujrzały światła dziennego, a założenia nie zostały przez rząd zatwierdzone.

Problem coraz częściej powtarzających się w Polsce suszy i rosnącego ich ryzyka wynika z postępującej katastrofy klimatycznej oraz wieloletnich, nawarstwiających się błędów w gospodarce wodnej i bezwzględnie wymaga przeciwdziałania. Koalicja Ratujmy Rzeki od początku swojego istnienia alarmuje i wzywa instytucje odpowiedzialne za gospodarkę wodną do poważnego podjęcia prac studyjnych i działań, które zatrzymają degradację i zanikanie dyspozycyjnych zasobów wodnych w Polsce. Bez podjęcia szybkich kroków naprawczych, klęski suszy będą coraz bardziej dotkliwe i niszczące. Gospodarstwo Wodne Wody Polskie powinno niezwłocznie podjąć szerokie i systematyczne prace mające na celu powstrzymywanie nadmiernego spływu powierzchniowego i odbudowę zasobów wód podziemnych. W obecnych warunkach odbudowa naturalnej retencji powinna być priorytetem gospodarki wodnej, tymczasem odpowiedzią rządu na problemy z suszą jest kompleksowy program eksterminacji bobrów – czynnika najskuteczniej retencjonującego wodę tam gdzie powinna być retencjonowana - w zlewniach.

Znamienne także, że „ratowaniem” Polski przed skutkami suszy nie zajmuje się Ministerstwo Środowiska lecz Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej. Absolutnie nie do przyjęcia na dłuższą metę jest oddanie całości nadzoru nad gospodarką wodną w ręce wąskiej grupy interesów, zaangażowanej w plan wydatkowania setek miliardów złotych na budowę „wodnych piramid”, kosztem wszystkich innych użytkowników rzek – całego społeczeństwa. Skutki tego kroku widzimy już dziś.
Jak wiadomo, siedliskowe obszary Natura 2000, funkcjonujące zrazu na podstawie zgłoszenia ich do Komisji Europejskiej i zatwierdzenia decyzją Komisji,  wymagają dodatkowego wyznaczenia aktem prawa krajowego. W Polsce są to kolejno wydawane rozporządzenia Ministra Środowiska dla poszczególnych obszarów. Do początku 2019 r. wydano 141 takich rozporządzeń.

W lipcu b.r. nastąpiło wydatne przyspieszenie w przygotowywaniu projektów rozporządzeń dla kolejnych obszarów. W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego https://legislacja.rcl.gov.pl/ pojawiły się projekty dla ok. 210 kolejnych obszarów, a łącznie jest ich tam aż 479. Powodem przyspieszenia jest 6-letni termin na wydanie rozporządzeń, wynikający z Dyrektywy Siedliskowej, który dla wszystkich polskich obszarów już upłynął.

Rozporządzenia w zasadzie nie wnoszą nic nowego do ochrony obszaru, ale zawierają definicję granicy każdego obszaru oraz jego przedmiotów ochrony (czerpanych z SDF) – i w tym zakresie utrwalają istniejący stan. Przygotowując projekty GDOŚ wykazuje dużą bezwładność: projekty często nie uwzględniają uzupełnień przedmiotów ochrony ani korekt granic, wypracowanych w ramach opracowywania planów zadań ochronnych dla obszarów; wydawałoby się uzgodnionych na poziomie RDOŚ i dobrze uzasadnionych.

Warto sprawdzić, czy projekt dla interesującego nas obszaru odpowiada aktualnemu stanowi wiedzy o obszarze, i w razie potrzeby upomnieć się o niezbędne uzupełnienia w ramach konsultacji społecznych projektu rozporządzenia. Później wprowadzenie uzupełnień przedmiotów ochrony, czy powiększenie obszaru będzie już znacznie trudniejsze, bo będzie wymagać nie tylko zmiany SDF, ale całej procedury legislacyjnej zmiany rozporządzenia.
Jak wiadomo, siedliskowe obszary Natura 2000, funkcjonujące zrazu na podstawie zgłoszenia ich do Komisji Europejskiej i zatwierdzenia decyzją Komisji,  wymagają dodatkowego wyznaczenia aktem prawa krajowego. W Polsce są to kolejno wydawane rozporządzenia Ministra Środowiska dla poszczególnych obszarów. Do początku 2019 r. wydano 141 takich rozporządzeń.

W lipcu b.r. nastąpiło wydatne przyspieszenie w przygotowywaniu projektów rozporządzeń dla kolejnych obszarów. W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego https://legislacja.rcl.gov.pl/ pojawiły się projekty dla ok. 210 kolejnych obszarów, a łącznie jest ich tam aż 479. Powodem przyspieszenia jest 6-letni termin na wydanie rozporządzeń, wynikający z Dyrektywy Siedliskowej, który dla wszystkich polskich obszarów już upłynął.

Rozporządzenia w zasadzie nie wnoszą nic nowego do ochrony obszaru, ale zawierają definicję granicy każdego obszaru oraz jego przedmiotów ochrony (czerpanych z SDF) – i w tym zakresie utrwalają istniejący stan. Przygotowując projekty GDOŚ wykazuje dużą bezwładność: projekty często nie uwzględniają uzupełnień przedmiotów ochrony ani korekt granic, wypracowanych w ramach opracowywania planów zadań ochronnych dla obszarów; wydawałoby się uzgodnionych na poziomie RDOŚ i dobrze uzasadnionych.

Warto sprawdzić, czy projekt dla interesującego nas obszaru odpowiada aktualnemu stanowi wiedzy o obszarze, i w razie potrzeby upomnieć się o niezbędne uzupełnienia w ramach konsultacji społecznych projektu rozporządzenia. Później wprowadzenie uzupełnień przedmiotów ochrony, czy powiększenie obszaru będzie już znacznie trudniejsze, bo będzie wymagać nie tylko zmiany SDF, ale całej procedury legislacyjnej zmiany rozporządzenia.
Bociek nr 134 (2/2018) - plik PDF

Bociek nr 134 (2/2018)

W numerze m. in.:

Koniec projektu LIFE „Ochrona torfowisk alkalicznych w północnej Polsce” – podjęte działania, uzyskane efekty i wypływające z nich wnioski – str. 1-10
Ochrona torfowisk alkalicznych południowej Polski – krótkie podsumowanie (nie)kończącego się projektu Life+ – str. 11-16
Wiosenne Przebudzenie Nietoperza – str. 17-19
Nasze owce na Górze św. Anny – str. 20-22
Konkursy przyrodnicze – str. 23-24
Z BOĆKIEM W PLECAKU. Bornholm – wakacje nad Bałtykiem inaczej – str. 25-28
PRZYRODA NA SZALI – str. 29-32

Wcześniejsze numery do pobrania w dziale Bociek OnLine
Miesiąc temu media obiegła informacja o wypowiedzi Ministra Środowiska Henryka Kowalczyka na spotkaniu z mieszkańcami Mławy 1 lipca 2018 r. Minister powiedział m. in. „Żyjemy w czasach nadmiernej wrażliwości w ochronie zwierząt, tak delikatnie powiem (...) My wprowadziliśmy taką zasadę – RDOSie mają sugestię wręcz, żeby bardzo chętnie wyrażać zgody na odstrzały zwierząt chronionych gatunkowo, czyli łosie, żubry, bobry (...) co do wilków myślę że też zajdzie za chwilę taka potrzeba”. W dalszej części swojej ówczesnej wypowiedzi, Minister zasugerował, że taka polityka jest obejściem wymogów prawa Unii Europejskiej wymagającego ścisłej ochrony niektórych gatunków. Słowa Ministra zostały utrwalone przez Lokalny Serwis Informacyjny Nasz@Mlawa i ich nagranie jest dostępne na:
www.youtube.com/watch?v=FpCh2zmK0kA

W piśmie do Klubu Przyrodników, odpowiadającym na nasze zapytanie z 11 lipca 2018 r., Sławomir Gurtowski – dyrektor Departamentu Zarządzania Środowiskiem MŚ – zaprzecza obecnie słowom swojego Ministra co do „wprowadzenia zasady” i „skierowania do RDOŚ sugestii” w tej sprawie, twierdząc że „Minister Środowiska nie ma możliwości wydawania w tym zakresie poleceń Regionalnym Dyrektorom Ochrony Środowiska”.

Natomiast Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, zapytany przez nas czy i w jakiej formie GDOŚ lub RDOŚ otrzymały w tej sprawie „sugestie”, nie odpowiedział dotąd na to pytanie.
Miesiąc temu media obiegła informacja o wypowiedzi Ministra Środowiska Henryka Kowalczyka na spotkaniu z mieszkańcami Mławy 1 lipca 2018 r. Minister powiedział m. in. „Żyjemy w czasach nadmiernej wrażliwości w ochronie zwierząt, tak delikatnie powiem (...) My wprowadziliśmy taką zasadę – RDOSie mają sugestię wręcz, żeby bardzo chętnie wyrażać zgody na odstrzały zwierząt chronionych gatunkowo, czyli łosie, żubry, bobry (...) co do wilków myślę że też zajdzie za chwilę taka potrzeba”. W dalszej części swojej ówczesnej wypowiedzi, Minister zasugerował, że taka polityka jest obejściem wymogów prawa Unii Europejskiej wymagającego ścisłej ochrony niektórych gatunków. Słowa Ministra zostały utrwalone przez Lokalny Serwis Informacyjny Nasz@Mlawa i ich nagranie jest dostępne na:
www.youtube.com/watch?v=FpCh2zmK0kA

W piśmie do Klubu Przyrodników, odpowiadającym na nasze zapytanie z 11 lipca 2018 r., Sławomir Gurtowski – dyrektor Departamentu Zarządzania Środowiskiem MŚ – zaprzecza obecnie słowom swojego Ministra co do „wprowadzenia zasady” i „skierowania do RDOŚ sugestii” w tej sprawie, twierdząc że „Minister Środowiska nie ma możliwości wydawania w tym zakresie poleceń Regionalnym Dyrektorom Ochrony Środowiska”.

Natomiast Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, zapytany przez nas czy i w jakiej formie GDOŚ lub RDOŚ otrzymały w tej sprawie „sugestie”, nie odpowiedział dotąd na to pytanie.
Kilka dni temu weszło w życie zarządzenie RDOŚ w Szczecinie z 11 lipca 2018 r., tworzące kolejny rezerwat przyrody w województwie zachodniopomorskim – „Wapienny Las” w gminach Polanów i Bobolice, w nadleśnictwie Polanów. Fragment rezerwatu można zobaczyć z przebiegającej jego górną granicą szosy z Bobolic do Polanowa. Treść zarządzenia: goo.gl/krFpyJ

Nowy rezerwat ma powierzchnię 21,71 ha. Znalazł się w granicach obszaru Natura 2000 Dolina Radwi, Chocieli i Chotli PLH320022. Obejmuje unikatową buczynę przeplataną źródliskami, olsami i torfowiskami źródliskowymi, rozwiniętą na glebach bogatych w wapń w związku z historyczną akumulacją martwic wapiennych. Bryły martwic są liczne na powierzchni, w źródliskach i w profilach glebowych, w związku z czym gleby mają charakter pararędzin. Buczyna ma charakter ‘storczykowy’, w związku z obfitym występowaniem buławnika czerwonego Cephalathera rubra, znamienne jest także występowanie szczyru Mercurialis perennis, licznego tu gnieźnika leśnego Neotthia nidus-avis i bardzo licznej pierwiosnki lekarskiej Primula veris. Dużą osobliwością jest znalezione w 2010 r. stanowisko widłozębu zielonego Dicranum viride (nawiasem mówiąc, przez 8 lat GDOŚ wciąż nie wykonał obowiązku dodania tego gatunku do SDF obszaru Natura 2000 Dolna Radwi, Chocieli i Chotli!). Bardzo cenna jest także flora mchów (m. in. Cratoneuron filicinum, Homalia trichomanes, Ortotrichum patens, Neckera complanata, Ulota bruchii, Ulota crispa), wątrobowców (m. in. Nowellia curvifolia, parzoch szerokolistny Porella platyphylla nie tylko nadrzewnie, ale i na kamieniach w potokach), grzybów nadrewnowych (m. in. Phleogena faginea, Flammulaster muricatus) i chrząszczy (m. in. Ischnoglossa obscura, Dryophillus pusillus, Hypoganus inunctus, Orchesia undulata, Wanachia triguttata). Już w 2011 r. Nadleśnictwo Polanów wydało albumową publikację o tym obiekcie, był on także obejmowany badaniami różnych grup organizmów w ramach cyklicznych „dni różnorodności biologicznej” w Leśnym Kompleksie Promocyjnym Lasy Środkowopomorskie.

Od momentu identyfikacji walorów przyrodniczych w 1999 r., starania o uznanie rezerwatu zajęły 19 lat.
Jest to 26 rezerwat utworzony przez RDOS w Szczecinie w ciągu 10-letniej historii tej instytucji.
Kilka dni temu weszło w życie zarządzenie RDOŚ w Szczecinie z 11 lipca 2018 r., tworzące kolejny rezerwat przyrody w województwie zachodniopomorskim – „Wapienny Las” w gminach Polanów i Bobolice, w nadleśnictwie Polanów. Fragment rezerwatu można zobaczyć z przebiegającej jego górną granicą szosy z Bobolic do Polanowa. Treść zarządzenia: goo.gl/krFpyJ

Nowy rezerwat ma powierzchnię 21,71 ha. Znalazł się w granicach obszaru Natura 2000 Dolina Radwi, Chocieli i Chotli PLH320022. Obejmuje unikatową buczynę przeplataną źródliskami, olsami i torfowiskami źródliskowymi, rozwiniętą na glebach bogatych w wapń w związku z historyczną akumulacją martwic wapiennych. Bryły martwic są liczne na powierzchni, w źródliskach i w profilach glebowych, w związku z czym gleby mają charakter pararędzin. Buczyna ma charakter ‘storczykowy’, w związku z obfitym występowaniem buławnika czerwonego Cephalathera rubra, znamienne jest także występowanie szczyru Mercurialis perennis, licznego tu gnieźnika leśnego Neotthia nidus-avis i bardzo licznej pierwiosnki lekarskiej Primula veris. Dużą osobliwością jest znalezione w 2010 r. stanowisko widłozębu zielonego Dicranum viride (nawiasem mówiąc, przez 8 lat GDOŚ wciąż nie wykonał obowiązku dodania tego gatunku do SDF obszaru Natura 2000 Dolna Radwi, Chocieli i Chotli!). Bardzo cenna jest także flora mchów (m. in. Cratoneuron filicinum, Homalia trichomanes, Ortotrichum patens, Neckera complanata, Ulota bruchii, Ulota crispa), wątrobowców (m. in. Nowellia curvifolia, parzoch szerokolistny Porella platyphylla nie tylko nadrzewnie, ale i na kamieniach w potokach), grzybów nadrewnowych (m. in. Phleogena faginea, Flammulaster muricatus) i chrząszczy (m. in. Ischnoglossa obscura, Dryophillus pusillus, Hypoganus inunctus, Orchesia undulata, Wanachia triguttata). Już w 2011 r. Nadleśnictwo Polanów wydało albumową publikację o tym obiekcie, był on także obejmowany badaniami różnych grup organizmów w ramach cyklicznych „dni różnorodności biologicznej” w Leśnym Kompleksie Promocyjnym Lasy Środkowopomorskie.

Od momentu identyfikacji walorów przyrodniczych w 1999 r., starania o uznanie rezerwatu zajęły 19 lat.
Jest to 26 rezerwat utworzony przez RDOS w Szczecinie w ciągu 10-letniej historii tej instytucji.
Park Narodowy Gór Stołowych zajął stanowisko w sprawie... Puszczy Białowieskiej i opublikował je na swojej stronie internetowej:
www.pngs.com.pl/news/2017/21082017a/PUSZCZA%20BIA%C5%81OWIESKA.pdf Dyrektor PNGS, Pan Bartosz Małek, przedstawia w nim swoją wiedzę i poglądy na temat gradacji kornika, odwołując się także do przykładu Parku Narodowego Las Bawarski w Niemczech, w którego lasach rzekomo "praktycznie nie ma życia", w konsekwencji pozostawionej własnemu losowi gradacji kornika.

Nie widzimy powodu, by dyskutować z Parkiem Narodowym Gór Stołowych o sposobach ochrony Puszczy Białowieskiej. Jednak, w trosce o Park Narodowy Gór Stołowych, uznaliśmy za konieczne polemikę z niektórymi tezami jego Dyrektora:
Gradacje kornika a ochrona przyrody w swierkowych lasach górskich Europy – polemika z Dyrektorem Parku Narodowego Gór Stołowych (Plik PDF)

http://www.kp.org.pl/pl/inna-dzialalnosc/wystapienia-i-stanowiska-kp/plany/132-stanowiska-w-sprawie-planow-ochrony-i-planow-zadan-ochronnych
Park Narodowy Gór Stołowych zajął stanowisko w sprawie... Puszczy Białowieskiej i opublikował je na swojej stronie internetowej:
www.pngs.com.pl/news/2017/21082017a/PUSZCZA%20BIA%C5%81OWIESKA.pdf Dyrektor PNGS, Pan Bartosz Małek, przedstawia w nim swoją wiedzę i poglądy na temat gradacji kornika, odwołując się także do przykładu Parku Narodowego Las Bawarski w Niemczech, w którego lasach rzekomo "praktycznie nie ma życia", w konsekwencji pozostawionej własnemu losowi gradacji kornika.

Nie widzimy powodu, by dyskutować z Parkiem Narodowym Gór Stołowych o sposobach ochrony Puszczy Białowieskiej. Jednak, w trosce o Park Narodowy Gór Stołowych, uznaliśmy za konieczne polemikę z niektórymi tezami jego Dyrektora:
Gradacje kornika a ochrona przyrody w swierkowych lasach górskich Europy – polemika z Dyrektorem Parku Narodowego Gór Stołowych (Plik PDF)

http://www.kp.org.pl/pl/inna-dzialalnosc/wystapienia-i-stanowiska-kp/plany/132-stanowiska-w-sprawie-planow-ochrony-i-planow-zadan-ochronnych
W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego:
legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12302252
zamieszczono projekt kolejnego rozporządzenia o zmianie rozporządzenia o okresach polowań na zwierzęta łowne.

Projekt przywraca okres polowań na łosie, w województwach: lubelskim, podlaskim, warmińsko-mazurskim, oraz na wschód od linii Wisły w województwie mazowieckim, kujawsko-pomorskim i pomorskim. Na byki łosi można będzie polować od 1 września do 30 listopada, a na klępy i łoszaki - od 1 października do 31 grudnia. Tym samym, przywrócone mają być w Polsce polowania na łosie, dotychczas teoretycznie zaliczane do zwierząt łownych, ale objęte całorocznym okresem ochronnym.

Na konsultacje publiczne Minister Środowiska dał (jak zwykle ostatnio) 5 dni, uzasadniając wyjątkową pilność sprawy potrzebą przywrócenia polowań na łosie jeszcze w tym roku.

Jako uzasadnienie polowań na łosie, oprócz typowych argumentów o odbudowie i stabilizacji populacji, rosnących szkodach w uprawach rolnych i w lasach i wzrastającej liczbie wypadków drogowych z udziałem zwierząt i wnoszonych roszczeniach wzgledem Skarbu Państwa, pojawił się nowy argument - odstrzał ma być niezbędny do monitorowania ewentualnego pojawienia się w Polsce potencjalnie śmiertelnej choroby jeleniowatych, tzw CWD, odnotowanej dotąd w Norwegii.
W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego:
legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12302252
zamieszczono projekt kolejnego rozporządzenia o zmianie rozporządzenia o okresach polowań na zwierzęta łowne.

Projekt przywraca okres polowań na łosie, w województwach: lubelskim, podlaskim, warmińsko-mazurskim, oraz na wschód od linii Wisły w województwie mazowieckim, kujawsko-pomorskim i pomorskim. Na byki łosi można będzie polować od 1 września do 30 listopada, a na klępy i łoszaki - od 1 października do 31 grudnia. Tym samym, przywrócone mają być w Polsce polowania na łosie, dotychczas teoretycznie zaliczane do zwierząt łownych, ale objęte całorocznym okresem ochronnym.

Na konsultacje publiczne Minister Środowiska dał (jak zwykle ostatnio) 5 dni, uzasadniając wyjątkową pilność sprawy potrzebą przywrócenia polowań na łosie jeszcze w tym roku.

Jako uzasadnienie polowań na łosie, oprócz typowych argumentów o odbudowie i stabilizacji populacji, rosnących szkodach w uprawach rolnych i w lasach i wzrastającej liczbie wypadków drogowych z udziałem zwierząt i wnoszonych roszczeniach wzgledem Skarbu Państwa, pojawił się nowy argument - odstrzał ma być niezbędny do monitorowania ewentualnego pojawienia się w Polsce potencjalnie śmiertelnej choroby jeleniowatych, tzw CWD, odnotowanej dotąd w Norwegii.
Dekretem 9.142 z 22 sierpnia Prezydent Brazylii Michel Temer zniósł reżim ochrony tzw. "rezerwatu miedziowego" Reserva Nacional do Cobre e seus associados (RENCA), położonego na granicy stanów Para i Amapa w północnej Brazylii. Obowiązujący od 1984 r. "rezerwat miedziowy", o powierzchni ponad 46 tys. km2 (to więcej niż np. cała powierzchnia Estonii), ograniczał dostęp prywatnych kompanii górniczych do wydobywania miedzi i innych zasobów naturalnych na tym obszarze (bogatym w złoża miedzi, złota, żelaza, manganu i tantalu), zastrzegając wyłączność dla państwowej jednostki brazylijskiej. Nakładał się na 9 przyrodniczych obszarów chronionych, chroniących lasy Amazonii, dając im dotychczas przynajmniej częściową ochronę przed górnictwem.

Prezydent uzasadnił tę decyzję koniecznością wsparcia rozwoju gospodarczego, w tym górnictwa, oraz... potrzebą ochrony środowiska (wywodząc, że możliwość udzielania legalnych koncesji górniczych z kontrolowanymi warunkami ochrony środowiska zmniejszy bardziej szkodliwe przypadki nielegalnego wydobywania kopalin).

Dekret znoszący reżim ochrony:
pesquisa.in.gov.br/imprensa/jsp/visualiza/index.jsp?jornal=1&pagina=13&data=23/08/2017
Dekret zniesiony:
www2.camara.leg.br/legin/fed/decret/1980-1987/decreto-89404-24-fevereiro-1984-439865-publicacaooriginal-1-pe.html

Informacje prasowe:
www.reuters.com/article/us-brazil-amazon-mining-idUSKCN1B52CO
www.forest-monitor.com/pl/rezerwaty-przyrody-wrogiem-rolnictwa-przemyslu/
Dekretem 9.142 z 22 sierpnia Prezydent Brazylii Michel Temer zniósł reżim ochrony tzw. "rezerwatu miedziowego" Reserva Nacional do Cobre e seus associados (RENCA), położonego na granicy stanów Para i Amapa w północnej Brazylii. Obowiązujący od 1984 r. "rezerwat miedziowy", o powierzchni ponad 46 tys. km2 (to więcej niż np. cała powierzchnia Estonii), ograniczał dostęp prywatnych kompanii górniczych do wydobywania miedzi i innych zasobów naturalnych na tym obszarze (bogatym w złoża miedzi, złota, żelaza, manganu i tantalu), zastrzegając wyłączność dla państwowej jednostki brazylijskiej. Nakładał się na 9 przyrodniczych obszarów chronionych, chroniących lasy Amazonii, dając im dotychczas przynajmniej częściową ochronę przed górnictwem.

Prezydent uzasadnił tę decyzję koniecznością wsparcia rozwoju gospodarczego, w tym górnictwa, oraz... potrzebą ochrony środowiska (wywodząc, że możliwość udzielania legalnych koncesji górniczych z kontrolowanymi warunkami ochrony środowiska zmniejszy bardziej szkodliwe przypadki nielegalnego wydobywania kopalin).

Dekret znoszący reżim ochrony:
pesquisa.in.gov.br/imprensa/jsp/visualiza/index.jsp?jornal=1&pagina=13&data=23/08/2017
Dekret zniesiony:
www2.camara.leg.br/legin/fed/decret/1980-1987/decreto-89404-24-fevereiro-1984-439865-publicacaooriginal-1-pe.html

Informacje prasowe:
www.reuters.com/article/us-brazil-amazon-mining-idUSKCN1B52CO
www.forest-monitor.com/pl/rezerwaty-przyrody-wrogiem-rolnictwa-przemyslu/
W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego zamieszczono proponowany przez Ministra Środowiska (za projekt odpowiedzialny jest pełniący funkcję Głównego Konserwatora Przyrody Andrzej Szweda-Lewandowski) projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku...
legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12302204
Do konsultacji społecznych projektu, na które wyznaczono 4 dni, zaproszono Ligę Ochrony Przyrody, PZŁ, PTL, PKP, PGNiG, KGHM Polska Miedź, PSE, PGE oraz Gaz-System. Również w 4 dni opinię mają wyrazić PROP oraz zainteresowane dyrekcje ochrony środowiska.

Projekt zakłada scentralizowanie dotychczas odrębnych RDOŚ i GDOS w jedną jednostkę budżetową – Dyrekcję Ochrony Środowiska. Dotychczasowe RDOŚ miałyby się stać tylko oddziałami regionalnymi DOŚ, choć zachowany byłby urząd Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i Regionalnego Konserwatora Przyrody. Warszawska centrala DOŚ miałaby przejąć wszelkie sprawy finansowe i kadrowe oddziałów regionalnych. W szczególności, założeniem jest, by DOŚ mogła w razie potrzeby przesuwać pracowników i zasoby między swymi oddziałami. Minister uzyskałby prawo do określania zasięgu działania oddziałów regionalnych, mogąc oderwać ten zasięg od granic województw.

Zniesione miałyby być konkursy na stanowisko Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i jego zastępców. Nieco zmieniłyby się wymogi: nadal wymagane byłoby od nich doświadczenie zawodowe w zakresie ochrony środowiska lub przyrody, ale wymagane doświadczenie na stanowisku kierowniczym mogłoby być z innej branży. Regionalnych Dyrektorów Ochrony Środowiska i ich zastępców (w tym Regionalnego Konserwatora Przyrody) powoływałby Minister a nie GDOŚ, przy zliberalizowanych wymogach dotyczących doświadczenia w zakresie ochrony środowiska lub przyrody i zliberalizowanych wymogach dotyczących kierunku wykształcenia RKP.

Przy planowanym przekształceniu stosunek pracy z obecnymi pracownikami GDOŚ i RDOŚ miałby wygasnąć w ciągu 2 miesięcy, o ile nie zostaliby pozytywnie zweryfikowani pod względem doświadczenia i wiedzy, przydatności, oraz dotychczasowego przebiegu pracy (postawy, zaangażowania i terminowości wykonywania zadań) – wówczas proponowanoby im nowe warunki pracy lub płacy.

Ustawa nie zmienia kompetencji RDOS i GDOŚ, zakłada płynne przejęcie majątku, zobowiązań i prowadzonych postępowań administracyjnych przez nową strukturę.
W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego zamieszczono proponowany przez Ministra Środowiska (za projekt odpowiedzialny jest pełniący funkcję Głównego Konserwatora Przyrody Andrzej Szweda-Lewandowski) projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku...
legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12302204
Do konsultacji społecznych projektu, na które wyznaczono 4 dni, zaproszono Ligę Ochrony Przyrody, PZŁ, PTL, PKP, PGNiG, KGHM Polska Miedź, PSE, PGE oraz Gaz-System. Również w 4 dni opinię mają wyrazić PROP oraz zainteresowane dyrekcje ochrony środowiska.

Projekt zakłada scentralizowanie dotychczas odrębnych RDOŚ i GDOS w jedną jednostkę budżetową – Dyrekcję Ochrony Środowiska. Dotychczasowe RDOŚ miałyby się stać tylko oddziałami regionalnymi DOŚ, choć zachowany byłby urząd Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i Regionalnego Konserwatora Przyrody. Warszawska centrala DOŚ miałaby przejąć wszelkie sprawy finansowe i kadrowe oddziałów regionalnych. W szczególności, założeniem jest, by DOŚ mogła w razie potrzeby przesuwać pracowników i zasoby między swymi oddziałami. Minister uzyskałby prawo do określania zasięgu działania oddziałów regionalnych, mogąc oderwać ten zasięg od granic województw.

Zniesione miałyby być konkursy na stanowisko Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i jego zastępców. Nieco zmieniłyby się wymogi: nadal wymagane byłoby od nich doświadczenie zawodowe w zakresie ochrony środowiska lub przyrody, ale wymagane doświadczenie na stanowisku kierowniczym mogłoby być z innej branży. Regionalnych Dyrektorów Ochrony Środowiska i ich zastępców (w tym Regionalnego Konserwatora Przyrody) powoływałby Minister a nie GDOŚ, przy zliberalizowanych wymogach dotyczących doświadczenia w zakresie ochrony środowiska lub przyrody i zliberalizowanych wymogach dotyczących kierunku wykształcenia RKP.

Przy planowanym przekształceniu stosunek pracy z obecnymi pracownikami GDOŚ i RDOŚ miałby wygasnąć w ciągu 2 miesięcy, o ile nie zostaliby pozytywnie zweryfikowani pod względem doświadczenia i wiedzy, przydatności, oraz dotychczasowego przebiegu pracy (postawy, zaangażowania i terminowości wykonywania zadań) – wówczas proponowanoby im nowe warunki pracy lub płacy.

Ustawa nie zmienia kompetencji RDOS i GDOŚ, zakłada płynne przejęcie majątku, zobowiązań i prowadzonych postępowań administracyjnych przez nową strukturę.
Minister Środowiska 23 sierpnia podpisał i natychmiast opublikował w swoim dzienniku urzędowym zarządzenia o zmianie zadań ochronnych w 11 parkach narodowych, wdrażające odstrzał dzików o którym pisaliśmy we wcześniejszej Wiadomości. Zarządzenia wchodzą w życie z dniem następnym po dacie publikacji. Zapewne wkrótce ukażą się zarządzenia dla dalszych 10 parków. Przynajmniej w niektórych (a może we wszystkich) przypadkach zarządzenia wydane zostały z naruszeniem zasady ich wcześniejszego zaopiniowania ich projektów przez Rady Naukowe parków, wynikającej z zadań tych Rad określonych w art. 98 ust 3 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody.

Dziennik Urzędowy MS z opublikowanymi zarządzeniami:
dziennikurzedowy.mos.gov.pl/dzienniki-urzedowe-z-2017-r/lipiec-wrzesien/

W niektórych parkach liczby dzików do zabicia żądane wcześniej przez Ministerstwo, niekiedy całkiem absurdalne, zostały skorygowane, zapewne na wniosek parków – w Bieszczadzkim ze 157 na 100, w Poleskim ze 140 na 185, w Gorczańskim z 35 na 10, w Babiogórskim z 77 na 30, w Słowińskim ze 162 na 27, w Górach Stołowych z 762 na 100, w Magurskim z 581 na 81, w Świętokrzyskim z 278 na 100. W Tatrzańskim (9) i Narwiańskim (49) pozostały bez zmian. Zarządzenia oznaczają jednak, że Minister postawił na swoim, uznając eksterminację dzików dla zwalczania pomoru świń za ochronę przyrody. Zarządzenia oznaczają też, że do Bieszczadzkiego, Tatrzańskiego, Słowińskiego, Świętokrzyskiego i Tatrzańskiego parku narodowego wracają polowania, których tam dotychczas nie prowadzono (w innych parkach realizowane były jakieś „redukcje zwierzyny”, choć niekoniecznie dzików). Od dziś nie ma w Polsce żadnego parku narodowego, w którym nie planuje się polowań na dzikie zwierzęta.
Minister Środowiska 23 sierpnia podpisał i natychmiast opublikował w swoim dzienniku urzędowym zarządzenia o zmianie zadań ochronnych w 11 parkach narodowych, wdrażające odstrzał dzików o którym pisaliśmy we wcześniejszej Wiadomości. Zarządzenia wchodzą w życie z dniem następnym po dacie publikacji. Zapewne wkrótce ukażą się zarządzenia dla dalszych 10 parków. Przynajmniej w niektórych (a może we wszystkich) przypadkach zarządzenia wydane zostały z naruszeniem zasady ich wcześniejszego zaopiniowania ich projektów przez Rady Naukowe parków, wynikającej z zadań tych Rad określonych w art. 98 ust 3 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody.

Dziennik Urzędowy MS z opublikowanymi zarządzeniami:
dziennikurzedowy.mos.gov.pl/dzienniki-urzedowe-z-2017-r/lipiec-wrzesien/

W niektórych parkach liczby dzików do zabicia żądane wcześniej przez Ministerstwo, niekiedy całkiem absurdalne, zostały skorygowane, zapewne na wniosek parków – w Bieszczadzkim ze 157 na 100, w Poleskim ze 140 na 185, w Gorczańskim z 35 na 10, w Babiogórskim z 77 na 30, w Słowińskim ze 162 na 27, w Górach Stołowych z 762 na 100, w Magurskim z 581 na 81, w Świętokrzyskim z 278 na 100. W Tatrzańskim (9) i Narwiańskim (49) pozostały bez zmian. Zarządzenia oznaczają jednak, że Minister postawił na swoim, uznając eksterminację dzików dla zwalczania pomoru świń za ochronę przyrody. Zarządzenia oznaczają też, że do Bieszczadzkiego, Tatrzańskiego, Słowińskiego, Świętokrzyskiego i Tatrzańskiego parku narodowego wracają polowania, których tam dotychczas nie prowadzono (w innych parkach realizowane były jakieś „redukcje zwierzyny”, choć niekoniecznie dzików). Od dziś nie ma w Polsce żadnego parku narodowego, w którym nie planuje się polowań na dzikie zwierzęta.
Na naradzie dyrektorów parków narodowych 11 sierpnia 2017 r., dyrektorom wszystkich parków przekazano polecenie Ministerstwa Środowiska, by do listopada „zredukować” zagęszczenia dzików w poszczególnych parkach, w całej Polsce, do poziomu nie większego niż 1 szt./1000 ha na wschód od Wisły (w tym w parkach karpackich), a 5 szt./1000 ha na zachód od Wisły. Rzeź dzików mają wykonać w ramach obowiązków służbowych pracownicy parków posiadający odpowiednie uprawnienia.

Dyrektorom przekazano konkretne liczby dzików, które pod rygorem odpowiedzialności służbowej dyrektora mają być zastrzelone. Liczby te wyliczone zostały przy biurku w MŚ na podstawie pomnożenia przez 2 raportowanej przez Parki wiosennej liczebności dzików (przyjęto że przyrost zrealizowany wynosi wszędzie 100%) i odjęcia zakładanego „stanu docelowego” wynikającego z powierzchni parku. Żądana przez Ministerstwo hekatomba dzików to w skali kraju ponad 7000 osobników. Najwięcej dzików ma być zabitych w Drawieńskim Parku Narodowym (1500), Kampinoskim (1113), Wielkopolskim (918), Gór Stołowych (762), Magurskim (581), Ujściu Warty (546). Tylko parki: Biebrzański (który wiosną podał Ministerstwu że ma zaledwie 40 dzików) i Białowieski (który… nie podał wiosennej liczebności, co MS przyjęło jako zero) nie otrzymały liczby dzików do wymaganego odstrzelenia. W parkach, zdaniem MŚ, pozostać może przeciętnie po najwyżej kilkadziesiąt dzików na park (od 3 w Babiogórskim i 4 w Pienińskim, przez przykładowo 19 w Magurskim i 60 w Drawieńskim, po 338 w Kampinoskim Parku Narodowym).

Tym samym, odstrzały mają zostać wykonane także w tych parkach, w których założenia ochrony zakładały dotąd zupełny brak polowań na jakiekolwiek zwierzęta (Bieszczadzki, Narwiański, Słowiński, Świętokrzyski, Tatrzański), w parkach których założenia ochrony zakładały nieingerencję w populację dzika (Magurski, Gorczański, Babiogórski, Bory Tucholskie, Gór Stołowych), bądź w parkach w których opracowania eksperckie wykonane dotąd w ramach opracowania planów ochrony wskazywały, że dzików nie należy redukować (Drawieński, Ujście Warty).

Planowana rzeź dzików w parkach narodowych uzasadniana jest zwalczaniem afrykańskiego pomoru świń (ASF) = zakaźnej choroby wirusowej trzody chlewnej (niegroźnej dla zdrowia ludzi, ale powodującej straty gospodarcze). Przypadki ASF odnotowano dotychczas tylko na wschodzie kraju: www.wetgiw.gov.pl/719---asf-w-polsce

Mimo istnienia nowo wprowadzonych mechanizmów prawnych, umożliwiających weterynarzowi powiatowemu, wojewodzie lub ministrowi rolnictwa, w razie wystąpienia lub zagrożenia chorobą zakaźną zwierząt, nakazywanie odstrzałów dzikiej zwierzyny, co znosi przepisy ochronne form ochrony przyrody (por wcześniejsza wiadomość: www.kp.org.pl/pl/newsy/2423-odstrzal-dzikow-takze-w-parkach-narodowych-i-rezerwatach), mechanizm ten nie ma być wykorzystany. Odstrzału w parkach narodowych nie nakazują służby weterynaryjnie. Jest to inicjatywa Ministerstwa Środowiska, które chce, by wystrzelanie dzików zrealizować jako „ochronę przyrody” (w ramach działań ochronnych i na koszt parków narodowych), a nie jako nadzwyczajne działanie zoosanitarne (z przepisów ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, w ramach kosztów zwalczania epizoocji).

16 sierpnia Andrzej Szweda-Lewandowski, pełniący funkcję Głównego Konserwatora Przyrody, skierował do parków narodowych pismo nakazujące przygotowanie projektów zmian zadań ochronnych, w których należy ująć żądany odstrzał dzików jako „działanie ochronne” w poszczególnych parkach. Nakazał także cotygodniowe raportowanie działań i postępów – liczby odstrzelonych dzików, liczby osób wykonujących odstrzały, liczby wyjść na łowiska. Projekty zmian zadań ochronnych mają być przedłożone Ministerstwu w nadzwyczajnym trybie i tempie (do 22 sierpnia).
Na naradzie dyrektorów parków narodowych 11 sierpnia 2017 r., dyrektorom wszystkich parków przekazano polecenie Ministerstwa Środowiska, by do listopada „zredukować” zagęszczenia dzików w poszczególnych parkach, w całej Polsce, do poziomu nie większego niż 1 szt./1000 ha na wschód od Wisły (w tym w parkach karpackich), a 5 szt./1000 ha na zachód od Wisły. Rzeź dzików mają wykonać w ramach obowiązków służbowych pracownicy parków posiadający odpowiednie uprawnienia.

Dyrektorom przekazano konkretne liczby dzików, które pod rygorem odpowiedzialności służbowej dyrektora mają być zastrzelone. Liczby te wyliczone zostały przy biurku w MŚ na podstawie pomnożenia przez 2 raportowanej przez Parki wiosennej liczebności dzików (przyjęto że przyrost zrealizowany wynosi wszędzie 100%) i odjęcia zakładanego „stanu docelowego” wynikającego z powierzchni parku. Żądana przez Ministerstwo hekatomba dzików to w skali kraju ponad 7000 osobników. Najwięcej dzików ma być zabitych w Drawieńskim Parku Narodowym (1500), Kampinoskim (1113), Wielkopolskim (918), Gór Stołowych (762), Magurskim (581), Ujściu Warty (546). Tylko parki: Biebrzański (który wiosną podał Ministerstwu że ma zaledwie 40 dzików) i Białowieski (który… nie podał wiosennej liczebności, co MS przyjęło jako zero) nie otrzymały liczby dzików do wymaganego odstrzelenia. W parkach, zdaniem MŚ, pozostać może przeciętnie po najwyżej kilkadziesiąt dzików na park (od 3 w Babiogórskim i 4 w Pienińskim, przez przykładowo 19 w Magurskim i 60 w Drawieńskim, po 338 w Kampinoskim Parku Narodowym).

Tym samym, odstrzały mają zostać wykonane także w tych parkach, w których założenia ochrony zakładały dotąd zupełny brak polowań na jakiekolwiek zwierzęta (Bieszczadzki, Narwiański, Słowiński, Świętokrzyski, Tatrzański), w parkach których założenia ochrony zakładały nieingerencję w populację dzika (Magurski, Gorczański, Babiogórski, Bory Tucholskie, Gór Stołowych), bądź w parkach w których opracowania eksperckie wykonane dotąd w ramach opracowania planów ochrony wskazywały, że dzików nie należy redukować (Drawieński, Ujście Warty).

Planowana rzeź dzików w parkach narodowych uzasadniana jest zwalczaniem afrykańskiego pomoru świń (ASF) = zakaźnej choroby wirusowej trzody chlewnej (niegroźnej dla zdrowia ludzi, ale powodującej straty gospodarcze). Przypadki ASF odnotowano dotychczas tylko na wschodzie kraju: www.wetgiw.gov.pl/719---asf-w-polsce

Mimo istnienia nowo wprowadzonych mechanizmów prawnych, umożliwiających weterynarzowi powiatowemu, wojewodzie lub ministrowi rolnictwa, w razie wystąpienia lub zagrożenia chorobą zakaźną zwierząt, nakazywanie odstrzałów dzikiej zwierzyny, co znosi przepisy ochronne form ochrony przyrody (por wcześniejsza wiadomość: www.kp.org.pl/pl/newsy/2423-odstrzal-dzikow-takze-w-parkach-narodowych-i-rezerwatach), mechanizm ten nie ma być wykorzystany. Odstrzału w parkach narodowych nie nakazują służby weterynaryjnie. Jest to inicjatywa Ministerstwa Środowiska, które chce, by wystrzelanie dzików zrealizować jako „ochronę przyrody” (w ramach działań ochronnych i na koszt parków narodowych), a nie jako nadzwyczajne działanie zoosanitarne (z przepisów ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, w ramach kosztów zwalczania epizoocji).

16 sierpnia Andrzej Szweda-Lewandowski, pełniący funkcję Głównego Konserwatora Przyrody, skierował do parków narodowych pismo nakazujące przygotowanie projektów zmian zadań ochronnych, w których należy ująć żądany odstrzał dzików jako „działanie ochronne” w poszczególnych parkach. Nakazał także cotygodniowe raportowanie działań i postępów – liczby odstrzelonych dzików, liczby osób wykonujących odstrzały, liczby wyjść na łowiska. Projekty zmian zadań ochronnych mają być przedłożone Ministerstwu w nadzwyczajnym trybie i tempie (do 22 sierpnia).
Ukazał się zeszyt 2/2017 wydawanego przez Klub Przyrodników kwartalnika naukowego – Przeglądu Przyrodniczego. Na 140 stronach zawiera 14 artykułów i notatek. Zeszyt otwiera obszerny artykuł Aleksandra Dordy – Ile warte są drzewa – przed i po wycince? Omówiono w nim skutki zmian w zakresie prawnej ochrony drzew i krzewów rosnących poza lasami, jakie nastąpiły w wyniku nowelizacji ustawy o ochronie przyrody w grudniu 2016 r. Dokonano przeglądu piśmiennictwa przedstawiającego znaczenie drzew w miastach oraz zakres usług ekosystemowych przez nie świadczonych. Podano wybrane przykłady szacowania pieniężnej wartości drzew oraz analiz wartości korzyści z nich płynących. Zaproponowano upowszechnienie metody szacowania wartości drzew, jako jednego z pozaprawnych narzędzi ich ochrony.

Ponadto publikacje dotyczące grzybów, porostów, roślin naczyniowych, owadów prostoskrzydłych, chrząszczy, pluskwiaków, płazów, gadów, ptaków i nietoperzy, między innymi obszerne artykuły o ekspansji w Polsce długoskrzydlaka sierposza oraz awifaunie lęgowej Borów Dolnośląskich. Pliki pdf artykułów znaleźć można TU. Kolejny zeszyt Przeglądu ukaże się w październiku, a ostatni numer tegoroczny zawierać będzie materiały ze zorganizowanej przez Klub w tym roku sesji naukowej “Rzeki – jak je chronić?

Zachęcamy do PRENUMERATY PRZEGLĄDU PRZYRODNICZEGO. Koszt prenumeraty krajowej na rok wynosi 48 zł. Zamawiając prenumeratę odpowiednią kwotę z dopiskiem "Prenumerata Przeglądu za rok..." należy wpłacić na konto Klubu Przyrodników: BZ WBK SA o/Świebodzin, nr 28 1090 1593 0000 0001 0243 0645 lub przesłać pisemne zamówienie. Po otrzymaniu wpłaty lub zamówienia wystawimy fakturę. Istnieje również możliwość zamówienia tzw. "prenumeraty stałej". W tym przypadku nie ma konieczności wysyłania corocznych zamówień, wystarczy jednorazowe zgłoszenie prenumeraty stałej, po czym każdy nowo wydany zeszyt wysyłamy wraz z fakturą dotyczącą tego konkretnego zeszytu (nie doliczając kosztów przesyłki) na adres zleceniodawcy. Taką prenumeratę można w każdej chwili zakończyć. Archiwalne zeszyty z lat 1990 - 2001 (dostępne zeszyty tomów I - XII, do wyczerpania) sprzedajemy w cenie 1 zł/szt. (2 zł zeszyt podwójny). Zeszyty roczników XIII (2002) - XXV (2014) można zakupić w cenie 9 zł/szt. (podwójne 18 zł/szt.), a kolejne w cenie 12 zł./szt. Zamówienia proszę kierować na adres: Klub Przyrodników, ul. 1 Maja 22, 66-200, Świebodzin, faxem: 0683828236 lub emailem: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Dodatkowe informacje uzyskać można pod numerem telefonu 0683828236. Zeszyty Przeglądu Przyrodniczego można także zamówić w naszym sklepie internetowym.
Ukazał się zeszyt 2/2017 wydawanego przez Klub Przyrodników kwartalnika naukowego – Przeglądu Przyrodniczego. Na 140 stronach zawiera 14 artykułów i notatek. Zeszyt otwiera obszerny artykuł Aleksandra Dordy – Ile warte są drzewa – przed i po wycince? Omówiono w nim skutki zmian w zakresie prawnej ochrony drzew i krzewów rosnących poza lasami, jakie nastąpiły w wyniku nowelizacji ustawy o ochronie przyrody w grudniu 2016 r. Dokonano przeglądu piśmiennictwa przedstawiającego znaczenie drzew w miastach oraz zakres usług ekosystemowych przez nie świadczonych. Podano wybrane przykłady szacowania pieniężnej wartości drzew oraz analiz wartości korzyści z nich płynących. Zaproponowano upowszechnienie metody szacowania wartości drzew, jako jednego z pozaprawnych narzędzi ich ochrony.

Ponadto publikacje dotyczące grzybów, porostów, roślin naczyniowych, owadów prostoskrzydłych, chrząszczy, pluskwiaków, płazów, gadów, ptaków i nietoperzy, między innymi obszerne artykuły o ekspansji w Polsce długoskrzydlaka sierposza oraz awifaunie lęgowej Borów Dolnośląskich. Pliki pdf artykułów znaleźć można TU. Kolejny zeszyt Przeglądu ukaże się w październiku, a ostatni numer tegoroczny zawierać będzie materiały ze zorganizowanej przez Klub w tym roku sesji naukowej “Rzeki – jak je chronić?

Zachęcamy do PRENUMERATY PRZEGLĄDU PRZYRODNICZEGO. Koszt prenumeraty krajowej na rok wynosi 48 zł. Zamawiając prenumeratę odpowiednią kwotę z dopiskiem "Prenumerata Przeglądu za rok..." należy wpłacić na konto Klubu Przyrodników: BZ WBK SA o/Świebodzin, nr 28 1090 1593 0000 0001 0243 0645 lub przesłać pisemne zamówienie. Po otrzymaniu wpłaty lub zamówienia wystawimy fakturę. Istnieje również możliwość zamówienia tzw. "prenumeraty stałej". W tym przypadku nie ma konieczności wysyłania corocznych zamówień, wystarczy jednorazowe zgłoszenie prenumeraty stałej, po czym każdy nowo wydany zeszyt wysyłamy wraz z fakturą dotyczącą tego konkretnego zeszytu (nie doliczając kosztów przesyłki) na adres zleceniodawcy. Taką prenumeratę można w każdej chwili zakończyć. Archiwalne zeszyty z lat 1990 - 2001 (dostępne zeszyty tomów I - XII, do wyczerpania) sprzedajemy w cenie 1 zł/szt. (2 zł zeszyt podwójny). Zeszyty roczników XIII (2002) - XXV (2014) można zakupić w cenie 9 zł/szt. (podwójne 18 zł/szt.), a kolejne w cenie 12 zł./szt. Zamówienia proszę kierować na adres: Klub Przyrodników, ul. 1 Maja 22, 66-200, Świebodzin, faxem: 0683828236 lub emailem: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Dodatkowe informacje uzyskać można pod numerem telefonu 0683828236. Zeszyty Przeglądu Przyrodniczego można także zamówić w naszym sklepie internetowym.
Na stronach:
iucn.org.pl/pl/documenty/polecamy
www.kp.org.pl/pl/inna-dzialalnosc/wystapienia-i-stanowiska-kp/gospodarka-wodna/135-ogolne-podstawy
udostępniona została publikacja „Dobre praktyki utrzymania rzek”. Powstała ona z inspiracji WWF i Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Publikowana obecnie wersja stanowi materiał do dalszej dyskusji.

Publikacja przedstawia potencjalne oddziaływania prac utrzymaniowych na elementy stanu ekologicznego rzek, na funkcjonowanie ekosystemu rzecznego, a także na chronione elementy przyrody rzek, proponując także sposoby minimalizacji tych oddziaływań (podstawowym sposobem jest oczywiście ograniczenie prac tylko do sytuacji, w których są one niezbicie uzasadnione).

We wcześniejszych Wiadomościach:
www.kp.org.pl/pl/newsy/1824-jak-dzialaja-przepisy-majace-kontrolowac-utrzymywanie-rzek-analiza-klubu-przyrodnikow
www.kp.org.pl/pl/newsy/2424-prace-utrzymaniowe-na-polskich-rzekach-jak-weryfikuja-je-rdos
pisaliśmy o pracach utrzymaniowych na polskich rzekach jako jednym z głównych czynników wywierających presję na ich przyrodę, a także o praktycznych doświadczeniach ze stosowaniem przepisów, które powinny kontrolować środowiskowe aspekty takich prac.
Pewną rolę w łagodzeniu presji robót utrzymaniowych na rzeki może odegrać każdy zainteresowany przyrodnik. Niektóre WZMIUW i RZGW same poszukują sposobów minimalizowania szkodliwych oddziaływań prac utrzymaniowych i chętne są do współpracy w tym zakresie. Od 1 stycznia 2017 r., wszystkie RDOŚ mają obowiązek publikowania w BIP informacji o wpływających do nich zgłoszeniach z prac utrzymaniowych, i rzeczywiście to robią. Od 1 czerwca 2017 r., w związku z nowelizacją k.p.a, nawet w przypadku zatwierdzenia prac „milczącą zgodą RDOŚ”, postępowanie można wciąż wznowić np. w przypadku ujawnienia nowych znaczących faktów przyrodniczych. Liczymy że udostępniona publikacja będzie pomocą merytoryczną w takich przedsięwzięciach.
Na stronach:
iucn.org.pl/pl/documenty/polecamy
www.kp.org.pl/pl/inna-dzialalnosc/wystapienia-i-stanowiska-kp/gospodarka-wodna/135-ogolne-podstawy
udostępniona została publikacja „Dobre praktyki utrzymania rzek”. Powstała ona z inspiracji WWF i Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Publikowana obecnie wersja stanowi materiał do dalszej dyskusji.

Publikacja przedstawia potencjalne oddziaływania prac utrzymaniowych na elementy stanu ekologicznego rzek, na funkcjonowanie ekosystemu rzecznego, a także na chronione elementy przyrody rzek, proponując także sposoby minimalizacji tych oddziaływań (podstawowym sposobem jest oczywiście ograniczenie prac tylko do sytuacji, w których są one niezbicie uzasadnione).

We wcześniejszych Wiadomościach:
www.kp.org.pl/pl/newsy/1824-jak-dzialaja-przepisy-majace-kontrolowac-utrzymywanie-rzek-analiza-klubu-przyrodnikow
www.kp.org.pl/pl/newsy/2424-prace-utrzymaniowe-na-polskich-rzekach-jak-weryfikuja-je-rdos
pisaliśmy o pracach utrzymaniowych na polskich rzekach jako jednym z głównych czynników wywierających presję na ich przyrodę, a także o praktycznych doświadczeniach ze stosowaniem przepisów, które powinny kontrolować środowiskowe aspekty takich prac.
Pewną rolę w łagodzeniu presji robót utrzymaniowych na rzeki może odegrać każdy zainteresowany przyrodnik. Niektóre WZMIUW i RZGW same poszukują sposobów minimalizowania szkodliwych oddziaływań prac utrzymaniowych i chętne są do współpracy w tym zakresie. Od 1 stycznia 2017 r., wszystkie RDOŚ mają obowiązek publikowania w BIP informacji o wpływających do nich zgłoszeniach z prac utrzymaniowych, i rzeczywiście to robią. Od 1 czerwca 2017 r., w związku z nowelizacją k.p.a, nawet w przypadku zatwierdzenia prac „milczącą zgodą RDOŚ”, postępowanie można wciąż wznowić np. w przypadku ujawnienia nowych znaczących faktów przyrodniczych. Liczymy że udostępniona publikacja będzie pomocą merytoryczną w takich przedsięwzięciach.
Gdy widzimy pracującą w nurcie koparkę, albo „przekopany” strumień, najprawdopodobniej nie jest to wcale inwestycja hydrotechniczna, „melioracja”, ani „regulacja”, a są to tzw. prace z zakresu utrzymania wód, uregulowane prawnie w zupełnie inny sposób niż przedsięwzięcia inwestycyjne.
„Utrzymanie rzek” obejmuje roboty polegające na „odmulaniu” i „odżwirowywaniu” cieków (zwykle koparką), wykaszaniu roślinności z rzek i ich brzegów, usuwania roślin (także koparką z dna), zasypywaniu wyrw w brzegach, wycinaniu drzew z brzegów, usuwaniu martwego rumoszu drzewnego z cieku, usuwaniu „zatorów”, usuwaniu innych przeszkód, zasypywaniu nor bobrowych w brzegach, remontach ubezpieczeń i budowli regulacyjnych – wymienione w art. 22 ust. 1b Prawa Wodnego (w nowym Prawie Wodnym od 2018 r. będzie to art. 227 ust. 3).
Prawo Wodne wskazuje, że utrzymywanie wód jest obowiązkiem ich właścicieli, prace takie są więc masowe i są najpowszechniejszym typem ludzkiej ingerencji w rzeki. Ze względu na masowość i powtarzalne wykonywanie na większości rzek, to właśnie prace utrzymaniowe są jednym z najpoważniejszych czynników wpływających na stan rzek. Niektóre ich kategorie silnie oddziałują na rzeki i ich przyrodę, powtarzalnie niszcząc ważne przyrodniczo siedliska w korycie rzecznym; przyczyniając się w tej sposób do utrzymywania złego stanu ekologicznego cieków.

Od połowy 2014 r. jednoznacznie wskazane w przepisach jest, że roboty utrzymaniowe na ciekach (z wyjątkami dla mniej inwazyjnych ich kategorii) muszą być wyprzedzająco zgłaszane Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska, w trybie art. 118 ustawy o ochronie przyrody. RDOŚ może w ciągu miesiąca wnieść sprzeciw wobec takiego zgłoszenia. Gdy tego nie zrobi, to „milcząco akceptuje” wykonanie wnioskowanych robót. W przypadku sprzeciwu RDOŚ, zarządca rzeki może wystąpić o ustalenie, w drodze decyzji RDOŚ, warunków prowadzenia prac – i wykonać je, ale zgodnie z tak określonymi warunkami. Gdyby prace nieuchronnie naruszały prawo ochrony przyrody, RDOŚ odmawia zgody na wykonanie prac. Procedury te są uregulowane w art. 118-118b ustawy o ochronie przyrody.

W styczniu 2017 r. opublikowaliśmy zestawienie naszych doświadczeń merytorycznych z tych procedur (w załącznikach zawierające także zestawienia wiedzy ekologicznej ważnej dla oceny oddziaływania i racjonalizacji utrzymywania rzek):
www.kp.org.pl/pdf/stanowiska/wodne/2017-01-10_Doswiadczenia_KP_art 118 ver 20170110.pdf
Obecnie uzupełniamy je o statystykę funkcjonowania art. 118-118a ustawy o ochronie przyrody za 2016 r., zestawioną na podstawie danych uzyskanych na nasz wniosek od wszystkich RDOŚ.

Do Regionalnych Dyrekcji Ochrony Środowiska wpłynęło w 2016 r. ponad 5 tys. zgłoszeń z art. 118 ustawy o ochronie przyrody. Zdecydowana większość z nich została „milcząco zaakceptowana”. W 285 przypadkach rdoś wniosły w 2016 r. sprzeciw od zgłoszenia. Jednak, RDOŚ w Gorzowie Wielkopolskim, Kielcach i Szczecinie w ogóle nie stosowały sprzeciwów.
Niektóre sprzeciwy doprowadziły do wycofania się zarządców rzek z zamiaru prac, a inne – do wszczęcia postępowań o warunki prowadzenia robót.
W 2016 r. wydano 119 decyzji określających warunki prowadzenia robót na podstawie art. 118a, w jednym przypadku takie postępowanie doprowadziło do odmowy zgody na prace.

Statystyka z podziałem na województwa jest następująca:

Od 1 stycznia 2017 r., wszystkie RDOŚ mają obowiązek publikowania informacji o wpływających do nich zgłoszeniach z art. 118 ustawy o ochronie przyrody, a także o wydawanych decyzjach z art. 118 i 118a, w ciągu 14 dni od otrzymania zgłoszenia lub wydania decyzji, w swoich rejestrach informacji o środowisku, dostępnych z Biuletynu Informacji Publicznej. Jak sprawdziliśmy (a w 4 województwach także upomnieliśmy), rzeczywiście to robią. Same dokumenty dostępne są na pisemny wniosek, w ciągu 3 dni.
Od 1 czerwca 2017 r., w związku z nowelizacją k.p.a, nawet w przypadku zatwierdzenia prac „milczącą zgodą RDOŚ”, postępowanie można wznowić np. w przypadku ujawnienia nowych faktów przyrodniczych, znaczących dla rozstrzygnięcia.
Od 24 sierpnia 2017 r. wszystkie przepisy ochronne parków narodowych i rezerwatów przyrody (art. 15 ustawy o ochronie przyrody) zostaną wyłączone wobec myśliwych z PZŁ wykonujących odstrzały dzików w ramach zwalczania ASF nakazane rozporządzeniem Ministra Rolnictwa, wojewody lub powiatowego lekarza weterynarii.

Jest to konsekwencja wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, która wprowadza przepis o brzmieniu:
W przypadku [zarządzenia odstrzału zwierząt dzikich w drodze rozporządzenia powiatowego lekarza weterynarii, wojewody lub Ministra Rolnictwa w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub bezpośredniego zagrożenia jej wystąpienia], zakazów, nakazów i ograniczeń wynikających z przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody oraz wprowadzonych na jej podstawie nie stosuje się w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia odstrzału sanitarnego zwierząt, z tym że przeprowadzenie tego odstrzału odbywa się po ustaleniu jego warunków z dyrektorem parku narodowego – w odniesieniu do obszaru parku narodowego lub regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w odniesieniu do obszaru rezerwatu przyrody.
Zgodnie z innym przepisem ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, nawet w parkach narodowych odstrzały ma wykonywać PZŁ.

Jeszcze na dziś przepis pozostaje teoretyczny: jak dotąd, odstrzał dzików został rozporządzeniem Ministra Rolnictwa z 19 lutego 2016 r. zarządzony we wschodniej części kraju, ale z wyłączeniem parków narodowych i rezerwatów przyrody. Nowe podstawy prawne dają jednak Ministrowi Rolnictwa, wojewodzie lub weterynarzom powiatowym praktyczną możliwość nakazania odstrzału zwierząt przez PZŁ także w tych parkach narodowych lub rezerwatach, których założenia ochronne zakładają zupełny zakaz polowań. Myśliwi wykonujący taki ostrzał będą mieć z mocy ustawy także np. prawo nieograniczonego wstępu i wjazdu na teren parku narodowego i rezerwatu, czy niszczenia roślinności w zakresie „niezbędnym dla wykonania odstrzału”.
Od 24 sierpnia 2017 r. wszystkie przepisy ochronne parków narodowych i rezerwatów przyrody (art. 15 ustawy o ochronie przyrody) zostaną wyłączone wobec myśliwych z PZŁ wykonujących odstrzały dzików w ramach zwalczania ASF nakazane rozporządzeniem Ministra Rolnictwa, wojewody lub powiatowego lekarza weterynarii.

Jest to konsekwencja wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, która wprowadza przepis o brzmieniu:
W przypadku [zarządzenia odstrzału zwierząt dzikich w drodze rozporządzenia powiatowego lekarza weterynarii, wojewody lub Ministra Rolnictwa w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub bezpośredniego zagrożenia jej wystąpienia], zakazów, nakazów i ograniczeń wynikających z przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody oraz wprowadzonych na jej podstawie nie stosuje się w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia odstrzału sanitarnego zwierząt, z tym że przeprowadzenie tego odstrzału odbywa się po ustaleniu jego warunków z dyrektorem parku narodowego – w odniesieniu do obszaru parku narodowego lub regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w odniesieniu do obszaru rezerwatu przyrody.
Zgodnie z innym przepisem ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, nawet w parkach narodowych odstrzały ma wykonywać PZŁ.

Jeszcze na dziś przepis pozostaje teoretyczny: jak dotąd, odstrzał dzików został rozporządzeniem Ministra Rolnictwa z 19 lutego 2016 r. zarządzony we wschodniej części kraju, ale z wyłączeniem parków narodowych i rezerwatów przyrody. Nowe podstawy prawne dają jednak Ministrowi Rolnictwa, wojewodzie lub weterynarzom powiatowym praktyczną możliwość nakazania odstrzału zwierząt przez PZŁ także w tych parkach narodowych lub rezerwatach, których założenia ochronne zakładają zupełny zakaz polowań. Myśliwi wykonujący taki ostrzał będą mieć z mocy ustawy także np. prawo nieograniczonego wstępu i wjazdu na teren parku narodowego i rezerwatu, czy niszczenia roślinności w zakresie „niezbędnym dla wykonania odstrzału”.
1 sierpnia 2017 r. pełniący funkcję Ministra Środowiska Jan Szyszko podpisał rozporządzenia zmieniające cztery rozporządzenia łowieckie, o których projektach informowaliśmy wcześniej. Treść ostatecznych rozporządzeń jest co do meritum identyczna z ich projektami (drobne różnice dotyczą spraw formalnych). Rozporządzenia zostały opublikowane w Dzienniku Ustaw z 3 sierpnia (dostępne na: dziennikustaw.gov.pl/DU/2017), wchodząc w życie od dnia następnego po dniu publikacji.

Szakal złocisty, dotychczas stwierdzono w Polsce siedmiokrotnie, stał się więc gatunkiem łownym, a polowania na niego mają się rozpocząć od marca 2019 r. Wprowadzono regulacje, które mają ułatwić tępienie dzików – w tym zupełne zniesienie okresu ochronnego oraz zasadę, że wykonanego odstrzału sanitarnego nie uwzględnia się jako ubytku w planowaniu łowieckim populacji.

Wniesione uwagi z konsultacji społecznych (także uwagi Klubu Przyrodników) zamieszczono w odpowiednich katalogach Rządowego Procesu Legislacyjnego legislacja.rcl.gov.pl. Zestawiano je jednak dopiero... 3 sierpnia, a z dat wpływu wynika, że minister z podpisaniem rozporządzenia nie poczekał nawet na wpłynięcie uwag z konsultacji, o które sam się zwrócił.
1 sierpnia 2017 r. pełniący funkcję Ministra Środowiska Jan Szyszko podpisał rozporządzenia zmieniające cztery rozporządzenia łowieckie, o których projektach informowaliśmy wcześniej. Treść ostatecznych rozporządzeń jest co do meritum identyczna z ich projektami (drobne różnice dotyczą spraw formalnych). Rozporządzenia zostały opublikowane w Dzienniku Ustaw z 3 sierpnia (dostępne na: dziennikustaw.gov.pl/DU/2017), wchodząc w życie od dnia następnego po dniu publikacji.

Szakal złocisty, dotychczas stwierdzono w Polsce siedmiokrotnie, stał się więc gatunkiem łownym, a polowania na niego mają się rozpocząć od marca 2019 r. Wprowadzono regulacje, które mają ułatwić tępienie dzików – w tym zupełne zniesienie okresu ochronnego oraz zasadę, że wykonanego odstrzału sanitarnego nie uwzględnia się jako ubytku w planowaniu łowieckim populacji.

Wniesione uwagi z konsultacji społecznych (także uwagi Klubu Przyrodników) zamieszczono w odpowiednich katalogach Rządowego Procesu Legislacyjnego legislacja.rcl.gov.pl. Zestawiano je jednak dopiero... 3 sierpnia, a z dat wpływu wynika, że minister z podpisaniem rozporządzenia nie poczekał nawet na wpłynięcie uwag z konsultacji, o które sam się zwrócił.
W zasobach serwisu internetowego Klubu Przyrodników udostępniliśmy elektroniczną wersję raportu z przedsięwzięcia "Społeczny nadzór zarządzania najcenniejszymi lasami w Polsce", zrealizowanego w latach 2014-2016, a finansowanego ze środków EOG za pośrednictwem Fundacji Batorego. Klub Przyrodników był w tym przedsięwzięciu partnerem lidera – Oddziału Podlaskiego Pracowni na rzecz Wszystkich Istot. Udostępnienie wersji elektronicznej zajęło niestety rok (publikacja powstała w połowie 2016 r.), dlatego raport nie obejmuje najnowszych zdarzeń i opisuje stan dziś już delikatnie zdezaktualizowany; mamy jednak nadzieję że i tak może się przydać jako źródło ciekawych informacji.

Pierwsza część raportu dotyczy Lasów Państwowych – m.in. dostępu do informacji o lesie i urządzaniu lasu, możliwości udziału społecznego w urządzaniu lasu, regulacji proprzyrodniczych obowiązujących w poszczególnych RDLP (zestawiliśmy wszystkie funkcjonujące rozwiązania w tej sprawie), praktyki wyznaczenia „ekosystemów referencyjnych” (zwraca uwagę duża różnorodność pomiędzy poszczególnymi RDLP), wiarygodności certyfikacji FSC, ochrony cennych leśnych elementów przyrody w Lasach Państwowych na wybranych przykładach.
Druga część raportu dotyczy parków narodowych (analizie poddano wszystkie 23 polskie parki): m. in. dostępu do informacji o przyrodzie parków narodowych i jej ochronie, procesu sporządzania planów ochrony, podejściu do ochrony ekosystemów leśnych w planowaniu i w praktyce ochrony przyrody w poszczególnych parkach narodowych, praktycznych zagadnień stosowania ochrony ścisłej i czynnej.

Link do materiału:
www.kp.org.pl/pdf/raport_zarzadzanie_lasami_2016.pdf
W zasobach serwisu internetowego Klubu Przyrodników udostępniliśmy elektroniczną wersję raportu z przedsięwzięcia "Społeczny nadzór zarządzania najcenniejszymi lasami w Polsce", zrealizowanego w latach 2014-2016, a finansowanego ze środków EOG za pośrednictwem Fundacji Batorego. Klub Przyrodników był w tym przedsięwzięciu partnerem lidera – Oddziału Podlaskiego Pracowni na rzecz Wszystkich Istot. Udostępnienie wersji elektronicznej zajęło niestety rok (publikacja powstała w połowie 2016 r.), dlatego raport nie obejmuje najnowszych zdarzeń i opisuje stan dziś już delikatnie zdezaktualizowany; mamy jednak nadzieję że i tak może się przydać jako źródło ciekawych informacji.

Pierwsza część raportu dotyczy Lasów Państwowych – m.in. dostępu do informacji o lesie i urządzaniu lasu, możliwości udziału społecznego w urządzaniu lasu, regulacji proprzyrodniczych obowiązujących w poszczególnych RDLP (zestawiliśmy wszystkie funkcjonujące rozwiązania w tej sprawie), praktyki wyznaczenia „ekosystemów referencyjnych” (zwraca uwagę duża różnorodność pomiędzy poszczególnymi RDLP), wiarygodności certyfikacji FSC, ochrony cennych leśnych elementów przyrody w Lasach Państwowych na wybranych przykładach.
Druga część raportu dotyczy parków narodowych (analizie poddano wszystkie 23 polskie parki): m. in. dostępu do informacji o przyrodzie parków narodowych i jej ochronie, procesu sporządzania planów ochrony, podejściu do ochrony ekosystemów leśnych w planowaniu i w praktyce ochrony przyrody w poszczególnych parkach narodowych, praktycznych zagadnień stosowania ochrony ścisłej i czynnej.

Link do materiału:
www.kp.org.pl/pdf/raport_zarzadzanie_lasami_2016.pdf
Biebrzański Park Narodowy i gmina Trzcianne zapraszają wszystkich chętnych na XV Mistrzostwa Świata w Koszeniu Bagiennych Łąk dla Przyrody „Biebrzańskie Sianokosy”.
Zawody odbędą się w Biebrzańskim Parku Narodowym, na Bagnie Ławki, przy Carskiej Drodze (droga Strękowa Góra – Osowiec-Twierdza), obok wieży widokowej.
Zawody rozegrają się w sobotę 10 września br. w godz. 10.00-15.00. Wstęp wolny. Szczegóły pod linkiem: www.biebrza.org.pl/1015,2016-sianokosy.html
Dyrektor Roztoczańskiego Parku Narodowego zaprasza, jako współorganizator, na Lubelskie Spotkania z Tradycją Łowiecką, jakie odbędą się 28 sierpnia 2016 r. w Zwierzyńcu. W programie przewidziano m. in. konkurs skubania ptaków łownych.

Główny Konserwator Przyrody, Andrzej Szweda-Lewandowski, rozesłał do parków narodowych pismo z uprzejmą prośbą o zainteresowanie pracowników parków narodowych studium podyplomowym gospodarki łowieckiej, jakie jest organizowane na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Minister pisze m. in. „Obserwowany w ostatnich latach wzrost liczebności zwierząt łownych niesie za sobą zwiększenie szkód przez nie powodowanych, zarówno w uprawach rolnych jak i leśnych, wpływa na populacje innych zwierząt oraz rodzi uzasadnione konflikty społeczne. Nadmierna populacja zwierzyny musi zatem być redukowana, również w parkach narodowych”.

Według najnowszych zbiorczych danych statystycznych GUS za 2014 r., w parkach narodowych polowań na ptaki jak na razie, od kilkunastu już lat, nie prowadzi się. W 2014r. odstrzelono w parkach 291 jeleni, 113 saren, 1189 dzików, w tym:

Babiogórski PN - 15 jeleni;
Białowieski PN - 18 dzików;
Biebrzański PN - 53 dziki;
Bieszczadzki - nie było odstrzałów;
Bory Tucholskie - 8 jeleni;
Drawieński - 21 jeleni, 3 sarny, 6 dzików;
Gorczański - 1 jeleń;
Gór Stołowych - 45 jeleni;
Kampinoski - 18 jeleni, 53 sarny; 728 dzików;
Karkonoski - 1 jeleń;
Magurski - 54 jelenie;
Narwiański - nie było odstrzałów;
Ojcowski - 88 dzików;
Pieniński - 3 jelenie i 1 dzik;
Poleski - 1 jeleń, 28 saren, 48 dzików;
Roztoczański – 1 jeleń, 5 dzików;
Słowiński - nie było odstrzałów;
Świętokrzyski -- nie było odstrzałów;
Tatrzański - nie było odstrzałów;
Ujście Warty – 9 dzików;
Wielkopolski - 101 jeleni, 11 saren, 163 dzików;
Wigierski - 16 jeleni, 2 sarny, 48 dzików;
Woliński - 4 jelenie, 13 dzików.
Dyrektor Roztoczańskiego Parku Narodowego zaprasza, jako współorganizator, na Lubelskie Spotkania z Tradycją Łowiecką, jakie odbędą się 28 sierpnia 2016 r. w Zwierzyńcu. W programie przewidziano m. in. konkurs skubania ptaków łownych.

Główny Konserwator Przyrody, Andrzej Szweda-Lewandowski, rozesłał do parków narodowych pismo z uprzejmą prośbą o zainteresowanie pracowników parków narodowych studium podyplomowym gospodarki łowieckiej, jakie jest organizowane na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Minister pisze m. in. „Obserwowany w ostatnich latach wzrost liczebności zwierząt łownych niesie za sobą zwiększenie szkód przez nie powodowanych, zarówno w uprawach rolnych jak i leśnych, wpływa na populacje innych zwierząt oraz rodzi uzasadnione konflikty społeczne. Nadmierna populacja zwierzyny musi zatem być redukowana, również w parkach narodowych”.

Według najnowszych zbiorczych danych statystycznych GUS za 2014 r., w parkach narodowych polowań na ptaki jak na razie, od kilkunastu już lat, nie prowadzi się. W 2014r. odstrzelono w parkach 291 jeleni, 113 saren, 1189 dzików, w tym:

Babiogórski PN - 15 jeleni;
Białowieski PN - 18 dzików;
Biebrzański PN - 53 dziki;
Bieszczadzki - nie było odstrzałów;
Bory Tucholskie - 8 jeleni;
Drawieński - 21 jeleni, 3 sarny, 6 dzików;
Gorczański - 1 jeleń;
Gór Stołowych - 45 jeleni;
Kampinoski - 18 jeleni, 53 sarny; 728 dzików;
Karkonoski - 1 jeleń;
Magurski - 54 jelenie;
Narwiański - nie było odstrzałów;
Ojcowski - 88 dzików;
Pieniński - 3 jelenie i 1 dzik;
Poleski - 1 jeleń, 28 saren, 48 dzików;
Roztoczański – 1 jeleń, 5 dzików;
Słowiński - nie było odstrzałów;
Świętokrzyski -- nie było odstrzałów;
Tatrzański - nie było odstrzałów;
Ujście Warty – 9 dzików;
Wielkopolski - 101 jeleni, 11 saren, 163 dzików;
Wigierski - 16 jeleni, 2 sarny, 48 dzików;
Woliński - 4 jelenie, 13 dzików.
W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego:
legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12288305/katalog/12370773#12370773
pojawił się projekt kolejnej „specustawy” - o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską oraz modernizacji toru wodnego Świnoujście – Szczecin do głębokości 12,5 metra.

Ciekawostką jest m. in, że zgodnie z projektem decyzję środowiskową na przekopanie Mierzei Wiślanej miałby wydać RDOŚ w Olsztynie, zasięgając tylko opinii RDOŚ w Gdańsku. 
W portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego:
legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12288305/katalog/12370773#12370773
pojawił się projekt kolejnej „specustawy” - o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską oraz modernizacji toru wodnego Świnoujście – Szczecin do głębokości 12,5 metra.

Ciekawostką jest m. in, że zgodnie z projektem decyzję środowiskową na przekopanie Mierzei Wiślanej miałby wydać RDOŚ w Olsztynie, zasięgając tylko opinii RDOŚ w Gdańsku. 
Jak informowaliśmy w wiadomości: Projekt zmiany ustawy o ochronie przyrody, w portalu Rządowego Procesu Legislacyjnego udostępniono projekt zmiany ustawy o ochronie przyrody i niektórych innych ustaw: legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12287464/katalog/12364992#12364992. W ramach konsultacji społecznych Klub Przyrodnikow złożył swoje uwagi i wnioski do tego projektu: Plik PDF
...
Opublikowany został wyrok WSA w Gdańsku w sprawie II SA/Gd 784/14, w której Urząd Morski wnosił o stwierdzenie nieważności uchwały Sejmiku woj. Pomorskiego z 2011 r. w sprawie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego. Sąd oddalił skargę Urzędu Morskiego.

Sejmik Województwa w kwestionowanej uchwale wprowadził zakaz używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych (z pewnymi wyjątkami), obejmujący także wody morskie Zatoki Puckiej. Urząd Morski uważał, że doszło w ten sposób do naruszenia jego ustawowych kompetencji do ustanawiania przepisów prawa miejscowego w granicach morskich wód wewnętrznych oraz ustanawiania zakazów żeglugi na morskich wodach wewnętrznych. Urząd Morski zakwestionował

Sąd oddalił skargę uznając że:
- Uchwała jest zgodna z prawem, określanie zakazów w celu ochrony przyrody należy do organów ochrony przyrody (w tym przypadku do Sejmiku) i dotyczy to także obszarów morskich. Sąd nie zakwestionował uprawnień Sejmiku do uregulowania zagadnień na akwenie leżącym w zasadzie poza granicą województwa, biorąc tu także pod uwagę, że park krajobrazowy w takich granicach istniał już wcześniej.
- Uchwała nie narusza interesu prawnego Urzędu Morskiego, ponieważ wyłączność wydawania przepisów ograniczających żeglugę nie jest interesem prawnym, a prawo UM do wydawania takich przepisów w przypisanych mu ustawowo celach nie zostało ograniczone.

Treść wyroku na: orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/1879040267
20 czerwca Prezydent podpisał ustawę o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw, która zmienia m. in. ustawę o ochronie przyrody. Zakres zmiany dotyczył przepisów o wycince drzew, ale wprowadzono także „wrzutkę legislacyjną”, która do art. 124 ustawy o ochronie przyrody (zakazującego „wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów (….) oraz trzcinowisk i szuwarów) dodaje wyjątek: „Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy działań ochrony czynnej wynikających z: 1) zadań ochronnych lub planu ochrony dla parku narodowego lub rezerwatu przyrody; 2) planu zadań ochronnych lub planu ochrony dla obszaru Natura 2000.”

Z jednej strony takie uchwalanie prawa (wrzutki w pracach sejmowych do ustaw na zupełnie inny temat) to bardzo zła praktyka legislacyjna. Z drugiej strony, wypalanie może być dobrym sposobem ochrony niektórych typów wrzosowisk czy muraw i – choć jego zastosowanie wymaga zawsze indywidualnej oceny – pożądane jest, by było w arsenale możliwych do zastosowania metod ochrony przyrody.

Jeszcze przed wejściem w życie nowych przepisów, Lasy Państwowe (przy pozytywnych opiniach organów ochrony przyrody i korzystając z opinii prawnej, że zakazane jest wypalanie nieużytków, ale nie lasów) dokonały w marcu b.r. kontrolowanego wypalenia 5,5 ha wrzosowiska w nadleśnictwie Przemków, o czym napisano na:

www.lasy.gov.pl/informacje/aktualnosci/ogien-w-gospodarce-lesnej-i-ochronie-przyrody
20 czerwca Prezydent podpisał ustawę o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw, która zmienia m. in. ustawę o ochronie przyrody w zakresie ochrony drzew. Przepisy o usuwaniu drzew zostały w zasadzie zredagowane od nowa. W szczególności:

Nie będą potrzebne zezwolenia na wycinkę:

- drzew do 25 cm obwodu (topól, wierzb, kasztanowców, klonu jesionolistnego, klonu srebrzystego, robinii, platana – do 35 cm);

- drzew z parków narodowych i rezerwatów poza obszarem objętym ochroną krajobrazową; ani na wycinkę drzew wynikająca z planów ochrony , zadań ochronnych lub planów zadań ochronnych;

- podczas akcji ratowniczej;

- drzew lub krzewów gatunków obcych wymienionych w rozporządzeniu Ministra o gatunkach obcych mogących zagrażać;

- złomów lub wywrotów (z pewnymi ograniczeniami);

Znacznie zmniejszono stawki opłat za wycinkę i filozofię ich obliczenia: dotychczas stawka za cm obwodu wzrastała wraz z grubością drzewa, obecnie najwyższa jest za cm obwodu drzewa o obwodzie 100-200 cm, a potem spada (posłowie uznali, że drzewa zbyt stare i grube tracą już swą wartość dla środowiska). O ile przy obwodzie 100-200 cm stawki są tylko nieznacznie niższe od obecnych, to dla drzew grubszych niż 5 m obwodu stawka została obniżona niemal dziesięciokrotnie.

Nie będą naliczane opłaty za usuwanie drzew i krzewów w celu przywrócenia gruntu do produkcji rolnej.

Kary za wycinkę będą nakładane albo na właściciela nieruchomości, albo na inny podmiot jeśli działał bez zezwolenia właściciela (dotychczas można było ukarać tylko właściciela)

Kara będzie dwukrotnością (a nie trzykrotnością) opłaty, z możliwością umorzenia ubogim osobom fizycznym 50% jej wysokości

Usuwanie drzew do 25 cm obwodu, a topól i wierzb – do 35 cm obwodu, dokonywane w ramach utrzymywania wód, nie będzie wymagało nawet zgłoszenia do RDOŚ
Tylko do 31 lipca trwają jeszcze konsultacje prognoz oddziaływania na środowisko Planów Zarządzania Ryzykiem Powodziowym. Mimo iż KZGW zaprasza do „konsultowania prognoz”, z prawa UE wynika, że jest to okazja, by wnieść uwagi i wnioski nie tylko do samych prognoz, ale także do samych planów, choć ‘konsultacje planów” zakończyły się 22 czerwca.

Projekty PZRP załączono do prognoz. Prognozy sporządzono w sposób zagregowany: dla dorzeczy: Odry, Wisły i Pregoły. Jak się okazuje, przedmiotem prognoz są jednak nieco inne Plany, niż wersje konsultowane społecznie w do 22 czerwca 2015 r. Pojawiły się w nich nowe inwestycje, w tym niewątpliwie szkodliwe dla przyrody, jak np. zbiornik retencyjny Kąty-Myscowa na Wisłoce, nie przewidywany w tej wersji PZRP, która była udostępniona społeczeństwu.
W Ministerstwie Środowiska trwają prace nad zmianą rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących oddziaływać na środowisko. Pozytywem jest, ze nieco zaostrzone miałyby być kryteria kwalifikacji ferm norek do przedsięwzięć wymagających decyzji środowiskowej. Główny pakiet zmian ma jednak służyć wyłączeniu z obowiązku uzyskania decyzji środowiskowej inwestycji narciarskich: kolejek, wyciągów, nartostrad, tras narciarskich, wraz z powiązanymi instalacjami naśnieżania i oświetlenia. Obecnie wszystkie takie inwestycje kwalifikują się do „mogących znacząco oddziaływać na środowisko” i wymagają decyzji środowiskowej. Zgodnie z intencją projektu, z analizowania wpływu na środowisko wyłączone byłyby inwestycje narciarskie poza i obszarami Natura 2000, parkami narodowymi, rezerwatami przyrody, zajmujące powierzchnię do 15 ha (a w parkach krajobrazowych i obszarach chronionego krajobrazu – do 10 ha).

W Ministerstwie Środowiska trwają prace nad nowym rozporządzeniem w sprawie kryteriów szkody w środowisku. Nowe rozporządzenie ma ustalać, że kryterium szkody w gatunkach i siedliskach jest „pogorszenie ich stanu lub funkcji na terenie kraju, państw członkowskich UE lub naturalnego zasięgu gatunku siedliska” – podczas gdy w dotychczasowym rozporządzeniu jest tam także „pogorszenie na terenie gminy lub województwa”. Oznaczałoby to, że tylko zniszczenia o znaczeniu „ogólnokrajowym” byłyby kwalifikowane jako szkody.

W Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju trwają prace nad ustawą o strategicznych inwestycjach celu publicznego, czyli „superspecustawą” która miałaby zastąpić obecnie funkcjonujące „specustawy” powodziową, drogową, lotniskową itp. Ustawa, w charakterze podobna do obecnych „specustaw”, nie narusza wprawdzie przepisów o decyzji środowiskowej, ale co do decyzji zintegrowanych zezwalających na budowę, ustala „ścieżki na skróty” w stosunku do obowiązującego porządku prawnego. Może w praktyce uniemożliwić skuteczną kontrolę instancyjną lub sądową decyzji środowiskowych, gdyż ułatwia drogę do rozpoczynania prac „w trybie natychmiastowej wykonalności”, nawet gdy ustalenia środowiskowe nasuwają wątpliwości. Rozdyma możliwość zastosowania trybu natychmiastowej wykonalności na sytuacje „uzasadnione interesem społecznym lub gospodarczym”. Ogranicza możliwość stwierdzenia nieważności decyzji, nawet wydanych z rażącym naruszeniem prawa. Ogranicza też istotnie możliwość skorzystania przez strony postępowania z prawa do odwołania, gdyż skraca termin na jego wniesienie do 14 dni od daty ogłoszenia obwieszczenia o decyzji.

W czerwcu sejmowa Komisja Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki (wnioskodawca poseł Ireneusz Raś) wniosła do Sejmu trzy projekty ustaw „uławiających inwestycje narciarskie”. Najważniejszy z nich to projekt zmiany ustawy o dostępie do informacji o środowisku i ocenach oddziaływania na środowisko, a także ustawy o ochronie przyrody – wprowadzający zmiany w zakresie udostępniania obszaru parku narodowego oraz zakazów obowiązujących w takim parku, modyfikacji zasad na których organizacje ekologiczne uczestniczą w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa, możliwości „karnego” zakazywania wybranym organizacjom ekologicznym udziału w postępowaniach, zasad uzupełniania raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz stwierdzania nieważności i uchylania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (nie tylko dla inwestycji narciarskich). Mimo wstępnej opinii Biura Analiz Sejmowych co do niezgodności projektu z prawem UE, wstępne prace nad nim trwają i 14 lipca został on „skierowany do konsultacji”. Drugim projektem jest zmiana Kodeksu Cywilnego, która miałaby umożliwić gminom ustanowienie odpłatnej służebności gruntowej – tzw. prawa szlaku – na gruntach dowolnej własności. Jak na razie ten projekt trafił do opinii Komisji Ustawodawczej ze względu na podejrzenie niezgodności z konstytucją. Trzecią zmianą jest zmiana Prawa Budowlanego, której skutkiem byłoby zmniejszenie opodatkowania budowli narciarskich. Ten podlega pracom w komisjach sejmowych, jak na razie został skierowany do zaopiniowania przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu.

Podkomisja sejmowa rozpatrująca duży rządowy projekt nowelizacji ustawy o ocenach oddziaływania na środowisko dorzuciła do projektu przywrócenie odstępstwa od ochrony gatunkowej zwierząt dla „wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki leśnej lub rolnej, jeżeli technologia prac uniemożliwia przestrzeganie zakazów”, choć z wyjątkiem ptaków oraz gatunków z zał. II IV dyrektywy siedliskowej. Może to spowodować konieczność wydania od nowa rozporządzenia o ochronie gatunkowej zwierząt.
Bociek nr 118 (2/2014) do pobrania w dziale Bociek OnLine
W związku z podnoszonymi w mediach zarzutami wobec dyrektora Parku Narodowego"Ujście Warty" (PNUW), Klub Przyrodników informuje:

- Klub Przyrodników nie jest członkiem Koalicji Ujście Warty i nie wie, kto wchodzi w skład tej koalicji.

- Klub Przyrodników w latach 2011-2014 opracowywał w konsorcjum z MGGP Kraków, na zlecenie Parku Narodowego "Ujście Warty" projekt planu ochrony PNUW. Swoje postulaty względem przyszłej ochrony parku Klub wyraził w tym projekcie, który został ukończony i przekazany Dyrektorowi PNUW. Klub nie miał wpływu na treść zadań ochronnych na lata 2014-2018, jakie na wyłączny wniosek PNUW ustanowił Minister Środowiska 9 stycznia 2014 r.

- W funkcjonowaniu PNUW dostrzegamy zarówno aspekty pozytywne jaki negatywne, podobnie jak w przypadku innych parków narodowych w Polsce. Przede wszystkim, dostrzegamy kluczowy, pozytywny fakt, że Ujście Warty jest chronione w formie parku narodowego, jak również zaangażowanie dyrektora i pracowników parku w ochronę tego terenu. Znamy uwarunkowania funkcjonowania parków narodowych i złożoność decycji, jakich wymaga zarządzanie nimi. W sprawach budzących nasz sprzeciw, Klub na bieżąco kierował, kieruje i zamierza kierować odpowiednie wystąpienia.

- Zdaniem Klubu Przyrodników w 2012 r. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu (RZGW) niezgodnie z prawem dokonał na terenie Parku Narodowego Ujście Warty remontu opaski brzegowej Warty, co negatywnie wpłynęło na przyrodę Parku i stan obszaru Natura 2000. W sprawie tej z wniosku Klubu toczy się nie zakończone do dziś dnia postępowanie administracyjne. W związku z finansowaniem tych prac z Funduszu Solidarności UE, Klub w 2012 r. skierował w tej sprawie także wystąpienie do Komisji Europejskiej, które do dziś dnia nie znalazło finału. Nie wiadomo nam, czy i jakie stanowisko w tej sprawie zajmuje Park Narodowy Ujście Warty.

- W 2012 r. Lubuski Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych (LZMiUW) prowadził, także na terenie PNUW, inwestycję polegającą na remoncie, a w rzeczywistości przebudowie i rozbudowie, prawego wału przeciwpowodziowego Warty, finansowaną ze środków UE na rozwój obszarów wiejskich. Zdaniem Klubu Przyrodników inwestycja ta nie była potrzebna do ochrony przeciwpowodziowej i była szkodliwa przyrodniczo. Jednak na jej realizację LZMiUW uzyskał w 2009 r. decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Nie analiowała ona oddziaływania na park narodowy, który nie był w ogóle stroną postępowania, ponieważ wydający decycję wójt gminy Witnica uznał, że inwestycja ta, służąc ochronie bezpieczeństwa publicznego, korzysta z automatycznego zwolenienia z wszystkich zakazów obowiązujacych w parku narodowym. W opinii Klubu Przyrodników interpretacja taka nie jest prawidłowa, ale mieściła się w zakresie uznania organu, a Klub Przyrodników nie mógł jej zakwestionowac ponieważ w 2009 r. nie wiedział o postępowaniu i nie uczestniczył w nim. Wykonując w 2012 r. prace, LZMiUW naruszył jednak wymogi decycji środowiskowej, do czego przyczyniło się stanowisko zajęte z naruszeniem praworządności przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wlkp. Naruszenie praworządności przez RDOS w Gorzowie Wlkp. stwierdził Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w wyniku skargi Klubu Przyrodników. Organy zarządzajace środkami Programu Rozowju Obszarów Wiejskich nie podzieliły stanowiska Klubu Przyrodników co do realizacji tej inwestycji z naruszeniem zasad kwalifikowalności środków UE. Nie wiadomo nam, czy i jakie stanowisko w tej sprawie zajmuje Park Narodowy Ujście Warty.

- W opinii Klubu Przyrodników, polowania na ptaki wodno-błotne w całym obszarze Natura 2000 Ujście Warty PLC080001 powinny być docelowo wygaszone, a zagrożeniem dla przyrody parku narodowego są polowania realizowane w pobliżu jego granic, uważamy więc że Park w ramach swoich kompetencji nie powinien uzgadniać planów łowieckich przewidujących polowania na gęsi w sąsiadujących obwodach. Swoje zdanie w tej sprawie Klub wyraził w projektach planów ochrony. Dostrzegamy jednak także dokonany kilka lat temu częściowy postęp w tej sprawie, w postaci wyznaczenia na części terenu poza parkiem strefy ochrony zwierzyny, wolnej od polowań na gęsi. W opinii Klubu Przyrodników niezasadne są także prowadzone w parku narodowym polowania na dziki i lisy (tzw. redukcja), ale są one zgodne z prawem, gdyż Minister Środowiska ustanowił je jako zadanie ochronne.

- Klub Przyrodników negatywnie oceniał i ocenia niektóre przyjęte przez Park sposoby ochrony przyrody, w szczególności skalę i zakres odtwarzania rowów melioracyjnych w celu odtworzenia siedlisk ptaków łąkowo-pastwiskowych na tzw. Polderze Północnym. W naszej opinii, taki sposób ochrony może przynieść korzyści wąskiej grupie ptaków, ale równocześnie spowoduje znacznie większe straty w innych elementach przyrody. Rozumiemy jednak, że w ochronie przyrody możliwe są rożne kierunki jej realizacji, jak również różne opinie. Wybór kierunku ochrony jest kompetencją dyrektora parku narodowego i Ministra Środowiska. Swoje zdanie na ten temat Klub wyraził m. in. w projekcie planu ochrony PNUW. W 2012 r. PNUW w związku z tymi pracami uzyskał od RDOŚ w Gorzowie Wlkp. zezwolenie na niszczenie stanowisk gatunków chronionych w rowach, jednak okazało się ono wydane z rażącym naruszeniem prawa, co stwierdził w 2013 r. Generalny Dyrektor Ochrony Srodowiska na wniosek Klubu Przyrodników, stwierdzając nieważność zezwolenia, co ma skutek ex tunc. Tym samym, dokonane zniszczenia stanowisk gatunków chronionych w odtwarzanych rowach stanowiły naruszenie prawa.

- Klub Przyrodników nie widzi niczego nagannego w dyskutowanym publicznie fakcie zwrotu Komisji Europejskiej niewykorzystanych środków LIFE. Zasady funkcjonowania instrumentu LIFE gwarantują, że takie środki zostaną wykorzystane na ochronę najbardziej potrzebujących elementów europejskiej przyrody, co uważamy za słuszne.

- Klub Przyrodników nie zajmuje się zagadnieniami relacji pracowniczych w PNUW, jak również zagadnieniami gospodarności/niegospodarności w działaniach Parku i nie zajmuje, ani nie zamierza zajmować stanowiska w tej sprawie, ponieważ wykracza to poza zakres działania Klubu.
Komisja Europejska wystosowała w lipcu 2014 r. do Polski tzw. Pierwsze Formalne Ostrzeżenie (Letter of Formal Notice) w sprawie niezgodności z prawem UE polskich przepisów "upraszczających" poszukwianie gazu łupkowego, wprowadzonych rozporzadzeniem Rady Ministrów z 25 czerwca 2013 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Dokonana w 2013 r. zmiana prawa polskiego wyłączyła istniejącą wcześniej konieczność uzyskiwania decycji środowiskowej na wiernicze otwory poszukiwawcze o głębokości 1000-5000 m zlokalizowane poza obszarami chronionymi (na obszarach chronionych pozostał wcześniejszy wymóg uzyskiwania decycji na otwory głębsze niż 100m), co przedstawiano jako "uproszczenie mające ułatwić i przyspieszyć poszukwianie gazu łupkowego". Komisja uważa jednak, że to uproszczenie narusza wymogi dyrektywy EIA w sprawie oceniania oddziaływania przedsięwzięć na środowisko.

Letter of Formal Notice to pierwszy etap sformalizowanej, trójelementowej procedury postępowania w przypadku naruszeń prawa Unii, która - jeżeli argumenty państwa członkowskiego nie będą przekonujące, a kwestionowane przepisy nie zostaną zmienione - może prowadzić do ostatecznego rozstrzygnięcia o istnieniu lub braku naruszenia przez Trybunał Sprawiedliwości UE.
W sprzedaży mamy maciorki, jagnięta 6 msc., skopki, tryki (z papierami hodowlanymi). Nasze zwierzęta w sezonie wegetacyjnym są wypasane na ekologicznych pastwiskach, a zimą karmione ekologicznymi paszami.

Owca wrzosówka to stara tradycyjna rasa, dawniej hodowana na kożuchy i mięso. Obecnie kożuchy nie są modne, ale mięso bywa cenione przez wyrafinowanych smakoszy, ponieważ w smaku jest podobne do sarniny.
Wrzosówka doskonale sprawdza się jako żywa kosiarka. Jest niewybredna, nie potrzebuje specjalnego żywienia jak współczesne rasy mięsne, zadowala się tym co znajdzie na łące. Jest rasą odporną na nasze warunki klimatyczne i bardzo plenną, maciorki nierzadko rodzą dwa, a czasem nawet trzy jagnięta w jednym miocie. Wrzosówka jest ponadto rasą asezonalną, co oznacza że, w przeciwieństwie do innych ras, może w ciągu roku wyprowadzić dwa pokolenia jagniąt.
Wrzosówka nie jest rasą typowo wełnistą, jednak jej runo jest specyficzne i godne polecenia do przetwarzania, zwłaszcza amatorskiego czy też przy odtwarzaniu przedmiotów historycznych. Długość kosmków runa wynosi od kilku do 30 cm długości. Kolorystycznie jest dosyć zróżnicowana, posiada runo od barwy białej poprzez beżową, intensywnie brązową, siwą do prawie czarnej. A wełna z powodzeniem poddaje się farbowaniu zarówno barwnikami pochodzenia naturalnego jak i sztucznymi.

Kontakt :
Stacja Terenowa Klubu Przyrodników
Owczary 17, 69-113 Górzyca
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

tel. 95 759 12 20, 515 184 508

















 
GDOŚ opublikowała na swojej stronie internetowej "podręcznik obsługi Platformy Informacyjno-Komunikacyjnej wersja 2012.1":
www.gdos.gov.pl/ProjectCategories/viewProject/8/2/0/71/Materialy_do_pobrania

Opublikowany podręcznik, wbrew tytułowi, dotyczy nie tylko "Platformy...", ale także zmienia wcześniejszą tzw. "Adaptację Standardu Danych GIS" - czyli zmienia standard danych, wg jakiego Regionane Dyrekcje Ochrony Środowiska chcą dostawać dane przestrzenne w ramach prac nad różnymi planami ochrony.
Z pewnym opóźnieniem, ale w końcu został opublikowany, także w polskiej wersji językowej, wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 15 marca 2012, w sprawie C-340/10 dotyczącej jeziora Paralimni i cypryjskiego zaskrońca Natrix natrix cypriaca, gatunku z zał. II i IV dyrektywy siedliskowej.

Trybunał orzekł, że:
- nie włączając Jeziora Parliamini (obszaru z cypryjskiej Shadow List) do sieci Natura 2000 w wymaganym terminie, Cypr uchybił wymogom dyrektywy,
- obszary siedliskowe z Shadow List muszą być skutecznie chronione przed zmianami ich charakteru ekologicznego, jeżeli tylko dane państwo członkowskie nie zaprzeczyło, że spełniają one kryteria uzasadniające ich wlączenie do sieci Natura 2000,
- mające miejsce odwadnianie terenów, organizacja wyścigów motokrosowych oraz zabudowa, są naruszeniami obowiązków ochrony gatunkowej wynkających z art. 12 dyrektywy siedliskwoej i zezwalając na nie, Cypr dopuścił się narusznia dyrektywy.

Pełen tekst wyroku na curia.europa.eu (sprawa C-340/10)
FUNDACJA NA RZECZ EKOROZWOJU
(fer.org.pl, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., Białoskórnicza 26, 50-134 Wrocław)
rozdaje zainteresowanym ciekawe książki:

"Aleje - skarbnice przyrody. Praktyczny podrecznik ochrony alej i ich mieszkańców". Świeżo wydany poradnik pod red. Piotra Tyszko-Chmielowiec, 160 str., bogato ilustrowany.

"Przyjazne naturze kształtowanie rzek i potoków". Stara, ale wciąż przydatna książka przedstawiająca głównie brytyjskie przyklady korzystnego dla przyrody kształtowania cieków; tłumaczenie doświadczeń brytyjskich z River Restoration Centre ale inspirujące także w warunkach polskich. Książka dostępna także w internecie, zarówno w wersji angielskiej jak i polskiej, na:
straznicy.natura2000.pl/index_publikacje.php

INSTYTUT NA RZECZ EKOROZWOJU
Już jakiś czas temu umieścił na swojej stronie internetowej
natura2000.org.pl/e-szkolenia
dwa "e-szkolenia": "Plany ocrony obszarów Natura 2000" oraz "Natura 2000 na wodzie"
Natomiast pod adresem:
natura2000.org.pl/nowa-publikacja-swiadomosc-ekologiczna-turystow
znajduje się w pdf interesująca książeczka Jolanty Kamienieckiej "Świadomość ekologiczna turystów"

GENERALNA DYREKCJA OCHRONY ŚRODOWISKA
Uzupełniła swój zbiór podręczników publikowanych na stronie:
www.gdos.gov.pl/Articles/view/2008/Wytyczne_i_poradniki
o nową publikację "Podręcznik inwestora przedsięwzięc infrastrukturalnych". Podręcznik NIE skupia się na zagadnieniach środowiskowych, ale daje szerszą perspektywę projektowania i realziowania przedsięwzięć, od prawidłowego definiownaia potrzeby publicznej począwszy...

KLUB PRZYRODNIKÓW
informuje, że drukowane wersje "Niezbędników przyrodnika / leśnika / urzędnika" w zasadzie już się skończyły, ale wersje elektroniczne wciąż są i będą dostępne na:
www.kp.org.pl/content/view/514/587/lang,polish
W lipcu Międzynarodowa Rada Koordynacyjna programu UNESCO "Człowiek i Biosfera" zatwierdziła 20 nowych "rezerwatów biosfery" na świecie.

Rezerwat biosfery to uznany przez UNESCO obszar zawierający cenne zasoby przyrodnicze. Status ten nie oznacza formalnego reżimu ochronnego ale służy promocji "obszarów dla których charakterystyczny jest zrównoważony związek człowieka z biosferą". Zwykle rezerwaty biosfery są chronione przez strefowanie na strefę centralną (core zone - są to zwykle przyrodnicze obszary chronione, jak park narodowy, rezerwat lub analogiczne), strefę buforową (buffer zone) i strefę przejściową (transition zone - w dwóch ostatnich strefach zakłada się "zrównoważone funkcjonowanie przyrody i człowieka"). Przez wielu przyrodników rezerwaty biosfery są uważane za skuteczny i ważny sposób promowania zrównowazonego rozwoju lokalnego i modelowe obszary wdrażania tej idei. Bywają jednak także krytykowane za "miękkość regulacji" i "legitymizowanie niedostatecznie rygorystycznej ochrony".

W Polsce rezerwatów biosfery jest 10, są nimi: Babia Góra (1977 r.), Białowieski Rezerwat Biosfery (1977, w 2005 r. powiększony na całą Puszczę), Rezerwat biosfery Jezioro Łuknajno (1977), Słowiński Rezerwat Biosfery (1977), Międzynarodowy rezerwat biosfery Karpaty Wschodnie (1992, polsko-słowacko-ukraiński), Tatrzański Rezerwat Biosfery (1992, polsko-słowacki), Karkonoski Rezerwat Biosfery (1992, polsko-czeski), Rezerwat biosfery Puszcza Kampinoska (2000), Rezerwat biosfery Polesie Zachodnie (2002; właśnie łączony z białoruskim i ukraińskim odpowiednikiem w jeden międzynarodowy rezerwat biosfery), Rezerwat biosfery Bory Tucholskie (2010). Polski Komitet MaB chciałby jeszcze uznania za rezerwat biosfery: Roztocza polskiego i ukraińskiego, całej Puszczy Białowieskiej wraz z białoruską jej częścią, trójstyku Polski, Obwodu Kaliningradzkiego i Litwy.

Po najnowszym powiększeniu listy rezerwatów biosfery na świecie, jest ich 598 w 117 krajach. Na liście znalazł się obszar "Polesie Zachodnie" - transgraniczny rezerwat biosfery na styku Białorusi, Polski i Ukrainy, który wchłonie obszar "Polesie Zachodnie" istniejący wcześniej tylko w Polsce.

Nowe rezerwaty biosfery to:
- Salzburger Lungau & Kärntner Nockberge, Austria (krajobraz alpejski),
- Polesie Zachodnie, transgraniczny obszar na styku Białorusi, Polski i Ukrainy,
- Jinggangshan, Chiny (subtropikalne ekosystemy monsunowe),
- Niubeiliang, Chiny (fragment gór Qinling),
- Doliny Mury, Drawy i Dunaju (najwieksze w Europie równiny zalewowe i lasy łęgowe na granicy chorwacjo-węgierskiej),
- Sheka, Etiopia (mozaika różnych ekosystemów wyżyn afrkańskich),
- Zlewnia Dordogne, Francja (cała zlewnia rzeki, od źródeł w Masywie Centralnym do estuarium Żyrondy k. Bordeaux),
- La Selle, Haiti (mozaika ekosystemów wyspiarskich),
- Achanakmar-Amarkantak, Indie (lesiste góry w Indiach),
- Wakatobi, Indonezia (4 wyspy),
- Aya, Japonia (wschodnia część wyspy Kyushu, najwiekszy na swiecie obszar wieczniezielonych lasów liściastych, tzw. lucidophylous forests),
- Korgalzyn, Kazachstan (kompleks jezior słodko- i słonowodnych w strefie stepoowej),
- Tehuacán-Cuicatlán, Meksyk (ważny dla różnorodności biologicznej kompleks suchych gór),
- Wyspa Príncipe, Wyspy Św. Tomasza (wulkaniczna wyspa w Zatoce Gwinejskiej),
- Ferlo, Senegal (biotop cennej fauny afrykańskiej),
- La Gomera, Hiszpania (najbardziej naturalna i dzika z Wysp Kanaryjskich, z unikatowymi lasami mglistymi),
- Las Ubiñas-La Mesa, Hiszpania (stare lasy w Górach Kantabryjskich),
- East Vättern, Szwecja (wielkie jezioro skandynawskie),
- Ural Baszkirski, Rosja (krajobraz górski),
- Galloway i południowe Ayrshire Biosphere, Wielka Brytania (tradycyjny wiejski krajobraz brytyjski).

Wśród powiększonych "rezerwatów biosfery" znalazł się m. in. obszar morski Morze Iroise w Bretanii (projektowany morski park narodowy) oraz Doñana w Hiszpanii.

Więcej informacji na:
www.unesco.org/new/en/natural-sciences/about-us/single-view/news/20_new_biosphere_reserves_added_to_unescos_man_and_the_biosphere_mab_programme
Poza konkursem fotograficznym, o którym pisaliśmy wcześniej CEEweb ogłosił również konkurs filmowy: GREEN-GO

Filmy powinny być krótkie (max 60 sec lub 8 min - w zależności od kategorii) i poruszać tematy ochrony przyrody i środowiska. Ogłoszono trzy kategorie do których można się zgłaszać:

- energetyczna (r)ewolucja
- świętujmy wspólnie przyrodę Europy - dot. 20 rocznicy ustanowienia dyr. Siedliskowej
- poznajemy dziedzictwo kulturowe i różnorodność biologiczną

Film należy umieścić w Internecie w wysokiej rozdzielczości, wypełnić formularz on-line do 5 listopada 2012, godz 18. Nagroda to 350 euro za pierwsze miejsca w każdej kategorii oraz 200 euro dla filmu który zdobędzie największe poparcie publiczności.

Więcej informacji tutaj:

www.facebook.com/pages/Green-Go-International-Short-Film-Contest/201482366648085

www.facebook.com/events/386099684772918

oraz na stronie festiwalu greengofest.eu

Pełna treść ogłoszenia w języku angielskim w ZAŁĄCZNIKU.
Jak informowaliśmy, dziś Senat przyjął bez poprawek sejmową ustawę z 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych innych ustaw. Poniżej lista najważniejszych zmian; są wśród nich zarówno dobre, jak i złe.

Zmianę w art. 28 ust. 11 pkt 3a przedstawiliśmy w osobnej Wiadomości.

Strategia ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej" zostaje przemianowana na "Program..." (to element polityki rządu co do ograniczania liczby funkcjonujących w kraju Strategii).

Istotne zróżnicowanie list zakazów, jakie mogą być wprowadzane dla gatunków chronionych, zależnie czy pochodzą ze stanu dzikiego czy też z uprawy/hodowli.

Możliwość ogólnego odstępstwa od zakazów ochrony gatunkowej "w celu zapobiegania poważnym szkodom w odniesieniu do upraw rolnych, inwentarza żywego, lasów, rybostanu, wody lub innych rodzajów mienia" (ewidentnie niezgodne z dyrektywami UE).

Art. 52a zwalniający gospodarkę leśną z zakazów ochrony gatunkowej rozszerzany jest na gospodarkę rybacką, pojawia się podstawa prawna do tworzenia tzw. "kodeksów dobrych praktyk" leśnych i rybackich, które miałyby zwalniać przestrzegających tych kodeksów z przestrzegania ochrony gatunkowej (zgodność z prawem UE wątpliwa).

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska dostaje kompetencję do udzielania odstępstw od zakazów ochrony gatunkowej na obzarach morskich przyległych do jego województwa (dotychczas była luka prawna).

Na obszarze parku narodowego kompetencja do udzielania odstępstw od zakazów ochrony gatunkowej przypada Ministrowi, wymagana jest opinia dyrektora parku (dotychczas były wątpliwości).

Zezwolenia na odstępstwa od ochrony gatunkowej będą mogły być warunkowe (dotchczas też tak praktykowano, ale nie całkiem legalnie).

Zezwolenie na płoszenie ptaków nie będzie wymagać braku rozwiązań alternatwynych.

Odstępstwa od zakazów ochrony gatunkowej dla kormorana i czapli (na stawach rybnych) i bobra (wszędzie) będą mogły mieć formę aktu prawa miejscowego - zarządzenia RDOŚ wydawanego na 5 lat.

Nowy przepis art. 58 ust 3: "Każdy, kto przypadkowo schwytał lub zabił zwierzę gatunku objętego ochroną ścisłą lub wydrę, lub instytucja państwowa, która się o tym dowiedziała, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska". Jednak, przepis (wymagany prawem UE) nie został obwarowany żadną sankcją; jak wyjaśniał dyr.. Kiełsznia "zdajemy sobie sprawę z trudności wyegzekwowania i dlatego sankcji nie przewidzieliśmy".

Nowy przepis art. 60a: "Jeżeli stwierdzone lub przewidywane zmiany w środowisku zagrażają lub mogą zagrażać siedliskom przyrodniczym będącym przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarach morskich Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, jest obowiązany, po zasięgnięciu opinii właściwej regionalnej rady ochrony przyrody oraz zarządcy lub właściciela terenu, podjąć działania w celu zapewnienia trwałego zachowania tych siedlisk, eliminowania przyczyn powstawania zagrożeń oraz poprawy ich stanu ochrony" !!! To znaczący i potencjalnie potężny przepis. Dla gatunków taki przepis istniał już wcześniej. Wymagana ma być tylko opinia właściciela lub zarządcy terenu (!). W uchwalonym brzmieniu przepis dotyczy siedlisk naturowych w całym kraju (! - prawo europejskie wymaga tylko w obszarach Natura 2000).

Wprowadzany w Polsce jest europejski zakaz obrotu produktami z fok (z niewielkimi wyjątkami).

Możliwość derogacji od zakazu płoszenia zwierząt łownych, udzielanej przez marszałka województwa (dotychczas nie było - luka prawna, w wyniku której występowanie słonki lub grzywacza blokowało inwestycje).

Mozliwość uśmiercania odłowionych w pułapki norek (dotychczas nie było - luka prawna).

Przywrócenie możliwości zabijania chronionych kręgowców, gdy organy ochrony przyrody wydały na to zezwolenie (nie było od 1 stycznia 2012 r., w związku z nowelizacją ustawy o ochronie zwierząt).

Wprowadzono abolicję wobec terminu opracwoania planów ochrony dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych, dając na to kolejne 10 lat. Abolicja nie dotyczy jednak planowania ochrony obszarów Natura 2000.

Konsekwencją zmian w podstawach prawncyh ochrony gatunkowej jest konieczność wydania, w ciągu 2 lat, nowych rozporządzeń o ochronie gatunkowej roślin, grzybów i zwierząt. Dotychczasowe doswiadczenia wskazują, że Minister Środowiska może mieć z tym problem.
Dziś Senat przyjął bez poprawek sejmową ustawę z 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych innych ustaw. Ustawa dotyczy głównie ochrony gatunkowej i jej treść w tym zakresie omówimy w osobnej Wiadomości.

Ważną zmianą jest jednak zmiana art. 28 ust. 11 pkt 3 a ustawy.

Jak pamiętamy, w ubiegłym roku Sejm w trybie dokonanej w ostaniej chwili tzw. "wzrutki poselskiej" uchwalił ten przepis, w myśl którego teren nadleśnictwa dla którego ustanowiono plan urządzenia lasu poddany ocenie oddziaływania na środowisko był wyłączany ze sporządzania planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000. Przepis ten wszedł w życie od 1 stycznia 2012 r.

W tym roku, w analogicznym trybie "wrzutki poselskiej" dokonanej w ostatniej chwili (propozycja zgłoszona dopiero w II czytaniu, na 2 dni przed uchwaleniem ustawy), Sejm zmienił ten przepis. Zgodnie z nowym jego brzmieniem, podstawą do wyłączenia będzie tylko sytuacja, gdy plan urządzenia lasu zawierałby cały zakres PZO (zakres z art. 28 ust 10 ustawy) i zostałby uzgodniony w tym zakresie z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska.

Nieco o okolicznościach tej zmiany powiedział minister Gawłowski w wysąpieniu w Senacie (stenogram i retransmisja na stronie). Minister z wyraźnym ubolewaniem podkreślał, że wstępując do Unii Europejskiej nie wynegocjowaliśmy odstępstw od obowiązku stosowania dyrektywy ptasiej i siedliskowej. Jak zwykle, zmianom usiłował zapobiec senator Skurkiewicz. Nie obyło się bez głosów typu ".Ale nie może być w Polsce tak, że żabka jest ważniejsza od tysiąca miejsc pracy, a po prostu tak się do tego podchodzi. Ja rozumiem ochronę przyrody, ja wielu. Na przykład w Krakowie kiedyś zbierałem na drogach kumaki, bo one tam po burzach wychodziły - wtedy niektórych jeszcze na bożym świecie nie było. A teraz to myśmy wpadli w jakąś, nie wiem, anomalię, psychozę. Stara Piętnastka Unii Europejskiej wszystko już sobie zrobiła, a teraz chce z Polski zrobić zaścianek." (senator Stanisław Kogut z Małopolski). Ostatecznie Senat odrzucił jednak wszystkie zgłoszone poprawki.

Treść ustawy nowelizującej jako druk senacki 155 na stronach Senatu:
www.senat.gov.pl/prace/senat/posiedzenia/tematy,26,1.html

lub jako druk 441 na stronach Sejmu:
sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/agent.xsp?symbol=USTAWYALL&NrKadencji=7&NrPosiedzenia=19
19 lipca 2012 r. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska opublikowała na swojej stronie internetowej informację "ochrona brzegów rzeki Warty", informując w niej, że "17 lipca 2012 r. z inicjatywy Zastępcy Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim. Regionalnego Konserwatora Przyrody Wincentego Piworuna, przy współpracy z p.o. Zastępcy Dyrektora ds. Zarządu Zlewni Środkowej i Dolnej Warty Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu Aliny Dajerling, w biurze Nadzoru Wodnego Gorzów Wielkopolski. w miejscowości Świerkocin, odbyło się spotkanie w sprawie robót remontowych lewego brzegu rzeki Warty", w którym uczestniczył przedstawiciel Klubu Przyrodników.

Pełna treść informacji znajduje się na:
www.gdos.gov.pl/News/view/4404/Ochrona_brzegow_rzeki_Warty

Informacja ta jest nieścisła i niepełna.

W rzeczywistości spotkanie to stanowiło oględziny stanowiące czynność dowodową w prowadzonym z wniosku Klubu Przyrodników, przeciwko RZGW w Poznaniu, postępowaniu adminsitracyjnym z art. 37 ustawy o ochronie przyrody (podjęcie na obszarze Natura 2000 bez uprzedniej oceny działań mogących znacząco negatywnie wpłynąć na ten obszar).

Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu bez żadnych ustaleń i uzgodnień i bez oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 wykonał na terenie Parku Narodowego Ujście Warty odtworzenie opaski brzegowej Warty, z likwidacją wyrw w tej opasce, przez które woda od dawna zasilała tzw. Basen Słoński, stanowiący główne siedlisko ptaków wodno-błotnych w Parku Narodowym Ujście Warty. Prace były w dodatku prowadzone w sezonie lęgowym ptaków. RZGW nie był nawet świadom, że wykonuje prace w granicach parku narodowego. W wyniku zatamowania wpływu wody do Basen Słońskiego, jej poziom opadł gwałtownie, prawdopodnie przyczyniając się do utraty w 2012 r. wielu lęgów ptakóww Parku. Klub Przyrodników wniósł do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wlkp o nakazanie, w trybie art. 37 ustawy o ochronie przyrody, przywrócenia stanu poprzedniego. Będzie także żądał uznania za niekwalifikowane środków Funduszu Solidarności Unii Europejskiej, użytych do sfinanansowania przedmiotowych prac.

Klub Przyrodników poprosił natychmiast GDOŚ o opublikowanie sprostowania prasowego korygującego nieścisłości w zamieszczonej na www informacji. GDOŚ uważa jednak, że informacje w notatce nie są nieścisłe. Obecnie obowiązujące prawo nie nakazuje obowiązkowego publikowania sprostowań prasowych i nie zapewnia sądowej ochrony prawdziwości informacji, ponieważ w czerwcu b.r. odnośne przepisy utraciły moc na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

W naszej ocenie jednak działania GDOŚ w tej sprawie stanowią rażace uchybienie rzetelności dziennikarskiej. Ocenę faktów pozostawiamy Państwu.
3 marca 2012r. w Świebodzinie odbędzie się XXX Lubuski Konkurs Przyrodniczy dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów. Tematem wiodącym konkursu będą "Kręgowce Polski (zagrożone wyginięciem)" czyli gatunki kręgowców dziko żyjące na terenie Polski, wpisane do "Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt – Kręgowce". Lista tych gatunków znajduje się pod adresem: Wikipedia - Polska Czerwona Księga Zwierząt - Kręgowce. Podobnie jak w poprzednich latach Lubuski Konkurs Przyrodniczy został objęty patronatem Kuratorium Oświaty w Gorzowie Wielkopolskim oraz został zakwalifikowany przez Kuratorium do konkursów punktowanych (punkty będą przyznawane finalistom i laureatom konkursu wojewódzkiego i ponadwojewódzkiego) na świadectwie ukończenia gimnazjum. Zachęcamy do zgłębiania wiedzy przyrodniczej i udziału w konkursie. Zwycięzcy otrzymają atrakcyjne nagrody.

Poniżej zamieszczamy program konkursu:

9:00 Przyjmowanie uczestników

10:00 Rozpoczęcie konkursu

10.05 Test pisemny (równocześnie spotkanie z opiekunami)

10.35 Przerwa, posiłek

12.15 Ogłoszenie wyników testu, finał ustny

13.30 Zakończenie konkursu, wręczenie dyplomów i nagród


Regulamin konkursu (Plik PDF)

Szczegółowych informacji na temat konkursu udziela Katarzyna Kiaszewicz pod nr tel.: (68) 382 82 36.
Znieść prawo veta gmin wobec tworzenia i powiększania parków narodowych, zachowując prawo gmin do konsultowania dotyczących ich decycji! Veto gmin blokuje dziś powiększenie Białowieskiego i Karkonoskiego PN, utworzenie Turnickiego, Mazurskiego i Jurajskiego PN!

Ograniczyć - dotychczas nadużywane - prawo Ministra do odwoływania dyrektrów parków narodowych w toku kadencji!

- to tezy obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody. Państwowa rada Ochrony Przyrody pozytywnie zaopiniowała ten projekt. Aby projekt ustawy stał się przedmiotem prac Sejmu, Obywatelski Komitet Inicjatywy Ustawodawczej musi w ciągu 3 miesięcy od dziś zebrać podpisy 100 tys. obywateli RP popierających projekt
 
Klub Przyrodników popiera tę akcję.
Prosimy wszystkich o podpis na załączonym formularzu. A także, w miarę możliwości, o zebranie podpisów innych osób. Liczy się każdy podpis!
Formularze z podpisami prosimy przesyłać pocztą na adres Komitetu:

Mariusz Duchewicz
Pełnomocnik Obywatelskiego Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody ul. Szobera 4 m 27
01-318 Warszawa


Inicjatywa Obywatelska - Formularz do zbiórki podpisów (Plik PDF)

Obywatelski Projekt Ustawy (Plik PDF)


Oświadczenie Komitetu (Plik PDF)
RDLP Zielona Góra uruchomiła pod adresem internetowym
http://rdlpzg.gis-net.pl/ geoserwer prezentujący mapę lasów RDLP - w tym
oddziały i podooddziały; wyniki inwentaryzacji przyrodniczej'2007, lasy
HCVF, lasy ochronne, obszary Natura 2000. Dane można wyświetlać na tle zdjęć
satelitarnych z Google, mapy Google lub społecznościowo redagowanych map
wektorowych (OpenStreet Map oraz UMP). Dane są udostępniane także jako
usługa WMS (a więc można je, w formie rastra, wczytać do własnego programu
GIS, także np. do darmowego qGIS, i nakładać z własnymi danymi.

Wcześniej podobny geoserwer uruchomiła RDLP w Krakowie:
http://rdlpkrakow.gis-net.pl/
Kilka miesięcy temu informowalismy o odkryciu w województwie
zachodniopomorskiem stanowiska koślaczka stożkowatego Anacamptis piramidalis
- gatunku wcześniej uważanego za wymarły w Polsce. Ponieważ uważano, że
gatunek obecnie nie występuje w Polsce, nie było go na aktualnie
obowiązującej liście gatunków chronionych.

Na nasz wniosek, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska zarządzeniem 20/2010
z 14 czerwca 2010 r., wprowadził na obszarze województwa
zachodniopomorskiego, na podstawie art. 53 ustawy o ochronie przyrody,
ochronę gatunkową koślaczka stożkowatego na czas określony do 31 grudnia
2013 (ochrona regionalna może być wprowadzona tylko na czas określony;
liczymy że do tego czasu gatunek znajdzie się na ogólnokrajowej liście
gatunków chronionych). 
Ogłoszono listę projektów zakwalifikowanych do finansowania przez europejski fundusz LIFE+ w ramach edycji 2008 (wnioski składane jesienią 2008).

Na tej liście są cztery projekty dotyczące polskiej przyrody:
  1. Klub Przyrodników – „Ochrona muraw kserotermicznych w Polsce – teoria i praktyka”
  2. TOP Ptaki Polskie (w partnerstwie z KOO i Biebrzańskim Parkiem Narodowym) – „Ochrona populacji orlika grubodziobego Aquila clanga w Polsce: przygotowanie Krajowego Planu Ochrony i podstawowe działania ochronne”
  3. RDLP w Białymstoku - „Ochrona orlika krzykliwego na wybranych obszarach Natura 2000” [w Puszczy Knyszyńskiej i Białowieskiej]
  4. Szwedzki projekt, w którym partnerem jest Stacja Morska UG w Helu – „Statyczny monitoring akustyczny morświnów bałtyckich” [sieć stałych czujników do monitorowania morświnów w Bałtyku].

Ponadto finansowanie w komponencie „Środowisko” dostały 2 polskie projekty i 2 projekty z polskim udziałem, a w komponencie „Informacja i Komunikacja” – 1 polski projekt (kampania przeciwpożarowa Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych).

Dotychczas (aplikować można od 2003 r.) polska przyroda skorzystała z sześciu projektów LIFE: „Ochrona bałtyckich torfowisk wysokich na Pomorzu” (KP), „Ochrona wodniczki w Polsce i w Niemczech” (OTOP), „Kraina Żubra - ochrona żubra w Puszczy Białowieskiej” (ZBS), „Ochrona i poprawa jakości siedlisk rzadkich motyli podmokłych łąk półnaturalnych” (Cmok! pod szyldem węgierskiego REC), „Ochrona żółwia błotnego i płazów nizin północnej Europy” (projekt niemiecko-polsko-litewski z udziałem Klubu Przyrodników, Białowieskiego PN i PTOP).

Na temat wyników edycji 2008 w Ministerstwie Środowiska zorganizowano w ubiegły czwartek propagandową konferencję prasową. Wbrew lukrowanemu wystąpieniu ministra Gawłowskiego, polski wynik w tej edycji należy jednak ocenić jako „sukces w dolnej strefie stanów średnich”: oczywiście na tle klęski ubiegłego roku (zero projektów przyrodniczych i jeden środowiskowy) jest imponujący, ale w edycji 2008 r. Polska wciąż nie wykorzystała całej planowanej alokacji – co znaczy, że część pieniędzy które miały być przeznaczone na polską przyrodę, trafi jednak do innych państw UE. A alokacja polska i tak była zaniżona w związku z opóźnieniem wyznaczania polskiej sieci Natura 2000. Istotny jednak jest wyraźny postęp uczyniony w tej edycji: o ile do 2007 r. Ministerstwo i NFOŚiGW raczej rzucały beneficjentom kłody pod nogi, to utworzona w 2008 r. komórka LIFE+ w NFOŚiGW rzeczywiście stara się pomagać aplikantom. Od 2008 r. NFOŚiGW uzupełnia do poziomu 95% wkład własny do projektów LIFE, a Komisja Europejska zliberalizowała podejście do tematu „gwarancji bankowych”, co dotychczas stanowiło poważną barierę.

Materiały informacyjne i propaganda na:

http://www.nfosigw.gov.pl/site/main/
aktualnosci_artykuly_odslona.php?id=1248957293


Sama propaganda na:

http://www.mos.gov.pl/artykul/7_aktualnosci/
9256_ponad_8_mln_euro_ze_srodkow_life_dla_polskich_projektow.html


W tym roku wnioski do kolejnego konkursu LIFE+ składa się do 15 września (do komórki LIFE w Narodowym Funduszu). Do 17 sierpnia można aplikować do NFOŚiGW o promesę uzupełnienia wkładu własnego do poziomu 95% (aplikacja do NFOŚiGW jest stosunkowo niekłopotliwa – ma strukturę podobną do głównej aplikacji LIFE)



LIFE+ to instrument finansowy na ochronę przyrody i środowiska zarządzany bezpośrednio przez Komisję Europejską. Komponent „Nature & Biodiversity” jest przeznaczony wyłącznie na ochronę przyrody, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów Natura 2000. LIFE finansuje do 50% (wyjątkowo do 75%) kosztów projektów, ale od 2008 r. NFOŚiGW deklaruje uzupełnianie finansowania do poziomu 95%. Konkurs na finansowanie projektów prowadzi Komisja Europejska, przy czym wszystkie projekty z Europy konkurują ze sobą (są założone tzw. alokacje krajowe, ale ostatecznie nie mają one sztywnego charakteru). Beneficjenci podkreślają, że projekty LIFE są tudne i ambitne merytorycznie, ale „brukselska biurokracja” jest… znacznie mniej uciążliwa od biurokracji w każdej z polskich instytucji finansujących (EkoFundusz, NFOŚiGW, CKPS).




 


 


 


 


 


 

Już w najbliższą sobotę (16 sierpnia) pierwsza wycieczka autokarowa organizowana przez Muzeum Przyrodnicze w Kostrzynie w ramach cyklu Z PRZYRODĄ ZA PAN BRAT.

Szczegółowy program dostępny TU. Prosimy o wcześniejsze zapisy!!!

W dniach 24 – 26 września 2008 zapraszamy do Owczar na Jesienną Szkołę Ochrony Przyrody. Spotkanie przeznaczone jest dla pracowników, aktywnych członków oraz bliskich współpracowników Klubu. W programie planujemy zajęcia z zakresu:

- Technika w ochronie przyrody - efektywne wykorzystanie GPS i innych zdobyczy techniki.
- Odrobina administracji - jak poprawnie, a przede wszystkim skutecznie, napisać pismo.
- Planowanie ochrony obszarów Natura 2000 oraz raporty oddziaływania inwestycji na obszary Natura 2000 - ćwiczenia praktyczne.
- Planowanie przestrzenne dla przyrodników - nieco teorii i nie tylko
- GIS dla ubogich - jak efektywnie pracować z darmowymi programami GISowymi.

Zajęcia poprowadzą: Maciej Jarzemski, Andrzej Jermaczek, Marek Maciantowicz i Paweł Pawlaczyk. 

Początek – 24 września (środa) o godz. 10.00, zakończenie 26 września (piątek) ok. godz. 15.00. Chętnych zapraszamy także na organizowane w Owczarach w sobotę, 27 września, Jesienne Spotkanie z Sadem.

Koszty – pracownicy Klubu nieodpłatnie, członkowie Klubu oraz osoby blisko współpracujące – 100 zł, pozostałe osoby – 200 zł. Uczestnikom zapewniamy noclegi w pomieszczeniach Stacji (standard schroniskowy) oraz skromne wyżywienie.

Z przyczyn organizacyjnych możemy przyjąć nie więcej niż 20 osób. Spotkanie przeznaczone jest dla osób średnio zaawansowanych, od uczestników oczekujemy ogólnej orientacji w poruszanych zagadnieniach. Dla sprawnej realizacji programu, szczególnie części poświęconej GIS wskazane będą własne laptopy. Kartę zgłoszenia uczestnictwa prosimy przesłać na adres Klubu do końca sierpnia 2008. O przyjęciu powiadomimy uczestników w pierwszym tygodniu września, wówczas prześlemy również szczegółowy harmonogram spotkania. Proszę nie dokonywać wpłat przed otrzymaniem potwierdzenia przyjęcia!

Karta zgoszeniowa dostępna do pobrania w pliku PDF

Zapraszamy chętnych do pracy przy powstającej Stacji Klubu w Uniemyślu (20 km na południe od Wałbrzycha). W dniach 11 – 17 sierpnia organizujemy tygodniowy pobyt, podczas którego prowadzić będziemy prace porządkowe i drobne prace remontowe. Jeśli chcesz przeżyć tydzień ciężko pracując, bez prądu i wody bieżącej, to ta propozycja jest dla Ciebie!

Do Uniemyśla można dojechać autobusem z Kamiennej Góry (kierunek Chełmsko Śląskie), ale jeśli umówimy się wcześniej, możemy Cię odebrać, np. z Kamiennej Góry, Lubawki czy Chełmska. Ze sobą trzeba zabrać śpiwór, mile widziana także karimata, ubranie robocze, coś do zjedzenia (na miejscu jest prowizoryczna kuchenka), no i chęci.
Szczegóły najlepiej mailem – Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Ostatnie warsztaty w ramach projektu "Wzmacnianie ochrony obszarów Natura 2000 - Natura 2000, a decyzje administracyjne dotyczące środowiska", skierowane dla kręgów samorządowych i urzędniczych odbędą się w dniach 6-7.10.2008, w ośrodku "Leśnik" w Łagowie Lub. Rozpoczęcie warsztatów około godz. 13.00, zakończenie nastęnego dnia około godz. 14.00. Lliczba miejsc ograniczona. Więcej szczegółów wkrótce.

Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych, instytucja wdrażająca projekty z zakresu ochrony przyrody oraz kształtowania postaw ekologicznych, finansowane ze środków UE, w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, ogłosiła w dniu 25-07-2008 r. KONKURS nr 5/2008 na stanowiska: Specjalista ds. wdrażania projektów - Koordynator projektów oraz Stażysta.
 
Specjalista ds. wdrażania projektów –
– Koordynator projektów – 1 etat


Wymagania podstawowe:
- minimum 2 lata doświadczenia zawodowego, w tym: 
* co najmniej 2 lata doświadczenia zawodowego w instytucji zajmującej się wdrażaniem funduszy unijnych w Polsce,
lub 
* co najmniej 2 lata doświadczenia zawodowego w zakresie realizacji projektów dotyczących ochrony przyrody/środowiska współfinansowanych ze środków publicznych (w tym 1 rok doświadczenia w zakresie zarządzania projektami). 
- wykształcenie wyższe, 
- komunikatywność, 
- samodzielność, inicjatywa w działaniu, 
- umiejętność pracy w zespole, 
- znajomość języka angielskiego.

Wymagania pożądane:
- znajomość funkcjonowania administracji publicznej oraz realiów współpracy z beneficjentami funduszy unijnych, 
- znajomość zagadnień związanych z ochroną przyrody, w tym obszarów Natura 2000, 
- bardzo dobry kontakt interpersonalny, 
- pożądanie wykształcenie przyrodnicze, 
- dyspozycyjność.  

Główne obowiązki:
Koordynacja projektów realizowanych w ramach V osi priorytetowej Ochrona przyrody i kształtowanie postaw społecznych sprzyjających ochronie środowiska Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko: 
- koordynacja prac związanych z finansowaniem projektów z listy projektów indywidualnych dla V osi priorytetowej PO IiŚ, 
- ocena formalna wniosków o dofinansowanie, 
- uczestnictwo oraz wspieranie prac Grupy Roboczej oceniającej wnioski o dofinansowanie, 
- przygotowanie dokumentacji niezbędnej do podpisania umowy o dofinansowanie, 
- prowadzenie monitoringu realizowanych projektów na podstawie przedstawianych przez beneficjentów informacji z realizacji projektów, 
- weryfikacja wniosków o płatność od Beneficjentów, 
- udział w przygotowywaniu sprawozdań okresowych, rocznych, końcowych oraz ad hoc dotyczących koordynowanych projektów, 
- uczestnictwo w kontroli projektu na miejscu realizacji projektu, 
- wprowadzenie danych do systemu informatycznego, 
- przygotowywanie dokumentacji projektów do archiwizacji.
 
Stażysta w zespole ds. Wdrażania V Priorytetu PO IiŚ –
– 1 etat


Wymagania podstawowe:
- wykształcenie wyższe, preferowane z zakresu nauk przyrodniczych, 
- chęć do nauki oraz inicjatywa w działaniu, 
- znajomość zagadnień związanych z finansowaniem przedsięwzięć ochrony środowiska/przyrody, szczególnie z funduszy Unii Europejskiej, 
- dobra znajomość języka angielskiego, 
- znajomość obsługi komputera.

Wymagania pożądane:
- znajomość zagadnień związanych z ochroną przyrody, w tym obszarów Natura 2000, 
- bardzo dobry kontakt interpersonalny, 
- komunikatywność, 
- dyspozycyjność.  
 
Główne obowiązki:
Asysta w koordynacji projektów realizowanych w ramach V osi priorytetowej Ochrona przyrody i kształtowanie postaw społecznych sprzyjających ochronie środowiska Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko:
- wspomaganie procesu ocena formalna wniosków o dofinansowanie, 
- wspomaganie prac Grupy Roboczej oceniającej wnioski o dofinansowanie, 
- asysta w przygotowaniu dokumentacji niezbędnej do podpisania umowy o dofinansowanie, 
- asysta przy monitoringu realizowanych projektów na podstawie przedstawianych przez beneficjentów informacji z realizacji projektów, 
- asysta przy weryfikacji wniosków o płatność od Beneficjentów, 
- udział w przygotowywaniu sprawozdań okresowych, rocznych, końcowych oraz ad hoc dotyczących koordynowanych projektów, 
- uczestnictwo w kontroli projektu na miejscu realizacji projektu, 
- wprowadzenie danych do systemu informatycznego, 
- prowadzenie ewidencji dokumentów przychodzących i wychodzących związanych z wdrażaniem programu, 
- przygotowywanie dokumentacji projektów do archiwizacji.
 

CV oraz list motywacyjny prosimy składać do dnia 12 sierpnia 2008 r w jeden z następujących sposobów: 
pocztą elektroniczną na adres e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 
bezpośrednio w siedzibie Centrum przy ul. Bitwy Warszawskiej 1920r. nr 3 lok. 107 w dni robocze w godzinach 8:00-16:00, 
drogą pocztową na adres Centrum, za datę złożenia, uważa się datę wpływu korespondencji do sekretariatu Centrum.
W przypadku osób zakwalifikowanych do II etapu konkursu (rozmowa kwalifikacyjna) prosimy o przyniesienie na spotkanie następujących dokumentów: dyplomy ukończenia studiów, dodatkowych szkoleń, dokumenty potwierdzające dotychczasowy przebieg pracy zawodowej: świadectwa pracy, umowy o pracę, inne zaświadczenia lub referencje od pracodawców (tylko te, które merytorycznie są związane ze stanowiskiem, o które ubiega się kandydat/ka), certyfikaty językowe.
 
TRYB KONKURSU 5/2008 dostępne są na stronie: http://www.ckps.pl/ogloszenia/praca

 

Muzeum Przyrodnicze
Klubu Przyrodników
w Kostrzynie nad Odrą
zaprasza na cykl imprez i spotkań


Z PRZYRODĄ ZA PAN BRAT

zapraszamy w co drugą sobotę

16 sierpnia – przyrodnicza wycieczka autokarowa do Lasów Bogdanieckich i na murawy kserotermiczne w okolicach Gorzowa (w planie rezerwaty "Bogdaniec I i II", "Murawy w Gorzowie", użytek ekologiczny "Wieprzyce", zabytkowy park w Dąbroszynie, a także nieco historii).

30 sierpnia – przyrodniczy spływ kajakowy rzeką Postomią na trasie Lemierzyce – Słońsk (w programie przystanek w rezerwacie "Dolina Postomii")

13 września – przyrodnicza wycieczka autokarowa w Dolinę Dolnej Odry (w planie między innymi Cedyński Park Krajobrazowy z rezerwatami "Bielinek" i "Wrzosowiska Cedyńskie")

28 września – przyrodnicza wycieczka autokarowa po obszarze Ujścia Warty (murawy kserotermiczne okolic Owczar, Park Narodowy i Krajobrazowy "Ujście Warty" oraz inne ciekawe miejsca regionu)

Od października, również w co drugą sobotę, interesujące spotkania w salach Muzeum.

Udział w imprezach, dzięki pomocy finansowej Miasta Kostrzyna, jest nieodpłatny, szczegółowych informacji o zasadach uczestnictwa i programów proszę szukać w Muzeum (ul. Dworcowa 7, tel. 0-95 7523673)

Zgłoszenia przyjmujemy na adres pocztowy:
Muzeum Przyrodnicze w Kostrzynie
ul. Dworcowa 7
66-470 KOSTRZYN
mailowo: kostrzyn[at]kp.org.pl
lub telefonicznie/fax: (0-95)7523673

KARTA ZGŁOSZENIA

 

Nikogo nie trzeba przekonywać, jak ważne dla różnorodności biologicznej są śródleśne łąki i łączki. Do 2004 r. największym zagrożeniem dla nich było zarzucenie użytkowania i zarastanie. Po wejściu Polski do Unii sytuacja się zmieniła - wiekszość łąk, także tych śródleśnych, zaczęła być koszona. Sprawiły to przede wszystkim płatności bezpośrednie.

W bardzo wielu miejscach w Polsce obserwujemy jednak, że koszenie niektórych łąk należących do Lasów Państwowych albo dzierżawionych przez kołą łowieckie przybrało szkodliwą dla różnorodności biologicznej formę - zamiast koszenia i zbierania siana, powadzi się "wykaszanie" polegające na rozdrobnieniu i rozrzuceniu roślinności po powierzchni łąki. Leśnicy i myśliwi argumentują, że "siana zbierać się nie opłaca", a "takie wykaszanie jest dobre bo zwierzyna ma świeży odrost trawy". W rzeczywistości taki sposób zagospodarowania jest destrukcyjny dla różnorodności biologicznej łąki - zwykle powoduje jej eutrofizację i zubożenie florystyczne.

Wszystkim zainteresowanym przypominamy więc, że od 15 marca b.r. obowiązują "minimalne normy", zgodnie z którymi na łąkach i pastwiskach - aby otrzymać płatność bezpośrednią i mieć prawo do jakicholwiek innych płatności - trzeba nie tylko kosić, ale i usuwać okrywę roślinną.

Normy te określa rozporządzenie Ministra Rolnictwa:
http://www.abc.com.pl/serwis/du/2007/0306.htm

"Wykaszanie z rozdrabnianiem i rozruzcaniem" jest więc obecnie takim samym grzechem, jak wypalanie łąk - powoduje utratę prawa do płatności bezpośredniej, a także do płatności ONW.

Na stronie:

http://ec.europa.eu/environment/life/funding/lifeplus.htm

ogłoszono zasady aplikowania o środki funduszu LIFE+ w rundzie 2007. Jest to wersja nieoficjalna, natomiast formalnego zaproszenia do skladania wniosków i ogłoszenia wiążacych zasad można się spodziewać we wrześniu.
 
LIFE+ jest funduszem, który w latach 2007-2013 zastąpi dotychczasowy LIFE. Może m.in. finansować projekty ochrony przyrody obszarów Natura 2000, ale także (nowość!) projekty ochrony innych elementów różnorodności biologicznej. Z LIFE+ można dostac finansowanie w wysokości 50% budżetu projektu (wyjątkowo jeżeli dotyczy gatunków i sieldisk priorytetowych w obszarach Natura 2000 - 75%).

Terminem składania wniosków w rundzie 2007 będzie 30 listopada. Proces decycji i wyboru projektów będzie trwał przez rok 2008. Projekty mogą rozpoczać się od 1.01.2009.

Jak donosi Rezczpospolita, "Minister budownictwa chce, by Sejm w trybie pilnym uchwalił ustawę ułatwiającą budowę nowych domów. Jednym z pomysłów, który znalazł się w projekcie, jest odrolnienie wszystkich terenów w miastach, a także gruntów klasy 4, 5 i 6 na wsi (...) Nie ma już szans na to, aby Sejm zajął się przygotowanymi wcześniej w resorcie projektami
ułatwiającymi inwestycje budowlane. Może zatem zechce w trybie pilnym przegłosować te usprawnienia, które dla rynku są bardzo ważne, a nie budzą zadnych kontrowersji - powiedział "Rz" wysoki urzędnik w resorcie (...) W tak ważnych sprawach zwłoka w uchwaleniu nowych przepisów to duża strata dla gospodarki. Zrobimy wszystko, aby przed samorozwiązaniem parlamentu najważniejsze ustawy przegłosować - zapewnił dziennik poseł PiS Tadeusz Cymański (...)  "Moim zdaniem projekt zyska naszą akceptację" - wyjaśnił Rajmund Moric z Samoobrony (...) "Idea jest słuszna, dlatego nie widzę powodów, aby jej nie przyklasnąć" ...

Więcej np.. na http://biznes.onet.pl/0,1593888,wiadomosci.html

Nie trzeba komentować, jakie negatywne skutki dlaprzyrody i krajobrazu mogłoby w terrenach niezurbanizowanych wywołać takie prawo, zwłaszcza chwalone pospiesznie i niechlujnie ...

Klub Przyrodników w trybie pilnym prześle Ministrowi oraz organom Sejmu woje stanowisko - podkreslając że taki projekt JEST WYSOCE KONTROWERSYJNY i powinien być dokladnie przeanalizowany (załącznik).Alpelujemy do innych oganizacji, żeby też to zrobiły.

Największe europejskie przyrodnicze NGO: WWF, BirdLife oraz EEB, przedstawiają wspólne stanowisko w sprawie wątpliwości polskiego Ministra Środowiska, Jana Szyszki, co do idei sieci Natura 2000.

Jak już informowaliśmy, minister Szyszko zaprasza europejskich ministrów środowiska do Tuczna, na nieformalne spotkanie 25-27 sierpnia b.r., proponując dyskusję nad założeniami sieci Natura 2000. W zaproszeniu do dyskusji, minister Szyszko przedstawił w kilku punktach swoje wątpliwości co do przydatności Natury 2000 do ochrony różnorodności biologicznej.

W załączniku przekazujemy treść "wprowadzenia do dyskusji" - wątpliwości ministra Szyszki, z naniesioną odpowiedzią - stanowiskiem WWF, BirdLife i EEB.

{moscomment}

Specyfikacje Istotnych Warunków Zamówienia powtórzonych do przetargów (pliki ZIP):

Bagno Kusowo
Kurze Grzedy
Staniszewskie Blota

Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia - PLIK ZIP.

Specyfikacja Istotnych warunków zamówienia do przetargu "Olszanka" - plik ZIP.

Szczegóły w pliku PDF. Wybranych oferentów prosimy o niezwłoczne podpisanie umowy.

Zapraszamy Państwa do udziału w seminariach organizowanych w ramach projektu "Inkubator liderów europejskiej ochrony przyrody":

22.8.2006 - Jeziory Wysokie k. Lubska - Ochrona przyrody w północnej części Borów Dolnośląskich - program i karta zgłoszenia - plik PDF;

28.8.2006 - Urząd Gminy Stegna - Ochrona przyrody, przyjazne przyrodzie rolnictwo i turystyka w Ujściu Wisły - program i karta zgłoszenia - plik PDF;

29.8.2006 - Nowy Dwór Mazowiecki - Nasza Wisła - program i karta zgłoszenia - plik PDF;

30.8.2006 - Orzechów - Nasza Warta (dotyczy Warty środkowej) - program i karta zgłoszenia - plik PDF;

31.8.2006 - Stacja Terenowa Klubu Przyrodników w Owczarach - Nasza Warta (dotyczy Warty dolnej) - program i karta zgłoszenia - plik PDF.